คัมภีร์สีทันดร
12.
ต้นไม้
"อาคาเซียร้อยล้าน"
อาจเป็นเพราะมีผมสามารถจัดการงานปลายน้ำ อย่างการออกแบบผลิตภัณฑ์อยู่ในมือ ผมจึงรู้อยู่แก่ใจว่างานต้นน้ำ อย่างการปลูกต้นไม้นั้นสำคัญอย่างยิ่ง คนปลูกต้นไม้มากมายในครั้งอดีตที่ในวันนี้ก็อาจยังคงต้องมานั่งเกาหัวแกรกๆ ว่ามีต้นไม้อยู่ในมือแล้ว ไม่รู้จะจัดการมันอย่างไร จะผ่าไม้กระดานขาย หรือจะเปิดโรงเลื่อยดี ท้ายสุดมันก็คิดไม่ตกว่าลงทุนลงแรงไปแล้ว มันจะไปขายใคร
ผมแก้ปัญหาให้ใครไม่ได้จริงๆครับ เพราะผมถนัดแต่แก้ปัญหาให้กับตัวเอง
ดีที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ คือการนำเสนอ หนึ่งวิธี ที่อาจสำเร็จหรือล้มเหลวในเกมเดียวกัน เป็นวิธีที่ผมเอาทุนในตัวเองเป็นตัวตั้ง เพราะในสิบกว่าปีที่ผ่านมา ผมได้ลงทุนในส่วนนี้ตั้งแต่เป็นนักศึกษา มาจนถึงการเป็นผู้ชำนาญในวิชาชีพ
ท่อนไม้มันไม่ได้มีปลายทางแบบลูกมะม่วงแน่ๆ เอาไปกินไม่ได้ กวนไม่ได้ ผมจึงเลือกที่จะไม่ทำสวนมะม่วง แต่ผมอาจปลูกมะม่วงได้จำนวนมากพอที่จะอวดอ้างตัวเองเป็นชาวสวนมะม่วงคนหนึ่งก็เป็นได้...เป็นสวนมะม่วงป่า ที่มีทั้งต้นมะม่วงที่ลูกกินอร่อย และเป็นมะม่วงใช้ไม้ ที่ใครจะเชื่อว่าต้นมะม่วงป่า มีความใหญ่และสูงระดับน้องๆต้นสักหรือยางนาดีๆนี่เอง
ผมทำสวนป่า เพราะในป่าคือต้นทุนทรัพยากรที่หลากหลาย และประกันความเสี่ยง เมื่อไหร่ที่ใครเขามีพืชตัวไหนดีๆ เราก็มีกับเขาเหมือนกัน แม่ปริมาณอาจจะด้วยกว่า แต่ การจัดการปลายน้ำ อาจทำให้เราเข้าถึงเป้าหมายเดียวกัน(หากจะวัดกันแค่ในมุมเศรษฐกิจ)
ผมออกเดินทางศึกษาวิชา และตามล่าต้นไม้ ไกลแค่ไหนก็จะไปถ้ารู้ว่ามันมีเป้าหมายอยู่ตรงนั้น
ไม่นานมานี้ ผมมีโอกาสตามลายแทงไปยังศูนย์วนวิจัยสะแกราช เพื่อตามล่า อาคาเซีย สายพันธุ์ใหม่ ที่มีการวิจัยและคัดเลือกต้นพ่อพันธุ์ แม่พันธุ์ จากกระถินณรงค์(ซึ่งเนื้อไม้ดีกว่ากระถินเทพา)ที่มีลักษณะการกลายพันธุ์ในทางดี(ดีสำหรับโรงเลื่อย) กล่าวคือ ต้นเปลาตรง และสูงใหญ่ เนื้อไม้นี่ไม่ต้องพูดถึง เพราะอาคาเซียสายพันธุ์ใหม่นี้ เขาคัดพันธุ์เพื่อการใช้สอยในอุตสาหกรรมงานไม้โดยเฉพาะ มีการขยายพันธุ์แบบไม่อาศัยเพศ(ปักชำกิ่งที่มีอายุ45วัน) เพื่อให้ต้นกล้าทุกต้น ไม่ผิดเพี้ยนไปจากพ่อพันธุ์แม่พันธุ์
มีเพื่อนร่วมเดินทางไปกับผมหนึ่งคน จะเรียกให้ถูกคงต้องบอกว่า ผมหลอกให้เขาพาผมไปหาขุมทรัพย์ มีคนขับให้ ผมนั่งไปสบายๆ โดยระหว่างทาง ผมจ่ายค่ารถ เป็นข้อมูลลับระดับพระกาฬ ที่ใครหลายคนยากจะเชื่อว่า ขุมทรัพย์ที่ว่า มันมีค่ามากกว่า 100,000,000 (อ่านว่าร้อยล้าน)
