เสียงเครื่องไฟห้องดังฉาวเม่แล้ว
พวกเตรียมงานเลี้ยงปีใหม่ ออกไปแลมั๊งหวา
ถ้าเราไม่ได้หนุกกัน ออกไปลายเคงเลยครับพี่
พูดถึงเรื่องลายเคง... 5 5 5
หลายปีก่อน มีการจัดงานเลี้ยงที่ทำงาน ในงานก็มีคาราโอเกะให้ร้อง มีเหล้า มีเบียร์ให้กิน ให้อาบ
หรือใครใคร่จะเล่นไพ่ ก็ไปลักหยบเล่นกันได้ในที่ลับตาเล็กน้อย
สำหรับผม ไพ่ก็เล่น คาราโอเกะก็ร้อง เหล้าก็กิน ฉะนั้นจะวิ่งรอกระหว่างวงไพ่ วงเหล้า และร้องเพลง
ครั้นเมาได้ทีแล้ว ออกมาจากวงไพ่อีมาร้องเพลงสักเพลง
แจ้งเพลงแจ้งคิวกับคนคุมเครื่อง (ก็เพื่อนพนักงานนั้นแหละ) มรันบอกให้รอหน่อยประมาณ 5 คิว
ผมยอกว่ากรูไม่รอ กรูจะร้องเลย เดี่ยวกรูอีไปเล่นไพ่ต่อ แซงคิวให้หน่อย
ซึ่งก่อนหน้านี้สองสามเพลงที่ผมร้อง เพื่อนที่คุมเครื่องมันก็แซงคิวให้ผมก่อนทุกครั้ง
แต่เที่ยวนี้มันบอกไม่ได้ เพื่อนเขารอนานแล้ว มรึง (หมายถึงผม) มาที่หลังแล้วอีแซงคิวทุกที
แถมมรันด่าผมเรื่องแซงคิวอีกหลายคำ ......
ผมเลยบอกมันไปว่า โอโค....ถ้ากรูไม่ได้ร้องก็ไม่เป็นไร แต่คนอื่นก็ต้องเลิกร้องเหมือนกัน พูดแล้วก็เดินจากมา
ไม่ได้เดินไปวงไพ่ ไม่ได้เดินไปวงเหล้า แต่ผมเดินไปที่แผงย่อยควบคุมไฟฟ้าอาคาร
จัดการซ๊ะ 5 5 5.....ลูกเซอร์กิตย่อยวงจรเต้ารับใต้ถุนอาคาร สับลงดังแผ็ก เสียงเพลงคาราโอเกะ หายไปโดยพลัน
พร้อมกับกรูก็กลับมานั่งเล่นไพ่เหมือนเดิม . . .
