ชงกาแควกะน้ำเดือดปุด.... กินเสร็จ ลิ้นขุยเรย...
ร้อนเกิน..
ทำไมไม่รอให้มันเย็นกว่านี้ฟระ....
พักหลังนี้เริ่มแก่ตามเพื่อนแระ... ไปนั่งร้านกาแฟ ต้องสั่ง เอสเพรสโซ่ร้อน
ไม่ใส่น้ำตาล...
พอดีติดใจ จากที่ไปกินที่ดอยช้าง.. ขมละมุน หวานโคนลิ้นโดยธรรมชาติ...
กลับมาหดใหญ่ลองสั่งดูหลายเจ้ายังไม่ใกล้เคียงเท่าไหร่..รสชาดกร่อย ๆ ...
ผมเคยโดนข้อหาหยิ่ง จากเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้มาครั้งหนึ่ง
อปพร. แถวบ้าน เขาขอช่วยตอนน้ำท่วมกรุงชิง นบพิตำ ผมก็ไปแหละ แบกสเต็ลไปช่วยตัดไม้ขวางทาง
ช่วงดึก ๆ มานั่งรวมกัน ฝนพรำ ๆ อปพร.สาวใหญ่ ท่าทางเป็นแม่แปรก เอากาแฟมาแจก....
ถ้วยพลาสติก กาแฟซุปเปอร์ น้ำร้อนครึ่งถ้วย ให้เอามาชงเอาเอง....แต่น้ำร้อนนั่น เหลือสัก หกสิบองศาได้มั๊ง
ผมรับมา แล้วซดน้ำดู ก่อนจะเททิ้ง แล้วเดินไปตักที่หม้อต้มใหม่....แถมตอนตัก มีโคลงเคลงล้างถ้วยแล้วสาดทิ้งด้วย
ก่อนจะชงอย่างปราณีต น้ำเกือบเต็มแก้ว...แล้วมานั่งละเลียดดื่มลำพัง....
เจ๊แกมองอยู่ตลอด ชี้ชวนให้คนอื่นดู ....แต่ตอนนั้น ไม่มีระแคะถึงหูผม
แต่พอข้างบ้านมีงานบวช แม่ยายไปช่วยหั่นผัก เรื่องก็มาถึงหูผม ว่าคนเขาลือกัน เรื่องผัวครูแมว หยิ่ง
ชงกาแฟไปให้ ไม่เอา เทสาดต่อหน้าเขาเลย แล้วไปชงใหม่กินเอง แถมมองเขากะหางตาด้วย.....
จะบ้ากันรึไงฟระ....ตรูมีหางตาซะที่ไหน
