ไหนๆๆใครอีมาขายไม้ยาง เอาไปไร่ละแสน มีกี่ไร่ว่ามา
ยอนพ่อตาขายหวา ต้นเติบๆเพ ปลูกมา 20กว่าปีแระ 70 ไร่
ยังไม่โค่นที เห็นว่าเห็นดูลูกกุหลี มรันม้ายไรกิน ตกลงเข้าเนื้อเอง
หมายถึงการขาดรายได้ มีแต่รายจ่ายไปเป็นเวลา 7 ปี (กองทุนไม่ยอมแล้วนะครับ ที่จะข่มขืนยางเด็ก เปิดกรีดก่อนอายุ)
ที่แกว่า เห็นดูลูกกุหลี มันมีอะไรลึกกว่านั้นอีก ตรงที่ ลูกกุหลีตัดยาง หาง่ายมาก ๆ ก็จริง
แต่ลูกกุหลีที่ไว้ใจได้ หายากกว่าหาเมียให้น้าซับอีก เพราะเขาอยู่ในสวน เขายึกยักเอาขี้ยางไปสัก 2 - 3 เปอร์เซ็นต์ เราไม่รู้หรอก
เพื่อนผมบ้านอยู่ทุ่งสง แต่เป็นวิศวกรอยู่กรุงเทพ มีสวนยาง 22 ไร่ มรดกพ่อ ให้ญาติฝ่ายแม่ตัดแบ่งครึ่ง
ช่วงที่ยาง 10 ไร่ของผม ทำเงินให้เดือนละห้าหกหมื่น ยาง 22 ไร่ของเพื่อนผม ได้ส่วนแบ่งมาเดือนละหมื่นสี่ หมื่นห้า
คนตัดออกดีแม็กซ์ป้ายแดง ต่อเติมบ้าน เล่นแชร์เป็นสิบมือ...
นั่นขนาดญาตินะ
บ้านผมทำสวนยางมานาน ตั้งแต่สมัยตามเกียงน้ำมันก้าดกรีดยาง กิโลละ 3 บาท ทองบาทละสี่ร้อยโน่นแหละ
ลูกกุหลี เป็นอะไรที่ น่าระอาเป็นอย่างยิ่ง ยิ่งเป็นญาติ ๆ ด้วยแล้ว
ข้างผัวมันน่ะ หลานปู่เดียวกันกับแม่ แต่ข้างเมียมัน...ไม่ใช่ ผัวมันไม่คิด แต่เมียมัน ทั้งคิดทั้งทำ พอทวงถาม มันโวยวาย ลำเลิกบุญคุญใส่อีก
ยางยังพอกรีดได้อีกหลายปี แม่ตัดปัญหา โค่นปลูกใหม่ซะเลย
