เดี๋ยวกลับไปถึงบ้าน ต้องไปหัดยิงปืน ขับ ฮ. ใช้มีด ให้ได้แบบ แจ๊ค บาวเออร์แล้วครับ จากนั้นก็ไปสมัครงานกับหน่วยงานไหนดีนะ
โรงปูนที่ทุ่งสงสิ เห็นข้างบ้านแทบจะตีปากกันเมื่ออาทิตย์ก่อน เรื่องสมัครงานโรงปูนนี้แหละ
เจ้าเฉย มันเป็นพวก เสียงดัง หน้าแดง แรงไม่ออก พาเพื่อนหมั่นใส้่กันทั้งทีม แต่อย่างอื่นมันก็ดี
มันตกงาน ไม่อยากตัดยางหรือทำงานอื่นที่ออกแรง จบ ปวส.ช่างไฟฟ้า น.อ.ศ. มาแบบทุลักทุเล
วันดีคืนดี เจ้าโชค (พี่ของนายชัย คนขายเบ็ดบ้านติด ๆ กะบ้านผม) มาจากบ้านเมียที่ร่อนพิบูลย์
คืนนั้น เขานั่งกินเหล้ากัน ผมยกคั่วมุดสังไปให้ถ้วยนึง จิบทีเดียวแล้วกลับ ไม่อยากนั่ง เพราะเห็นเจ้าเฉยเริ่มเมาแล้ว
มานั่งซ่อมเครื่อง ตอนหนึ่งของข้อความสนทนา ได้ยินว่า นายโชค จะำพาเจ้าเฉยไปฝากงานที่โรงปูน....
ไอ้นี่ก็คงดีใจเนื้อเต้น เพราะรู้อยู่ ว่านายโชค ไม่ใช่คนพูดเล่นพูดหัว บอกฝากได้ แปลว่า ฝากได้
เฉยถามเอาหลักฐานอะไรมั่ง ....
โชคก็ว่า จบอะไรมาล่ะ เขาต้องการช่างไฟ...
เฉยดีใจนัก มีการคุกเข่ากราบตักกันด้วย แต่ผมขี้เกียจออกไปดู ไอ้นี่เมาแล้วรั่วยังงี้ประจำ
คืนนั้น มีการพิลาปรำพันซาบซึ้งบุญคุณกันจนดึกดื่น ผมเข้านอนแล้วยังไม่เลิกรา
........
ถัดมาอีกวัน หัวค่ำนั้น ไอ้เฉยนั่งเมาเหล้าขาวตั้งแต่วัน อารมย์เสียจนโดนขาใหญ่ตบเอาทีนึงก็ยังไม่ทุเลา
ผมคร้านจะเข้าไปแล้ววันนี้ ก็เลยเข้ามาซ่อมเครื่องต่อ หูก็ผึ่งฟังเรื่องเพื่อน ความว่า.-
นายโชค พาไอ้เฉยติดรถไปด้วย ตอนกลับบ้านเมียที่ร่อนพิบูลย์ ซึ่งวันนั้น ไอ้เฉยแต่งตัวจัดเต็ม ผูกเน็คไทร์ด้วย
พอไปถึงร่อนพิบูล นายโชคก็พาไอ้เฉยไปพบเจ้าของโรงปูนตามสัญญา เจ้าของโรงปูนซึ่งกำลังขาดพนักงานไฟก็รับเจ้าเฉยทันที
....แต่ไอ้เฉยไม่ยอมทำ หันหลังกลับออกจากโรงปูน โดดขึ้นรถสองแถว นคร-สามร้อย ตรงดิ่งกลับบ้านเลย
พวกก็ถามไถ่กันวุ่นวาย จึงได้รู้ว่า นายโชค พาไอ้เฉยไปเป็นเด็กคุมไฟเตาเผาในโรงปูนขาวของพี่เมียที่ร่อนพิบูลย์
...ส่วนไอ้เฉย คิดไปเองว่า โรงปูนที่ว่า คือ โรงงานปูนซิเมนต์ตราเสือที่ทุ่งสง
นายโชคไม่ได้ผิด แต่บอกไม่หมด ไอ้เฉยก็เชื่อคนง่าย แถมทำตัวให้เพื่อนหมั่นไส้ ...
เรื่องนี้ ทุกคนฮา...นอกจากไอ้เฉย
ระดับ จง เมาเร่อ นี่อี้ให้ไปสมัครโรงปูน ไม่มีทาง ไปรับจ้างลักขี้ยางสวนเพื่อนดีกว่าได้ใช้ความรู้ที่ไปฝึกร่ำเรียนมาบ้างทั้งการข่าว การพรางตัว การวางแผน
