อีกคนขาดไม่ได้ พี่สัมฤทธิ์ งานนี้ไม่ได้ลอกวานโชว์ แต่ดีใจที่ได้มา
ด้วยสปิริต ขนาดเสียงแหบเสียงแห้ง ยังอำเพื่อนไม่เลิก
ตอนนอน นอนห้องเดียวกับผม ห้องขนาด 2เตียงคู่ นอนได้4คน
แต่พี่สัมฤทธิ์เลือกที่จะขอผ้าห่มทั้ง2ผืนไปปูนอน และห่มบนพื้นกระเบื้อง
เล่นเอาผู้ด้อยอาวุโส กลายเป็นคนบาป นอนสูงกว่าผู้ใหญ่ ไม่เมาจริงนอนไม่ลง
ข้าวต้มที่ครูแมวสั่งไว้ เล่นเอางง เพราะรีสอร์ตที่ครูแมวสั่งข้าวต้มไว้ คนละที่กับที่เราพัก(รีสอร์ตโบว์แดง) และเราไปกินกาแฟกัน
พอเด็กเสิร์ฟ เอาถ้วยชามมาวาง พี่เข้มเริ่มโวยวายว่าไม่ได้สั่ง โชคดีที่ผมมี1สายไม่ได้รับเมื่อคืน ก่อนเข้ารีสอร์ตโบว์แดง
ได้โทรกลับไปปรากฏว่าเป็นครูแมว เธอบอกว่าโทรผิด ความจริงต้องการโทรหาสามีเธอ....
แต่ผมไม่แน่ใจว่าเธอตั้งใจโทรผิดเพราะต้องการทิ้งเศษขนมปัง ให้ผมได้ติดตามหรือเปล่า เพราะปกติเธอไม่เคยมีเบอร์โทรผม...
เช้ามา สามีเธอก็ออกทะเลไปกับพรานปลา เธอก็ต้องวิ่งมอเตอร์ไซด์ไปหาอาหารทะเล
คณะเจ้างานเกาะจำไม่มีใครอยู่ที่รีสอร์ต ผมได้เบอร์โทรดังกล่าวที่โทรผิดมาเมื่อคืนโทรกลับไป
เธอบอกว่าเธอสั่งข้าวต้มไว้เอง เป็นอันสรุปได้
เรื่องในเกาะจำมีหลายเรื่่องที่เป็นเรื่องที่อาจมองข้ามไปก็ได้ เหมือนเหตุบังเอิญ
แต่ถ้าไตร่ตรองสักนิด ลองทำจิตใจละเมียดละไมใคร่ครวญถี่ถ้วน ผมอยากบอกว่า เกาะจำรักเรานะ
