ยุคสมัยเปลี่ยน คนกินอาหารเป็น หลากหลายขึ้น หอบลูกหอบพ่อแม่มากิน ต่อคนต่อหัวหลักร้อย เก้าอี้ดนตรี แทบยืนรอคิว
ในครัวพนักงานร่วม20 รับมือลูกค้า เจ้าของร้านเค้าเก่งจริงๆ สร้างปรากฎการนี้ได้ในเกาะสวรรค์
พรือ ไอ้พวกหน้าด้านร้านอาหารที่ชอบขายแพงๆ อายเขาไม๊
เค้าอ่านขาดและทำธุรกิจได้เก่งครับ ขาย50-60ต่อเมนู แพงสุดก็ร้อยกว่า แต่คนกินหลักร้อยบาทต่อคนอยู่แล้ว เพราะอาหารเค้าเยอะ
ไปกินร้านเพิงร้ายๆมันก็ขายกะเพาะไข่ดาว50 แต่นี่ห้องแอร์แบบMK ร้านอื่นๆมีหงอยแน่ๆครับ
ผมว่าถ้าในกทมฯร้านใหญ่ๆแนวนี้น่าจะมี แต่ตจว.ไม่เคยเจอ คือทำอาหารขั้นดีไปเลย แต่ราคาไม่ได้แพง
เมืองใหญ่ ทั้งโอกาสและช่องท่างมันเยอะกว่า หากแต่ใครจะเห็นอย่างไร..
เช่นร้านนั้น หากขายเมืองเล็ก แม้นโคตรอร่อย แต่จำนวนนับเขาจะมีน้อย มันก็มีตัวคูณน้อย
เช่นกันร้านมิวฉิกโชน....โอกาสมันเยอะกว่า เพราะเมืองใหญ่ คนมีตังค์ มีความต้องการ เพราะสิ่งแวดล้อมมันมีเยอะกว่าเมืองเล็ก
แต่มันต้องต่อสู้
แต่การต่อสู้อยู่ที่ใหนก็ต้องสู้ แล้วแต่ว่าจะสู้กับอะไร
จะว่าเมืองเล็กๆมันไม่ดีก็ไม่ได้ มันก็แล้วแต่ จังหวะโอกาศ หรืออื่นใด
ยกตัวอย่างเท่าที่ได้เห็นมา
"รีสอร์ท" ที่บ่อเกลือ ทุกอย่างทำดีมาก...แต่เขาต้องต่อสู้กับความยากลำบาก มานานหลายปี กว่าที่จะยืนได้เช่นปัจจุบัน .....ทางไปลำบากกว่าไปปาย มากนัก ความสะดวกเทียบกันไม่ได้...แต่ไปแล้ว หากคนชอบธรรมชาติ จะมีความสุข....
อิๆๆ มั่วๆไปหลายๆอย่าง เพื่อจะดีสักอย่าง ก็ยังดี
