เวียนไปหาก้วยเตี้ยวกิน....
บึ่งพรวดไปก๋วยเตี๋ยวสุโขทัย..ไม่ใกลที่ทำงาน...
เลี้ยวควับจอด....ไปยืนหน้าตู้.. เส้นเล็กไม่มี...
เลยถามคนขายว่าเส้นเล็กหมดแ้ล้วเหรอ..
คนขายบอกใช่ครับ ใกล้ปิดร้านแล้ว....มีแต่ลูกชิ้นอย่างเดียว อย่างอื่นหมด...
เราพยักหน้าหงึกหงัก...หันหลังกลับ... อด.....
เจ้าสำรองที่คิดแผนไว้แล้ว...
ลูกชิ้นหมูพริกกะเหรี่ยง...
บรึ้น....แว๊น.... ไปถึงบริเวณร้านรถเข็นที่ขาย..
อ้าว....ม่ายข๊ายยย.... อด....
ไรฟระ...
เจ้าที่สาม...หมี่ทำเองแป๊ะหัวพาน....
ไปถึงจอดรถเรียบร้อย เดินไปที่หน้าตู้รถเข็น
ว่าจะสั่งใส่หอซะหน่อย... แต่เหลือบไปแลเห็นมีลูกค้านั่งอยู่สองสามโต๊ะ...
รวมประมาณแปด เก้าคนได้.... ลังเล...
หันหลังกลับหลาว... กะอาแปะนี่...เคยมาซื้อกิน หากรอ คงไม่ต่ำกว่าครึ่งชั่วโมง....
อด.....
ขับรถไปเรื่อย ๆ อาไรดีว๊า....
แวะร้านข้าวผัดสิบบาทหวา..
แต่เอ๊....มีร้านก้วยเตี้ยวอยู่ติดกันด้วย....
แหงะดูป้ายรายการ....แล้วตัดสินใจเอาฟระ...เจ็บใจ...
เลยสั่ง ก้วยเตี้ยวหัวล้าน ใส่หอมากิน ให้หายหุดหิด สองหอ..
บายพุงไป