ผมเล่าว่า ผมขายโต๊ะไปจำนวนหนึ่ง ซึ่งถ้าเอาไม้ที่ใช้ทำโต๊ะทั้งหมดมาอัดรวมกันกลับเป็นต้นไม้หนึ่งต้น ก็คงจะไม่มีทางเกินต้นไม้หนึ่งต้นที่ผมกำลังจะพาเขาไปดูอย่างแน่นอน และข้อเท็จจริงก็คือ โต๊ะในจำนวนที่ว่า มันทำเงินให้ผมได้ราวๆห้าแสนบาท(ยอดขายนะครับ ไม่ใช่ผลกำไร) ดังนั้นต้นกล้าอาคาเซียต้นเล็กๆหลังกระบะในวันนั้นสี่ร้อยต้น จึงมีมูลค่าไม่ต่ำกว่าสองร้อยล้านบาท
แบ่งกันคนละครึ่งก็รวยหูดับ.... คิดเองเออกันเอง ไอ้บ้าเจอไอ้เซ่อ ความเพ้อเจ้อของคนคิดบวก.....มาก
ความคิดหรือไอเดียอย่างเดียวแปรเป็นเงินไม่ได้ มันต้องผ่านการลงมือทำ ที่สำคัญมันต้องการทรัพยากรชั้นดีมารองรับ ไม่ว่าจะเป็นแรงงานทักษะชั้นยอด เครื่องมือ และวัสดุชั้นเยี่ยม
ผมถามตัวเองมาตลอดว่า มีความคิด(ไอเดีย)จึงไปปลูกต้นไม้ หรือ พอมีต้นไม้ ก็พลันคิดได้ กันแน่
ในวันนี้ผมอาจจะยังไม่ได้ข้อสรุปคำถามของตัวเอง แม้ว่าจะแอบรู้สึกเล็กๆ ว่าตนเองทำงานออกแบบได้ดีกว่าแต่ก่อน หลายครั้งที่ผมลองถามตัวเองว่าที่หันมาปลูกต้นไม้ เพราะเดาปลายทางมันได้ใช่หรือไม่ และก็อีกหลายครั้งที่ผมได้คำตอบคล้ายๆกันคือ.....ก็เพราะลงมือปลูกต้นไม้ก่อนต่างหาก ผมถึงได้เห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์
ฟังเรื่องเล่ามาเยอะ ขอไปสัมผัสตัวเป็นๆ ของอาคาเซียสายพันธุ์ใหม่ ที่พัฒนามาเพื่อคนรักไม้
อายุอานาม หักลบตัวเลขแล้วมีกำลังใจขึ้นเยอะ วางแผนธุรกิจได้แม่นยำ
แปลงต้นพันธุ์สำหรับปักชำ ก็อยู่ไกลๆกับแปลงทดลองเลยครับ ตรงนี้เป็นไอเดียให้ผมต้องทำแปลงสำหรับกิ่งชำไว้บ้างเช่นกัน
ไม่รู้มีใครแอบปีนไปริดกิ่งหรือเปล่า มันตรงเปลาได้แนวจริงๆ ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นกระถินณรงค์ครับ
ต้นกล้าที่ปักชำมาจนครบอายุ ดูจากใบแล้วไม่ใช่กระถินเทพาแน่นอนครับ
เจ้าหน้าที่ที่ศูนย์ดีมากๆครับ ช่วยกันขนของขึ้นรถ ทำงานกันเป็นทีม ที่จริงเขามีโควต้าแจกประชาชนคนละ500ต้น แต่ผมกับเพื่อนเห็นว่าได้กันไปคนละร้อยล้านก็นาจะพอแล้ว เอาคนละสองร้อยต้นกำลังดีครับ
เกิดมาก็เพิ่งจะรู้ว่าอาคาเซียปักชำกิ่งได้ รากแทงทะลุถุงด้วย แต่ไม่รู้ว่าการที่ไม่มีรากแก้วจะทำให้มีปัญหาต้นล้มเอียงหรือเปล่า ยังไงก็ต้องลองดูกันหน่อยครับ
ส่วนเจ้าต้นสูงใบใหญ่ๆท้ายกระบะ(รูปขวา) นี่เป็นลูกผสมกระถินณรงค์กับกระถินเทพาครับ เขาให้มาลองคนละห้าต้น ต้นนี้น่าจะเป็น "เทพณรงค์" อย่างที่เคยได้ยิน ถ้าปลูกแล้วพบว่าโตดีไม้ดี คงต้องมีการปักชำกิ่งขยายพันธุ์กันต่อไปครับ ที่สำคัญ อยากเอาไว้ศึกษาเปรียบเทียบกันหลายๆสายพันธุ์ เพราะสำหรับผมแล้ว แม้ต้นจะไม่สูงใหญ่เปลาตรงก็คงไม่ใช่ปัญหา ขอแค่เนื้อไม้ดี เดี๋ยวผมหาวิธีใช้มันให้เป็นประโยชน์จนได้ครับ
