เคยเล่าเรื่องนี้ให้ฟังมั่งรึยังไม่รู้
ศรีปราชโพล สมมุติสถานการณ์ครอบครัวหนึ่ง เมียทำงานรายวิก ที่โรงแป้งขนมจีน ได้วิกละ 2,500 (เดือนละห้าพัน ขาดงานหักรายวัน)
ผัวรับจ้างทั่วไป ขึ้นไม้ยาง แบกไม้จ้าง ถางป่าจ้าง เลื่อยไม้ รื้อบ่อ รายได้ไม่แน่นอน แต่มากกว่าเมียเกินสองเท่า คือเดือนละกว่าหมื่น...
ลูกสองคน น้องกิ๊บ ป.5 น้องเบลล์ ป.3 (คนบ้านผมตั้งชื่อลูกไฮโซพันนี้เพแหละ) เรียนโรงเรียนท้องถิ่น ห่างบ้าน 3 กิโล....
.......คำถามครับ.....
วันนี้ ทั้งบ้านมีเงินอยู่ 200 บาท(ไม่นับในกระปุกออมสินลูก)เป็นแบงค์ย่อยทั้งหมด วันนี้ ถ้าไม่ซวยสุดขีด ก็จะได้เงินเข้ามาอีกในตอนเย็น
ถามว่า ....เช้านี้ เงิน 200 บาทนั้น อันดับหนึ่ง สอง สาม จ่ายอะไร....
----------------------------------------------------------------------------
ผลโพลออกมา ผมเองยังทายผิด เพราะไม่ได้อยู่สถานการณ์เดียวกับเขา
1.- ให้น้องเบลล์กับน้องกิ๊บ คนละ 50 บาท ไปโรงเรียน (น้องกิ๊บ เอารถเครื่องไป พาน้องเบลล์ซ้อนท้าย) เหลือ 100 บาท
2.- อันนี้แหละ ที่ผมทายผิด ผมทายว่า ใส่มันรถเครื่องพ่อไปทำงาน ปรากฏว่า เป็น "กล้วยนก" ครับ หวีละ 20 บาท
3.- อันนี้ก็ยังทายผิด ทายว่าแม่จะซื้อกับข้าว หรือซื้อแกง ปรากฏว่าเป็น เงินติดเป๋าพ่อไปซื้อใบจาก ยาเส้น ลิโพ 40 บาท
4.- อันนี้ ก็คาดไม่ถึงอีก เป็นการเติมเงินมือถือครับ เติม 20 จ่าย 22 บาท
ทั้งนี้ ความเป็นจริง คือว่า ผมไปแค่นให้เขาตอบ เพราะถ้าเป็นชีวิตอย่างเรา ๆ เหลือเงินแค่นั้น เราไม่จ่ายอะไรเพิ่มแล้ว มีแต่จะหาหยิบยืมวุ่นวาย
เพียงแต่ จะถามหาลำดับความสำคัญ(priority)ในการตัดสินใจจ่าย....
ท่านศรีปาดไปยุ่งไรกะเ้ขาล่ะครับ คนจนส่วนมากจนยาว จนหมักหมม นอกจากลูกเต้าจะได้ดี แล้วสันดอนดี กลับมาฟุมฟักให้ดีขึ้น ไม่ก็ประกวดเดอะสตาร์ได้ ไม่ก็ได้ตำแหน่งนางสาวศรีสยาม..ฯลฯ
ส่วนมากมันพัวพันหนี้สินอีรุงตุงนัง ได้มาก็จ่ายหนี้นั่นนี่ ค่าเช่าบ้าน ค่าน้ำค่าต่างๆนาๆ พัวพันอยู่อย่างนั้น ทั้งปีถึงหลายๆปี ชีวิตหวังได้อย่างเดียว คือ ถูกหวยซักหน่อยเถอะว่ะ แต่ก็นั่นแหละ ซื้อทั้งปีทั้งชาติ10ปีถูก20-30พวกก็แทบจุดปะทัดแล้ว อ่อ...แล้วเค้าผิดตรงหน่ายอ่ะ อีซื้อกล้วยนก ซื้อลิโพ เติมเงินมือถุย ทำไมอ่ะ...!!! แบ่งชนชั้นเหรอ คนจนใช้มือถุยไม่ได้เหรอ ทำไมอ่ะ ตรูใช้มือถุยเครื่อง8-900ร้อยมันน่ารังเกียจเดียดฉันนักเหรอฟร่ะ
บ้าแระ..ตรูจะไปตอบจารปราชทำไมฟร่ะ
มองมุมกลับสิ น้าเบิ้ม....
ในเมื่อเรามีโอกาสมากกว่าเขา สมมุติว่าเรามีหน้าที่หาสินค้า แล้วเขาเป็นกลุ่มเป้าหมาย
การหาข้อมูลแบบนี้ เราจะรู้ได้ว่า เค้าเต็มใจจ่ายกับเรื่องอะไรบ้าง และลังเลจ่ายกับเรื่องอะไรบ้าง
จากข้อมูลนี้ นำมาซึ่งการประกอบอาชีพรองรับฐานลูกค้า......
..... เค้าเต็มใจจ่ายเป็นอันดับหนึ่งให้ลูกไปโรงเรียน
นั่นคือคำตอบ ว่า ทำไม ตลอดเวลา 8 ปีที่ผมรับส่งนักเรียน ยังไม่เคยมีลูกค้ารายใดเบี้ยวค่ารถผมเลย
ผมไม่สนหรอก ว่าเขาจะสร้างหนี้ไว้เท่าไหร่หรือน่าเห็นใจหรือไม่ รู้แต่ว่า เดือนละพันสองร้อยต่อคน จ่ายวันไหนก็ได้ภายในเดือนนั้น
ใครลูกขึ้นรถผมสองคน ลดให้ร้อยนึง ตกเย็นไม่มีตังค์กินขนมเพราะจ่ายเกลี้ยงมาแต่เที่ยง 5 บาท 10 บาทให้ได้ แต่อย่าบ่อยนัก
ลืมตังค์ค่าขนมออกให้ก่อนได้ 50 บาท เจ็บไข้กะทันหันพาหาหมอให้ก่อน แล้วโทร.บอกผู้ปกครองให้
ขี้แตกใส่กางเกงล้างเช็ดให้ ซื้อกางเกงตัวละ 80 ให้ใส่กลับบ้านไปก่อน ทะเลาะกันได้ แต่รบกันลงไม้ลงมือเมื่อไหร่ เฆี่ยนทั้งคู่....
...........
แฮ่ะ ๆ ๆ อีกอย่าง ผมปลูกกล้วยหิน กล้วยน้ำว้าด้วยนะ ส่วนพ่อตาปลูกยาสูบ ผมหาตลาดขายให้
เติมเงินมือถือไม่เอา คนทำเยอะแล้ว
