พี่เถือกไม่อยู่เรื่องคนข้างบ้านเราแทนล่ะกัน..เช้าๆ..
พี่รีผัวชือ่รักอายุสี่สิบหวาๆ ได้ลูกเขยมาใหม่ชื่อเล็กอายุราวๆยี่สิบต้นๆ..
ได้กับน้องเปิ้นลูกสาวพี่รีคนหัวปี น้องเปิ้นมอสามไม่จบดีไอ้เล็กพาหนีเซียะ.
หายกันไปสองอาทิตย์ พี่รีไปรับกลับมาเป้นเขยออกหน้าออกตา..
อยู่ไปอยู่มา พี่รีกับผัวทะเลาะกันถึงขั้นเลิก คนนอกไม่รู้สาเหตุแค่แว่วๆว่าพี่รีรักลูกเขยเกินเหตุ..
พอเลิกปุ๊บพี่รีกะขายบ้านเซ้อรถยนต์ ขี่โฉบไปมานั่งหน้าลูกสาวนั่งตอนหลัง.
มาเติมมันซื้อของที่ร้านกะคุยกับลูกเขยกะหนุงกะหนิงปานคนรักกันใหม่ๆมีเรียกแทนชื่อ ว่า เค้า กะตะเอง..
ตรูงงใครได้ผัวกันแน่ฟระแกหรือลูกสาว..
ถัดมาอีกไม่ถึงเดือนพี่รีบอกขายที่สวนยางประมานสี่ห้าไร่ แล้วออกไปจากหมู่บ้าน..
..............
..............
สี่ห้าเดือนต่อมาน้องเปิ้นมาซื้อของที่ร้านเล่าให้ฟังว่า..
เลิกกับไอ้เล็กแล้ว..ไอ้เล็กได้เมียใหม่ชื่อพี่รี..แม่มันเอง..มันทำใจไม่ได้เลยกลับมาอยู่กับป้าๆที่หมู่บ้านเดิม..
.
.
.
.
นี่ตรูพยายามเรียงคำให้เหมือนพี่เถือกที่สุดแล้วน่ะ..
ถ้าพี่เถือกเล่า ต้องราวๆ4-5Rep. ถึงจบ
แต่ละRep. จะยาวหวานี้
ต้องมีพรรณาโวหารตอนที่ น้องเปิ้ลหนีตามผู้ชายไป ญาติๆลุงๆป้าๆฝ่ายหญิงมาเกี่ยวข้องในเรื่องเล่า
ใครเป็นห่วง ใครโกรธแค้น...
ตอนที่รับกลับมาพร้อมรับเป็นเขย ในวงญาติต้องมีคนยอมรับ และไม่ยอมรับ และต้อิงมีดราม่า
ตอนที่ทะเลา่ะกันแล้วเฉลยตอนหลังว่าเลิกกัน ต้องขมวดปมมากหวานี้ ก่อนคลายออกในเวลาถัดมา
ฮาย... ไม่อยากอิแหลง เตินไม่ใช่้เจ้ากรมเรื่องเพื่อนอย่างแท้จริง
