ลุงดุลย์ หลังบ้านเติ้นไอ้ไหรฉู้ตั้งอยู่โด่ะ
ได้แล้วครับ
ขอบคุณน้าฉ็องมากครับ
ผมกดตอบหลังบ้านด้วยนะมันไปปถึงไม๊
ไอ้ไหรเหรา รู้กันถี เริ่มแจ๊บหัวแล้วหล่าวนิครับ
ดินโป่ง แต่ขนรุงรังไปนิด
เล่าเรื่องอีเถ้างั้นข้างบ้านที่ตามผัวมาก่อนแหละ
เดียวหัวค่ำส่งให้แล
สักหีดก้าได้ พอเป็นกระษัย แล้วมาคิด วิเคราะห์ แยกแยะกันเองว่าถ้าเกิดขึ้นกับเรา เราจะทำอย่างไร
น้องสาวนั้น หน้าตาดี เรียบร้อย เรียนอยู่ ม.๓ เทอมสุดท้ายแล้วนิ เหลือไม่ถึงเดือนสอบแล้วนิ ประวัติที่ผ่านมา ไม่เคยเกเร เถลไถล ออกนอกลู่นอกทาง ผมยังคิดว่าน้องนี่สักวันคงประสบความสำเร็จในเรื่องการเรียนแน่แท้ เพราะตั้งใจไปเรียนมาก ขยันช่วยพ่อแม่ทำงานบ้าน เก็บยาง
แต่แล้ววันหนึ่งก่อนสอบปลายภาคของเทอมสุดท้ายเพื่อที่จะจบ ม.๓ ผมว่าซัยทางข้างบ้านเรา รถวิ่งเข้าวิ่งออกมากจัง ทั้งๆที่ปรกติไม่ค่อยมีรถเข้าออก เช้ามาก็ได้ข่าวว่า น้องคนนั้นตามบ่าวที่อีกตำบลหนึ่งไปเสียแล้ว แล้วเขาก็ไปรับกลับมา
หลังจากนั้นสักพักก็ให้มีการหมั้นกัน โดยที่ทั้งน้องคนนั้นแล้วแฟนเขากันก็ย้ายมาอยู่ที่บ้านน้องคนนั้นนั้นแหละ โดยที่ทั้งคู่ก็ยังได้เรียนต่อไป น้องคนนั้นก็เรียน ปวช. แฟนเขาด้วย ก็เหมือนว่าคนข้างบ้านได้ลูกชายเพิ่มมาอีกคน เพราะยังต้องส่งเสียทั้งคู่ให้เรียต่อ
เมื่อไม่นานมานี้ที่ผมได้ไปงานศพแถวบ้าน แฟนของน้องเขาเลิกเรียนแล้ว จบ ปวช. เหตุผลที่ไม่เรียนต่อไม่แน่ชัด แต่น้องคนนั้นยังคงเรียนต่อไป ปวส. และคงจะจบเร็วๆนี้หลังจากนั้นคงไปเรียนต่อที่กรุงเทพแน่นอนครับ
ที่ผมนั่งคิดคือถ้าเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นกับเรา เราจะแก้ปัญหานี้อย่างไร เพราะทั้งคู่ยังเด็กเหลือเกิน ไม่รู้จะทำมาหาเลี้ยงชีพไหรที ผมมีลูกหลายคน นี่คือเหตุผลที่ผมมักจะไม่ค่อยพูดถึงเรื่องความผิดพลาดของเด้กๆนะครับ
