ที่สงขลาเก้าเส้ง..บ้านเดิม..
แม่เค้าทำบ้านให้เช่า พลอยยอนให้เราทำห้องเช่ากัน....
ยังที่อยู่แต่ดนึง...สามสี่ห้อง...
รวมกันกะของพี่ น้องอีก..ก็หลายห้องอยู่..
สมมติ ทำห้องเช่าห้าห้อง..นู่นนี่เบ็ดเสร็จล้านนึง
(บ้านชั้นเดียวทรงง่าย ๆ ห้องน้ำในตัว)
ให้เช่าเดือนละพันห้า/ห้อง
หากคนเช่าเด็มได้ค่าเช่าเดือนละเจ็ดพันห้า...
ปีนึง ได้เก้าเหมิน...
ได้แบบไม่ต้องจ่ายอะไร...สิบเอ็ดปี คืนทุน...
สิบเอ็ดปีนะ....
และยังต้องมีการซ่อมโน่น เปลี่ยนนี่ไปเรื่อย ๆ เมื่อชำรุดในแต่ละปีอีก
ประตู หน้าต่าง กระจก หลอดไฟ...อยู่ที่เราเพ....
แถม สรรพากรมาขูดเลือดอีกปีละประมาณหมื่นอีก....
และยังไม่รวมห้องว่างของบางเดือนที่เช่าไม่ครบ....
ค่าเช่าแพงไป...ห้องก็จะว่างขึ้น หาม่ายใครเช่า....
อ่า....สิบปีหว่า ๆ จะได้อะไรบ้างนิ
มานั่งกินเบี้ยตัวเองนิกะเบ่อ...
ยิ่งถ้ากู้แบงค์เสียดอก...ไม่ต้องพูดถึง...
นั่งคิดไป แหลงไปกะพี่เขย....สองคนมองตากัน แล้วพยักหน้า
อ้าว โชนนนน..... เอาเบี้ยฝากแบงค์หวา
ได้น้อย แต่ไม่ขาดทุน...
