ก่อนเข้า กำหมัด อย่าให้รั่วลม แล้วเข้าไปหากระทู้ที่มีเลข112
แล้วจ้วงไม่ต้องยั้งเลยครับ
เมื่อวานจวกกะเพื่อนมาหยกๆ ขากลับจากโคราช มันยกประเด็น ม.๑๑๒ มา มันค่อนข้างแดงหน่อยๆ
ยาว วันนี้เลยเอียนๆ
ผมพอแล้วครับ ไม่เดินชนจริง ๆ ไม่เข้าไปหาแล้วครับ เจอเรื่องป้ายหน้าโรงเรียนเข้า ขี้ดำอยู่หลายวัน
....เรื่องไม่เป็นเรื่อง
พวกนี้ มันเคยได้มาโดยการเผา เหมือนพวกลักทองแดงสายไฟ ต้องรีบขาย เลยเผา....
พอเรื่องป้าย ทีแรกมันก็คงไม่สนใจอะไรนักหรอก แต่พอสมาคมศิษย์เก่า รู้สึกเหมือนโรงเรียน ไม่ไว้หน้าพวกเขา
เป็นเดือดเป็นแค้น จะมารบโรงเรียน
เลยสบช่องเลย .....เพราะตอนนี้ โรงเรียนก็อยู่ใต้อำนาจเขาอยู่
ไหน ๆ มันก็ไม่เข้าข้าง ไม่มาทาง พท.แน่แล้ว ยุให้มันรบกันเองเลย
สมาคม กับโซเชียลเน็ตเวอร์คก็เป็นไปตามคาด เปลวเพลิงโทสะ ที่พวกเผาเมืองจุดไว้ ลุก มอดไหม้มิตรภาพ พินาศ....
ตอนนี้ สัมพันธภาพอันดีระหว่างโรงเรียน กับสมาคมศิษย์เก่า ไม่ต้องมาหาแล้ว ความโกรธเกลียดชังเผาไหม้หมดแล้ว
หากเสียงแตกกันยังงี้ เป็นไปได้ ว่าสมัยหน้า พรรคเก่า อาจไม่เหมาเข่ง
นาทีนี้ พวกต่อต้านป้ายหน้าโรงเรียน ไม่ฟังหน้าไหนทั้งสิ้น แม้กระทั่งครูบาอาจารย์ที่เคยสั่งสอนมา ก็พร้อมลบหลู่
ยิ่งเป็นครูที่เคยเป็นเพื่อนพวกเขาด้วยล่ะก็ พวกถล่ม จนต้องหลบเป็นหนูขี้เรื้อนอยู่ตามซอกของเฟสบุ๊กเลย
คนดี ๆ ที่เคยมีเหตุผล เคยฟังผู้อื่น บัดนี้ หากใครเห็นต่าง แม้จะเดินไปทางเดียวกัน ก็พร้อมจะรบ...
พร้อมจะกล่าวหาใครที่เดินมาด้วยกัน หาว่าเป็นพวกตรงกันข้าม หากคัดค้าน ขัดคออารมย์โกรธของเขา
เมื่อวาน เขาก็ไปชุมนุมกัน คัดค้านการขึ้นป้าย ลุกลาม ด่าทอครูบาอาจารย์
สาแก่ใจพวกโน้นแล้วแหละ ป้ายผืนเดียว เป็นเชื้อไฟให้ศิษย์ลบหลู่ครู เผา...อย่างที่มันเคยเผา....
พอดีเริ่มเอียน ๆ แล้วเหมือนกัน เลยว่าสั้นไปนิดนึง
