ที่สงขลาเก้าเส้ง..บ้านเดิม..
แม่เค้าทำบ้านให้เช่า พลอยยอนให้เราทำห้องเช่ากัน....
ยังที่อยู่แต่ดนึง...สามสี่ห้อง...
รวมกันกะของพี่ น้องอีก..ก็หลายห้องอยู่..
สมมติ ทำห้องเช่าห้าห้อง..นู่นนี่เบ็ดเสร็จล้านนึง
(บ้านชั้นเดียวทรงง่าย ๆ ห้องน้ำในตัว)
ให้เช่าเดือนละพันห้า/ห้อง
หากคนเช่าเด็มได้ค่าเช่าเดือนละเจ็ดพันห้า...
ปีนึง ได้เก้าเหมิน...
ได้แบบไม่ต้องจ่ายอะไร...สิบเอ็ดปี คืนทุน...
สิบเอ็ดปีนะ....
และยังต้องมีการซ่อมโน่น เปลี่ยนนี่ไปเรื่อย ๆ เมื่อชำรุดในแต่ละปีอีก
ประตู หน้าต่าง กระจก หลอดไฟ...อยู่ที่เราเพ....
แถม สรรพากรมาขูดเลือดอีกปีละประมาณหมื่นอีก....
และยังไม่รวมห้องว่างของบางเดือนที่เช่าไม่ครบ....
ค่าเช่าแพงไป...ห้องก็จะว่างขึ้น หาม่ายใครเช่า....
อ่า....สิบปีหว่า ๆ จะได้อะไรบ้างนิ
มานั่งกินเบี้ยตัวเองนิกะเบ่อ...
ยิ่งถ้ากู้แบงค์เสียดอก...ไม่ต้องพูดถึง...
นั่งคิดไป แหลงไปกะพี่เขย....สองคนมองตากัน แล้วพยักหน้า
อ้าว โชนนนน..... เอาเบี้ยฝากแบงค์หวา
ได้น้อย แต่ไม่ขาดทุน...
แต่ก็เป็นการลงทุนที่ดีครับ ถ้ามีไว้ซัก2-3แห่ง หรือเก็บได้ซักหลายหมื่นต่อเดือน มันอาจจะไม่หวือหวา ผลตอบแทบไม่มากขนาดจะคืนทุนไวนัก แต่ความเสี่ยงต่ำ เงินต้นไม่หาย ที่ดิืนขึ้นทุกปีไม่มีลง แต่ถ้าฝากแบงค์หรือซื้อพันธบัตร,หุ้นกู้ได้ดอกเบี้ยซัก5-6%ก็ไม่เลวครับ ไม่ต้องเหนื่อยดูแล
พวกรายใหญ่ๆ จะมีตึกสูงให้เช่ามากมาย หลายตระกูล ในกทมฯตระกูลใหญ่ๆ พวกเศรษฐีก็นิยมทำครับ พวกอันดับต้นๆของประเทศ เค้าผ่องถ่ายเงินไปทำพวกนี้ จากเงินได้ก็แปลไปเป็นอสังหา ต่อยอดไปเรื่อยๆ ให้ลูกหลานเก็บกินไปชั่วกาลนาน บางตระกูลทำเป็นกงสีเลย ให้ไว้เป็นมรดกด้วย แบ่งกันพี่น้องลูกหลาน
อย่างไรก็ตาม ถ้ามีโอกาศ ทำเลไม่เลวนัก ก็น่าทำครับ ไว้เผื่อตอนแก่ไม่อยากทำงาน กินใช้น้อยๆ เก็บกินได้ครับ
