แต่เดี๋ยวไปหาข้าวกิน....
กดเรียกลิฟท์ วันนี้วันหยุด ไม่น่าต้องรอนาน แต่ดันต้องรอ
พอกระดิ่งลิฟท์หมายเลข6กังกริ๊งเราก็เดินไปยืนรอหน้าลิฟท์ตัวนั้น
พอประตูลิฟท์เปิด ก็เจอสาวคนหนึ่งเดินพุ่งออกมาจากลิฟท์ เกือบชนเรา
เพราะเธอก็คงคิดว่าวันนี้คงไม่มีใครเหมือนกัน เธอเบรคกึ๊ก ก่อนจะปะทะกับชายหนุ่มรูปงาม
แค่เส้นยาแดงผ่า32
... และเราก็ได้ยินเสียงอุทานเบาๆ
"อุ๊ย..เ_ี้้ย....!"
อ่า... ไปไหนไม่โถกเลยครับ ได้แต่แลบลิ้นสองแฉกแผล็บๆ เธอรีบละล่ำลักต่อ.....
"ขอโทษค่ะพี่..." แล้วก็มุดหายไปเลย
เพื่อนสาวอีกสองคน เดินตามหลังหัวเราะคิกๆคักๆ...
อ่า....แล้วเ_ี้ยก็ลงลิฟท์ไปกินข้าว....
