จริงๆรถแนวนี้ที่ชอบจริงๆ และถ้ามีให้เลือกในบ้านเราผมจะเลือกมันก่อนคาวา เมืองนอกมันก็แพงกว่าคาวาอีก
Yamaha-WR250F
ไม่เห็นรูป....แต่เห็นชื่อรุ่นก็พอบอกได้
WR ถูกวางภาระหน้าที่เอาไว้ เฉียด ๆ "โมโตครอส..." ก็คือ "เอ็นดูโร่..."
ทีนี้ มาว่ากันเรื่องการแข่งขันสองประเภทนี้
โมโตครอสนั้น สนามมองเห็น พื้นที่จำกัด โดดเนิน สาดแบ๊งก์ วนรอบไปมาอยู่อย่างนั้น คนที่พาป้ายเบอร์รถไปถึงเส้นชัยก่อนจะชนะ
ส่วนเอ็นดูโร่ สนามโอเพ่น ป่าหรือทุ่งหรือถนน บอกไม่ได้ แล้วแต่แผนที่ที่ได้รับมาสด ๆ ก่อนแข่งขันจะพาไป ไม่มีทางรู้ก่อน ว่าจะเจออะไรในอีก 2 - 3 วิ ข้างหน้า
ปล่อยทีละคน ห่างกัน 2 นาที สนามยาว ๆ เป็นร้อยสองร้อยกิโล แบ่งเป็นท่อน ๆ บางวันแข่งได้ไม่กี่ท่อน ต้องหยุด เพราะมืดเสียก่อน ไฟหน้านั่น ติดตามกฎเท่านั้น
แต่ละท่อน ก่อนออกสตาร์ท ทุกคนมีคะแนนเต็ม และหักออกไปตามเวลาที่เสียไปกับการขับ ขับถึงเร็วก็หักน้อย เหลือเยอะ รวม ๆ กันทุกท่อน ใครเหลือเยอะสุดก็เอาไป
.........
WR เป็นเอ็นดูโร่แท้มาจากโรงงาน ปรับแต่งให้เข้ากับนักแข่งสักหน่อยก็ลงกวาดถ้วยได้เลย
ต่างกับยี่ห้ออื่น ที่ทำออกมาให้ผู้ใช้ ได้ซึมซับอารมย์ความรู้สึกเอ็นดูโร่ แต่ก็เอื้อต่อการใช้งานประจำวันอยู่มาก
อยากให้ลองเทียบตัวอย่าง 3 ตัว รถเก่า ๆ นะ รุ่นเกือบ 20 ปีแล้ว
DT 200 WR อารมย์เอ็นดูโร่ แต่ผูกเน็คไทร์ขับไปทำงานได้เลย
WR 250 Z มาทั้งเอ็นดูโร่เลย หากไม่ได้ชื่อ สาคร อยู่เย็น แล้วล่ะก็ เห็นจะเอาไม่อยู่
YZ 250 องศาช่วงหน้าจะต่างกัน ช่วงล่างจะยวบ ๆ กว่า
เอาเป็นตัวที่เขตามปกติงั้น ไม่ใช่ตัวแข่ง เดียวมันอีพาพลัดลง
