คนป่ากะคนเถื่อนก็ไม่เหมือนกัน
ควนแถวบ้านน้าฉ็องมีไม๊
ผมเคยคิดเล่นๆนะว่า เราทำไก่เถื่อนเอาก็ได้โดยการเอาไก่บ้านไปปล่อยในป่า น้าฉ็องว่ามันจะรอดไม๊
เพราะไก่บ้านน่าจะมีเบสิคหากินเองเก่งคงจะเอาตัวรอดได้
เขาทำมาแล้วครับ
แบบแรก แม่ไก่บ้านนี่แหละ เลี้ยงอยู่ดี ๆ ดอก...หนีตามพ่อไก่ป่าไปซะงั้น พอท้องโย้ก็ถูกเฉดหัวกลับมา
มาไข่ มาฟักที่บ้านให้อับอายขายขี้หน้าประชาชี ลูกออกมาแข้งดำมั่งเหลืองมั่ง(ตามกฏของเมลเดล จะเอาทฤษฎีบทอื่นบอกได้นะ)
แบบที่สอง ดักแร้วไก่เถื่อน มาขังเลี้ยงไว้ แน่นอนมันเลี้ยงไม่เชื่อง แต่ลูกมันจะเชื่องกว่า หลานมันก็เชื่องกว่าลูก
จนสามสี่รุ่นผ่านไป ก็เชื่องขนาดขึ้นมานอนบนอะเส หรือมาหารังจะวางไข่บนผราถ้วย แบบหลังนี่ แข้งจะสีดำสนิท ไม่เพี้ยน
ขนานนามว่า ไก่ผึ้ง คือไก่เถื่อนที่เชื่องสนิทแล้ว
แต่จากการพิสูจน์รสชาติ เมื่อสมาสกับเหมงพร้าว ผลปรากฏว่า แบบแรก ให้รสชาดที่พึงใจกว่า เนื้อมากกว่า เหนียวกว่าไก่บ้าน แต่ไม่ถึงขั้นนก
