จากประสพกาม เอ้ย..ประสบการณ์..มันไม่ใช่แค่ของเล่นชิ้นหนึ่ง มันคือสิ่งที่ถ่ายทอดจากรุ่น สู่รุ่น วันนั้น ตอนวัยรุ่น พ่อแม่อาจจะคัดค้าน เด็กคนนี้ ว่าจะเล่นทำไม ไร้สาระ เอาเวลาไปเรียนดีกว่า (ทั้งที่เด็ก รู้สึกว่า เพื่อนที่โรงเรียนก็เล่น ทำไม....ทำไม ..) หลายคนทิ้งความฝันนั้น ฝังลงไว้ตรงนั้นและไม่คิดอยากจะจับมันอีก แต่...หลายคนไม่ทิ้ง แม้จะยืมเพื่อนเล่น เขายังหอบฝันนั้นมา...มันติดมาจนเป็นผู้ใหญ่ หลังเวลาเลิกงาน เวลาพักผ่อน เขาหยิบกีต้าร์ตัวเก่ามา ความทรงจำต่างๆมันย้อนกลับเหมือนย้อนอดีตมา ให้เขายิ้มได้ อยู่กับกีต้าร์ตัวนั้น เขาบอกบอกตัวเองว่า ถึงจะมีหลายตัวแล้ว แพงกว่านี้มากมาย ดีกว่านี้ แต่ตัวนี้พ่อกับแม่ซื้อให้ มันมีค่ามากกว่าทุกตัว ที่เขามี...
ถูกต้อง กีต้าร์ตัวแรก มันมีชีวิต มีจิตวิญญาณ เมื่อได้กลับไปสัมผัสอีกครั้ง ความเยาวัยจะกลับมาหาเรา
ผมมีกีต้าร์ตัวแรก yamaha fg325 เป็นมรดกตกทอดจากพี่ชาย ลูกของป้า
เพื่่อที่อีกหลา่ยปีถัดมา ผมก็ต้องยกไปให้ลูกชายแกต่อ
ทุกวันนี้ กีต้าร์ตัวที่ว่า อายุราวๆ30ปี อายุมากกว่าลูกชายแกอีก เสียงเพี้ยนหมดแล้ว
แต่ถ้าผมเห็น ลองมานั่งจับ ความเยาวัยสมัยวัยรุ่นก็กลับมา
ลองดีดดูรู้ว่าเสียงเพี้ยนไปไกล แต่มันก็ยังอยู่กับเราได้รู้่สึกอบอุ่นทุกครั้ง
อ้อ...ตอนพี่แกซื้อกีต้าร์ตัวนี้ ราคาราวๆ1,500บาทครับ
