อย่าไปซีเรียสเรื่องยิงแม่นครับนัท
เราหัดยิงปืนเพื่อชีวิตครับ เป้าหมายจึงอยู่ที่ ชักไว เล็งไว ยิงโดน ยิงซ้ำไว แค่นี้โอกาสรอดสูงครับ
ส่วนเรื่องยิงแม่น เอาไว้ให้พวกนักกีฬายิงปืนไปครับ...เล็งกันยุงไข่ หวางอีลั่นสักนัด......แต่แม่นมาก.....อย่างนี้มิใช่จุดประสงค์เราครับ
หลายคืนก่อน ไม่ได้เล่าใครที ไม่มีจังหวะ เอาแค่พอรู้เรื่องแล้วกัน อรรถรสค่อยว่ากัน
ผมตัดยางกลางคืน อีดำจะอยู่คอนดิชั่นหนึ่ง ซองพกใน แต่ด้ามโผล่ออกนอก (ขืนอยู่ในหมดเหงื่อเข้าตรึมแน่)
ตัดจากบนควนลงล่างมั่ง ล่างขึ้นบนมั่ง อีตอนล่างขึ้นบนนี่แหละ จะกลับหนำอยู่แล้ว เห็นงูสีดำตัวสักเกือบสองเมตร
เลื้อยตัดหน้าจากซ้ายมาขวา แล้วก็หยุดดักหน้าสักสามสี่เมตร บนควนสูงกว่าผม ขนาดถ้าว่าฉกลงมาแรงพอก็กลางกะบาลเลย
ผมชักอีดำเล็งอย่างสิ้นคิด ตอนที่เห็นว่า เป็นงูเห่าดอกสร้านแน่แล้ว พังพานขนาดใบท่อมทำให้หัวเหลือเล็กเท่าลูกมะปริง
ผมเล็งก้านคอ สักไม่เกินสองวินาทีก็สับตูม รู้สึกเลยว่า นิ้ว กระตุกไก ....พอปืนตูม ผมก็โดดไม่แลไหรทันที
......อ่านนิยายมากไป..... เพราะจินตนาการผม คิดว่ามันสวนควันปืนเข้าใส่ ที่ไหนได้ ดิ้นปัด ๆ ใบไม้ปลิวอยู่ตรงที่มันพดนั่นแหละ
พอมันนิ่ง เลยเอาไม้ไปเขี่ยแล กระสุนไทยอาร์มหัวบอล ตัดกระดูกสันหลัง เยื้องมาทางขวานิดเดียว คอพับเลย
แต่ตำแหน่งโดนกระสุน ต่ำกว่าตำแหน่งเล็งราวสามนิ้ว น่าจะเป็นผลจากการกระตุกไกเพราะตกใจ
ตอนนั้น ที่ไม่วิ่ง เพราะไม่รู้อิวิ่งไปทางไหน แล้วก็ไม่เชื่อว่าติวิ่งทัน เพราะมันอยู่สูงกว่ามาก พุ่งพรวดเดียวน่าจะถึงตัว
นี่เป็นหนที่สอง ที่ผมใช้ปืนยิงงู ครั้งแรก ยิงงูแสงหวัน เพราะคิดว่าเป็นงูเห่า กระสุนเฉียดลำคอ เปิดแผลนิดเดียว แต่มันก็ตาย
ตอนนั้น ราวสี่เมตร จึงได้รู้ ว่าในสถานการณ์จริง ฝีมือเรา จะห่วยกว่าในสนาม
