มีเกร็ดเล็ก ๆ บนถนนหนทางตอนเช้า ๆ มาเล่าให้อ่าน ถ้าเห็นตัวหนังสือเยอะนัก จะข้ามไปก็ได้
ตั้งแต่หน้าเซเว่นท่าวัง จนถึงใต้สะพานลอยท่าวัง ระยะ 40 - 50 เมตร มีรั้วกระถางสีส้ม ๆ กั้น
มีพวกใช้ถนน มักง่ายไม่ขึ้นสะพานลอย พรวดพราดข้ามอยู่เป็นประจำ
พักหลัง ๆ นี่ หนักเข้า คือ ไม่มีคนขึ้นสะพานลอยเลย นอกจากเด็กประถมแถว ๆ นั้นไม่กี่คน
เมื่อเช้า ผมตามหลังรถรั้ว นิสสันหน้าลาว สีขาว ปีประมาณ 96 คนขับเป็นชายอายุรุ่น ๆ น้าซับ ผอม ๆ ดำ ๆ ตามประสาพวกม้าถีบ
พอได้ไฟเขียว ตะละคนก็ตาลีตาลานออกตัว พวกแถวหลัง ๆ (ผมกับรถรั้วคันนั้น) ก็เร่งให้ทันไฟเขียว
เด็กสาว 3 คน อาชีวะ ปวช. หน้าตาหุ่นทรงสะสวย รีรอข้ามถนนอยู่พักเดียว ตัดสินใจข้ามตัดหน้ารถรั้ว...
ไฟเหลืองมาพอดี...
สามคนนั้น 2 คนวิ่ง อีกคน กำลังคุยโทรศัพท์ ก็เลยเดิน....แถมเดินไม่สนใจรถรั้วที่กำลังพุ่ง....
รถรั้ว เบรคฉึก.. ส่วนผม ไม่มีปัญหา รถผมสูง เห็นแต่ไกล เบรคสบาย ๆ
รถรั้ว ยื่นหน้าออกมา ด่าลั่นถนน
"เจ๊ดแม่ม..!! รถหั้น ไม่ใช่door ที่โถกแล้วอีหรอย.."เด็กสาวนั้น หันมองตกใจ แล้วออกวิ่งข้ามถนนไปทันที
ไฟแดงแล้ว แดงแป๋เลย แต่รถรั้ว ออกรถล้อผัด เอี๊ยดดด ผ่าไฟแดงจนเพื่อนทางอื่นเบรคกันทั้งสองฝั่ง
จบดีกว่า....
แยกนี้จำได้กลับบ้านมาในเมืองเจอประจำ ถนนในเมืองคอนตอนนี้ดีกว่าผมอยู่มาก แต่ที่เท่าเดิมคือ
ความกว้างของเลนเท่าเดิม ทำไงมันก็ไม่กว้างขึ้นหรอกติดกึ๊ก ติดกั๊กไปหมด
