วันนี้ได้กินหมี่อาแปะหัวพานแระ...
หลังจากรอคิวก่อนหน้าห้าถ้วย...ใช้เวลายี่บห้านาที...
มีไอเจ๊คนนึง....ลงรถมา เดินผ่านหลังผมไป
แล้วนั่งสั่งบะหมี่...และก็รอ...
ส่วนอาแปะหลังจากเสร็จจากการทำห้าถ้วยก่อนหน้านั้นแล้ว
เนื่องจากแกค่อนข้างอัลไซเมอร์ จำออเดอร์อะไรไม่ค่อยได้...
เหลือคิวผม และไอ้เจ๊ที่มาทีหลังนั่น...
อาแปะแกเลยถามใครมาก่อน ใครมาก่อน...
ไอ้เปดเจ๊นั้น..ยกมือชี้ตัวเอง พร้อมพูด ฉัน ๆ
ฉันแมร่งมึงสิ...มึงมาก็เห็นตรูยืนอยู่ก่อนเมิงแล้ว...
ดีที่ว่าอาซิ่มเมียของอาแปะแกจำได้ว่าผมมาก่อน ยืนรออยู่นานแล้ว....
ชาด...นั่งรถเบ๊นซ์คันเติบซะเปล่า...Eสมองหมา..ตาบอด...
แต่กรรมตามทัน...ติดจรวด
อาแปะแกทำให้ผมเสร็จแล้ว...แกก็ขอไปลากสายไฟเพื่อให้แสงสว่างที่รถเข็น
เดินไปวิ่งมา....คงต้องใช้เวลาเป็นสิบนาทีนู่นแหละ จึงจะค่อยมาทำให้ไอ้เจ๊นั่น...
