สตรอเบอรี่ น้องเมียซื้อมาฝากจากเชียงราย (หล่อนขับรถกันไปสองคน กะไอ้เปรตนั่น)
รสชาด ฝาดเฝื่อน ขมคอ กินไม่เหมือนกะที่ลุงต้อยเอามาฝากเลย อันโน้นดูเป็นสตรอเบอรี่ในอุดมคติ
ส่วนที่น้องเมียซื้อมา กินเหมือนลูกยาร่วง....
แรกเมื่อสองทิตย์ที่แล้ว... ผบ.ไม่บาย ขมปาก อยากกินของเปรี้ยว
ให้หาม่วงเบาให้ด้วย....ชาด หน้านี้ให้หาม่วงเบา...
ไปหลาด...เจออยู่เจ้านึง...โล หกสิบ...
เอาวะ มีอยู่เจ้าเดียว....
ระหว่างเดินกลับ...เห็นมีโต๊ะวางสตรอเบอรี่ขายอยู่ด้วย...
ลูกโต สวย แดงเชียว..ขีดละสามสิบห้า..
หยิบมาสามขีดหว่า ๆ ..
ถึงบ้านลองหยิบมาชิมหนวยนึง...
มีรสเปรี้ยวเฝื่อน ๆ ... ปนจืด ๆ ...
ที่สำคัญเอกลักษณ์ของสตรอเบอรี่....กลิ่น...ไม่มีเลย...
ของน้าต้อยที่พามาให้กินนั่นเกรดระดับพรีเมี่ยมท๊อปสุดแล้วครับ..(แกกระซิบบอกเบา ๆ ว่าแพงมั่กนะนั่น)
แล้วเก็บมาตอนที่มันเฉียดสุกหรือสุกแล้ว...ไม่ใช่เก็บมาตอนลูกห่าม ให้มาสุกเองระหว่างขนส่งและระหว่างรอขาย...
