ผมไม่อายเลยที่จะบอกว่าผมเป็นงานขึ้นมาได้ทุกวันนี้เพราะหัวหน้าเก่าคนอุดร ชื่อ โอเล่ หัวหน้าอีกทีนึ่ง มาจากออสเตรเลีย ชื่อสจ๊วด กับ ฝรั่งเดนมาร์กอีกคน ชื่อโอเล่( คนนี้ตอนนี้เปิดบริษัทใหญ่โตในเมืองไทยนี่แหละ จัดหาคนลงทำงานตามแท่นแข่งกับอำมริต )เหมือนกัน
ที่เหมือนกันคือทั้งหมดจะไม่ยอมให้พวกผมใช้ภาษาไทยเวลาคุยกันเลย เลยได้ภาษามาครับ
แต่เท่าที่ไปทำงานกับคนพม่าไม่ว่าที่ไหน ภาษาอังกริดของเขาค่อนข้างฟังยากพูดเหมือนคนลิ้นไก่สั้นนะครับ
เพาะพาติ้ ฮ่าๆ
ดีที่หัวหน้าผมแกพูดไม่ลิ้นไก่สั้น แต่อีตัวเล็กอีก 2คนที่เป็นเอ็นด้วยกัน นี่สิลิ้นไก่สั้นของจริง
คุยกันทีนี่เมื่อยมือ ชีชอบมาชวนคุยเวลาผมเข้าช๊อป ถามนู่นนี่นั่นไปเรื่อย ดีที่ผมมีเมียแล้ว ไม่งั้นคงได้เมียพม่ากับเค้ามั่งแหล่ะ
คนพม่าที่มาทำงานบริษัทในบ้านเราก็มีเยอะนะครับ น้องสาวหัวหน้าผมก็ทำงานบริษัทแถวสีลม
แกชอบชวนเพื่อนชาวสิงคโปร์มาช๊อปสินค้าคอมพิวเตอร์ที่เซียร์รังสิตประจำ แกบอกของถูกว่าที่นู่นเยอะ
