น้าแคว๊ดควบเจ้าป๋องเดียวมาถึงก่อนเพื่อน(ไม่นับพวกผมสามคน)
พลางบ่นนึกถึงพี่นายช่าง...ว่าไม่มีลูกคู่มาคอยตะโกนเล่าเรื่องแข่งกัน...
เหล้าชั้นสวรรค์ดาวดึงส์....
ขวดละ เจ็ดพันหนึ่งร้อยยี่สิบบาท....ทำลายสถิติเหล้าเทพทั้งหลายที่เคยกินมา...
น้าหนอง หิ้วหมูย่างตัวเติบ...
อร่อยมว๊ากกก....
พอยกมาถึง ไม่มีใครสั่งอาหารที่ร้านเลย....
คนมายืนรอคิวหมูย่าง...เสียงสับหมูดังปั้กๆ ตลอดไม่มีหยุด...
จนหมดตัวนั่นแหละ..
สำหรับพวกเรา ... ผมต้องยกมีด ยกเขียงไปสับแบ่งมาก่อน...
มิงั้นมีอด...
อู๊ด อู๊ด.....
ต้องมีคนยืนเฝ้า มิงั้นแลมันทำท่าอิกระโจนหนี...
อาหารรับแขก เวลคัมฟู้ด ของทาง 168
บาบิคิวเก่ย...
งึม ๆ งำ ๆ เฮฮากันท่ามกลางแสงเกียง....
กลุ่มเล็ก ๆ แต่เสียงดังกว่าใครทั้งหมดในร้าน....
หน้าที่จัดการหมูให้เป็นชิ้นเล็ก ๆ สำหรับสมาชิก...
เช่นเดิม..
ตัวเล็กตัวน้อย...
ส่วนของน้าหลวงไม่ต้องถามหา..เที่ยววิ่งเล่นอยู่แถวนั้น...
อิ่มเอมบายจึย...กะเบียร์เทพ..
เมียก็ไม่มี ลูกก็ไม่มา...รถก็ไม่ต้องขับ...
น้าฉ็อง....กรรม..
ควบฟีโน่มาจากบ้าน...หนีเมีย...
ไม่หาญพาวีโก้ออก....เดี๋ยวเมียจับติด...
แต่ในที่สุด....ความลับไม่มีในโลก...
เช่นเดิม...มีแต่เสียงตะโกนโวยวายทับถม...
และเสียงหัวเราะ...
ที่ฮามากก็เรื่องน้าแคว็ดนินทาคน...เล่าพร้อมกับท่าทางประกอบ...
วันนี้มากันไม่เยอะ...ติดงานไบค์วีคกัน...
ยกเว้นน้าแคว๊ดต้องมา...สำหรับวันพิเศษวันนี้...
กลุ่มนี้ไม่ได้ติดงานไบค์วีค...
ตอนมา มากันเงียบ ๆ
ตอนกลับ เสียงพูดดังฉาวเหม็ด...
ฉากหลัง...เปลี่ยนไปเรื่อย ๆ ตามอารมณ์ติ๊สของเจ้าของร้าน...
ตกดึกคนกลับกันเกือบหมด...เหลือโต๊ะนึง...
กะโต๊ะโหม๋เรา...พากันย้ายก้นไปนั่งที่หน้าเคาน์เตอร์....
งานนี้น้าแคว๊ดรวย...ปาเป้าได้นะเพื่อนหลายเหมิน...
ส่วนพี่เข้มเราโก๊ะเหมือนเดิม...เบี้ยวางไว้ลงเกมส์...
แต่ใครมาหยิบก็ได้...แกไม่รู้เรื่อง...
เจ้าร้านหนีไปนอนซะหลายรอบ...
พวกเราก็ยังไม่กลับกัน...
แต่สุดท้าย งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา..
ในเวลา ตีสี่....
เดินยิ้มกันขึ้นรถเข้าไปยังที่พัก...
