ออนแล้วไม่แหลงไหรนี่
หากาแควแปลก ๆ กิน แล้วลบยูสไปเลยดีกว่าม๊ายยยยย
เพื่อนก่าไม่อยู่แล้ว ก็น่าจะเลิกแหลง เลิกนินทากันได้แล้ว อีดูถูกกันไปถึงใหน....
??
ถึงหน้าไดบ้าน ถึงห้องนอนห้องครัวเลยครับ
ตราบที่เขายังไม่ตอบคำถาม ว่า พวกเรามันไม่ดีตรงไหน เขาคบมาดี ๆ แล้วถึงได้เลิกคบ
ติว่าปากหมา กะเบ่อปากนี้ หมาแบบนี้มาตั้งกะแหลงได้นุ
เค้าไม่เคยแหลงให้ควังน๊ะว่า "พวกเรา" (ที่สูว่า)ว่าไม่ดี แต่เค้าแหลงว่าพวกสูนั้นดีเกินไป เก่งมากเสียจนเค้าไม่กล้าแหลงด้วย ก็เท่านั้น........
ถ้าไม่คิดไหร มันก่าไม่เจ็บ
ผมพยายามไม่คิด เพราะด้วยว่า คุณภาพปากระดับนี้ เพื่อนไม่ค่อยมีสักกี่คนหรอก
ที่มีอยู่ กะเลยเป็นประเภทที่ ไม่ถือไม่สา ....แต่เพื่อนแบบที่ว่า กะเบ่อยังนับคนได้ แล้วผมก็นับแกเข้าด้วยแล้ว
ที่แล้วมา หนักหนาหวาตั้งคะลุย ทั้งแกเล่นผม ทั้งผมเล่นแก ผลัดกันสวนไปสวนมา ไม่เห็นจะเจ็บจะไหร ดูเหมือนจะอบอุ่นเสียอีก
แล้ววันหนึ่ง แกก็ไป ไปไหน ไม่ได้ไปไหนหรอก ยังอยู่ที่เดิม โทร.หา แกก็บอกว่า ยังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม
ยังเป็นเพื่อนกันน่ะ รับได้ แต่เหมือนเดิมเด้ ที่มันไม่เข้าใจ
ผมเองกะใช่ว่าติโม่นักแรง เพื่อนทำ เพื่อนแหลงมาแบบนั้น กะพอติรู้แล้ว ว่านั้นคือสัญญาณการขีดเส้นขอบเขต
แต่ยังดันทุรัง .... เขามาเลน้อย เราทั้งที่ลูกไข้อยู่ กะยังพาลูกพาเมียไปกัน ทั้งที่เจ้าตัวเขากะไม่ได้เชิญ
ช่างมันเถอะ เราไม่คิดมาก แต่พอไปถึง ไอ้ที่เราคิดไว้ก่อนแล้วนั้น กะเบ่อเป็นจริงเพ
แกแหลงกับผม สี่คำ.... สี่คำ ให้ตายโหงตรงนี้เลย แกแหลงแค่นั้นจริง ๆ นั่งแค่เขกหัวกันถึงนิ
แล้วติให้ผมคิดพรือ....
รุ่งเช้ามา แกแหลงกับผมเพิ่มอีก สองคำ ....
หลังจากนั้น ผมก็สำเหนียกตัวเอง แล้วก็กลับมานั่งปลงอยู่ที่บ้าน
เพื่อนคนที่ รับรองเรื่องใจได้ ว่าใหญ่กว่าตัวมากมายนัก เมื่อเขาแสดงออกมาแบบนั้น มันก็สมควรให้เกียรติการตัดสินใจของเขา
ส่วนของเขา เขาเดินตามทางของเขาก็เดินไป ผมก็เดินของผมทางนี้
แล้วผิดมั๊ย ถ้าผมจะพูดถึงเพื่อนคนหนึ่ง ซึ่งตอนนี้ เขาไปแล้ว
แต่ตอนที่ผมพูดถึง ตอนนั้น เขายังอยู่
