ช่วงนี้ดวงสมพงษ์กะพี่ตำหนวดจริงๆ..
อาทิตย์ก่อน ลูกจ้างของน้ากะของผมชาวพม่าฉลองปิดกรีดยางกัน
นั่งกินเหล้ากันที่บ้านพักในสวน พี่ท่านมาจากไหนไม่รู้ลากขึ้นรถ
ไปเรียกค่าไถ่ข้างทาง 3000 แล้วปล่อยกลับก่อนถึงโรงพักทั้งที่เอกสารการทำงานครบทุกอย่าง
แถมสั่งเสียไว้ด้วยว่าถ้าไม่อยากถูกคนอื่นจับอีกให้ส่งค่าคุ้มครองเดือนล่ะ 500 ต่อคน/เดือน
ปล.เพิ่งมารู้ทีหลังว่าหัวหน้าที่มาจับยศ ร.ต.ท.เป็นลูกของคนในหมู่บ้านเดียวกันนัยว่าเพิ่งย้ายมาอยู่ใหม่
ตำรวจเวรจริงๆ ไม่มีใครเขาสร้างความเดือดร้อนให้กับคนบ้านเดียวกันหรอก
เล่าเรื่องจริงให้ฟัง
สารวัตรคนหนึ่งมาจากนอกพื้นที่ มาถึงก็กะหารายได้เลยเชียว ก็ให้ลูกน้องไปหาเงินมาทางไหนก็ได้
แต่ลูกน้องคนนี้ก็อยู่ในท้องที่นี้มานานมีลูกมีเมียในคนในบ้านนั้นรู้จักกันหมด เขาทำเรื่องเลวๆแบบนี้ให้ไม่ได้หรอก
แต่เมื่อถูกกดดันจนทนไม่ไหว จึ้งขึ้นโรงพักไปหาสารวัตร แบบขอเคลียร์ครั้งเดียวจบแตกหักกันไปเลยไม่มึงก็กูอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้
และก็จริงๆ คุยกันไม่รู้เรื่อง ตำรวจในพื้นที่เลือดขึ้นหน้าเพราะตั้งใจมาแล้ว ชักปืนกะยิงสารวัตรทิ้งบนโรงพักนั้นแหละ
ตำรวจแก่ๆ ที่อยู่บนนั้นไวปานวอกกระโดดแย่งปืนห้ามไว้ทันและบอกว่า...ไอ้น้องไม่ต้องมึงยังหนุ่มยังแน่นอนาคตไกล...เรื่องนี้ให้พี่เอง
ว่าแล้ว ตำรวจแก่ๆ คนนั้นก็ชักปืนกะปิดบัญชีแค้นเอง แทนที่ใครจะได้ทำอะไร ตำรวจหนุ่มกลับต้องมาห้ามตำรวจแก่เสียเองไม่ให้คิดสั้นทำอะไรลงไป
ส่วนสารวัตรน่ะเหรอ ขี้แทบราด รีบวิ่งหนีลงไปขับรถออกจากโรงพักแทบไม่ทัน ด้วยความรีบร้อน ปรากฏว่าในคืนนั้นขับรถไปประสานงากับสิบล้อสาหัสแต่ไม่ตาย
ตำรวจหนุ่มอยู่ค้างหลังอารมณ์แค้นยังไม่หาย ไก่แจ้ของสารวัตรกี่ตัว เอานูยิงหัวเหม็ด นกกรงกี่ตัวจับควัดหัวเหม็ด
เรื่องนี้ตำรวจหนุ่มไม่โดนอะไรครับ กลับก้าวหน้าตามลำดับตลอดมา เชื่อว่าไม่นานก็คงได้เป็นสารวัตรเสียเองด้วย
