หดใหญ่วันนี้ ถนนโล่งดีจัง..
เกลือกสักทีต่ะลุง ประสบการณ์ครั้งหนึ่งในชีวิต....
สมัยมิยาซาว่า ผมเคยนอนหลับบนหนนดำมาแล้ว
เราเป็น อาสาสมัครรัฐธรรมนูญ (น้องแมวด้วยแหละ แต่ตอนนั้นเพิ่งเห็นหน้ากันครั้งแรก ๆ)
ผมเลือกพื้นที่ แหลมตะลุมพุก น้องแมวเลือก ปากพนังฝั่งตะวันออก (อยู่ติดกัน)
ผมส่งน้องแมวลงที่บ้านลุงคนหนึ่ง ที่รับดูแลอาสาฯต่างถิ่น ส่วนผม เลยไปหาที่นอนข้างหน้า ที่แหลมตะลุมพุก อีกยี่สิบกว่ากิโล
ตกเย็น บนถนนไม่มีรถเลยสักคัน ไม่มีบ้านคนเลยสักหลัง .... แล้วยางรถล้อหน้าก็ ระเบิด....
ถ้ายางหลังก็พอได้บดยางไปต่อ แต่ยางหน้า บดยังไงไหว.... ก็ นั่งคอยโชคชะตาอยู่ตรงนั้นแหละ
พอค่ำลง ก็เริ่มมีเพื่อนประปราย และเริ่มหนาแน่นขึ้นเรื่อย ๆ เพราะที่นั่นคือ แหลมตะลุมพุก .....
ก่อไฟกับเศษไม้ข้างทางแล้ว มานั่งให้ควันรมยังเอาไม่ค่อยอยู่.....
ผมนั่งรมควันตั้งแต่พอพลบ จนราวสี่ทุ่ม มีรถของกำนันหัวแรด หรือนายประยุทธ ฐานะวัฒนา ผ่านมา.... เพียงคันเดียวในรอบห้าหกชั่วโมง
จริง ๆ แล้ว ผมต้องไปรายงานตัวกะแกที่บ้าน.... แต่เจอกันกลางทางแล้วก็ รายงานตัวเสียเลย
แล้วก็ไปนอนที่ อบต. ........ อบต.จริง ๆ ขึงมุ้งนอนบนแคร่กลางโรงประชุมเลย
