ทั้งอำเภอ มีถนนอยู่สองเส้นแหละครับ เส้นที่เห็นข้างล่างนั้นเส้นหลัก ที่มาจากน่านหรือจากปัว ได้ทั้งสองทาง
มาแล้วก็เดินเที่ยวเรื่อยเปื่อย ชิวๆสบายใจ เพราะมาเที่ยว หึๆๆ ที่จริง มันก็ไม่มีอะไรให้เที่ยวมากมาย มีแต่ความกันดาร แต่ก็เพราะความกันดาร จึงมา
ได้พาเด็กในเมืองมาสัมผัสชนบท เพื่อให้เขาได้ซึมซับ ได้รู้จัก
เป็นถนนสายที่สอง ในหมู่บ้านตรงไปข้างหน้า ก็จะไปชนกับถนนเส้นหลัก
กำแพงภูเขา ทั้งซ้ายขวา หน้าหลัง เป็นหุบเขาแคบๆ ที่เป็นเมืองขึ้นมาได้ ก็คงเพราะมีแหล่งเกลือ ซึ่งพบ และใช้กันมานานแล้ว เกลือเป็นสิ่งจำเป็นอย่างหนึ่งทั้งสัตว์และคน
ถ้าหากเป็นช่วงก่อนหน้านี้ คาดว่าภูมิประเทศน่าจะสวยงามกว่านี้ นาข้าวแปลงเล็กๆ เพราะเป็นนาภูเขา คงจะสวยงามทีเดียว พื้นดินค่อนข้างสมบูรณ์ พืชผักดูเหมือนกับว่าปลูกใว้แบบทิ้งๆ ก็ยังงอกงาม ไม่มีการรดน้ำ ไม่ใช้ยาเคมี จากการสอบถาม เหตุที่ไม่ต้องรถน้ำเพราะกลางคืนน้ำค้างแรงมาก.......
เราเก็บเกี่ยวความสดชื่นมาไม่ได้ หึๆๆ ได้มาแค่ความทรงจำ
ปลูกเหมือนกับว่ามิได้ดูแลเท่าไหร่ ก็งอกงามดี
ดูว่า เริ่มเปลี่ยนแปลงไป เพื่อการอะไรเขาก็ไม่ทราบ
ไม่แน่ว่าพื้นถิ่น หรือจากภายนอก แต่ที่นี่ก็มีกาแฟคั่วบด ชงขาย หึๆๆ
ไปรษณีย์ ร่วมสมัย
โรงต้มเกลือเก่าแก่ ปะปนกันอยู่ บนถนนสายเดียวกัน
จะว่าเป็นไม้ประดับก็ไม่เชิง สวนครัวน่าจะเป็นได้มากกว่า
คงจะเป็นคลองนี้ ที่เขาบอกว่าจับปลามาปิ้งอยู่ แต่ไม่รู้บริเวณใหน
น้ำท่า ยังอุดมสมบูรณ์ ใสแจ๋ว ในคูน้ำข้างถนน
ผู้คน มองยากว่าเผ่าพันธุ์แบบใด เพราะเราไม่ถนัด แต่การแต่งเนื้อตัว ร่วมสมัยครับ ท่าทาง ใจดี แต่ก็เริ่มมีการพาณิชย์เข้ามาแล้ว ชีวิตจะต้องเป็นไป รายได้ต้องมีเพื่อปากท้อง เป็นเรื่องธรรมดา
