ไม่ทำกับข้่าว ไปอุดหนุนน้อง ๆ มัน น้องวิกับไอ้กุ่ย....เปิดร้านอาหารตามสั่ง
ข้าวราดเครื่องแกงปลาดุกทอด/ผัดซีอิ๊ว/ราดหน้าทะเล +ไข่ดาว 2 ใบ สิริรวม ร้อยถ้วน
นี่ก็อีกครอบครัว ได้กันตั้งแต่เด็ก ๆ ไอ้กุ่ย 17 น้องวิ 14 หรือ 15 นี่แหละ หนังสือหนังหาก็ไม่ได้ร่ำเรียน
แต่อาศัย พูดคำไหนคำนั้น ช่วยคนไม่ออมแรง แล้วก็ นอบน้อม... จากติดลบ ก็เป็นบวกเรื่อยมา
จนตอนนี้ ไอ้กุ่ยอายุเกือบ 30 มีรถสองแถวสาย นคร-ดอนคา พร้อมป้าย เป็นของตัวเองแล้วคันนึง
น้องวิ มีร้านอาหารตามสั่งเล็ก ๆ พร้อมลูกมือคนหนึ่ง ยอดขายวันละราว 40 - 100 จาน/กล่อง
ก็....คงถึงตลิ่งของฝั่งฝันไปอีกครอบครัว
วัยรุ่นไม่ได้เรียน...ไฝ่ดีจนได้ดี หาไม่ได้ง่าย ๆ จริง ๆ ...
จนครับ สองบ้าน จนทั้งคู่....แต่เป็นคนดี ผู้หลักผู้ใหญ่เลยให้โอกาส
ไอ้กุ่ย อาสาขับรถให้คนอื่น วันดีคืนดี เขาเลยออกรถสองแถวติดป้ายให้เช่าขับ เป็นรถ ดีโฟร์ดี เช่าวันละ 250 บาท หกเจ็ดปีแล้ว
ทีนี้ น้องเมียเขา ไม่อยากกรีดยาง แต่เมียเขา อยากจะกรีดยางสวนนั้น
เขา ก็เลยต้องเอาสองแถวให้น้องเมียขับแทน เมียก็ได้ตัดยางสวนนั้น น้องเมียก็ได้ขับสองแถวสมใจ
......แล้วไอ้กุ่ยล่ะ..??
เทงเต้งอยู่ได้ไม่ถึงอาทิตย์ เมื่อ พ.ย. ปีที่แล้ว มีคนบอกขายรถพร้อมป้าย เป็นดีแม็กซ์ วางเจ ติดแก๊ส
ขายราคา สองแสนเจ็ด....ป้ายราคาเจ็ดหมื่น รถสองแสน (ตึงไปนิดนึง ถ้าได้แสนหก - แสนแปดกำลังสวย)
ตอนไอ้กุ่ยขับรถเพื่อน ไม่ได้สักแต่ขับไปวัน ๆ มันมีวินัยทางการเงินเหลือเชื่อ....
สองแสนเจ็ด มันจ่ายสด ไม่ขอใครสักบาท
มันเก่งกว่าผม และอีกหลาย ๆ คนจริง ๆ
อ้อ สำหรับนิทานเก่า ๆ วันนี้ มีรูปไอ้กุ่ยให้ดูด้วย
สำหรับหมอนี่ งานหลวงไม่ขาด งานราษฎร์ไม่เสีย
คนที่ชู 2 นิ้วซ้ายสุด
