พอถนนว่าง ผมก็ข้ามถนนไปอย่างปลอดภัย ตรงไปร้านหมอฟันคนงามที่ผมเคยเห็นเมื่อมาทำฟันครั้งล่าสุดเมื่อ...สิบปีกว่าเห็นจะได้
ตอนนี้จะอวบระยะสุดท้ายแล้วหรือเปล่าก็ไม่ทราบ
ไปถึงหน้าคลีนิค บ๊ะ ปรับปรุงโฉมใหม่ซะจำไม่ได้ สวยหรู ดูคิกคุอาโนเน๊ะมาก เปิดประตูเข้าไปแอร์เย็นฉ่ำ เจอพนักงานต้อนรับ
เหมือนกำลังทำอะไรวุ่นอยู่ ซึ่งก็ไม่รู้จะวุ่นไปทำไม ลูกค้าก็ไม่มี ...อ๋อ เล่นสมาร์ทโฟนอยู่
ผม*สวัสดีครับผมจะมาอุดฟัน...เจ็บไม๊ครับ
พนักงานต้อนรับ*ไม่เจ็บหรอกค่ะ ถ้ากลัวเจ็บ ก็ฉีดยาชาได้ แต่บางคนก็ไม่ฉีดนะคะ
ผม*อ๋อ ผมคงไม่กล้าขนาดนั้น ฉีดดีกว่าครับ
พนักงานต้อนรับ*มาทำวันเสาร์ได้เปล่าคะ
ผม*ทำไมล่ะครับ ผมตั้งใจมาวันนี้ และอยากทำวันนี้เลยครับ
พนักงานต้อนรับ*คือ คุณหมอไม่อยู่ค่ะ หยุดไปเที่ยวต่างประเทศ 1 อาทิตย์ กลับเสาร์นี้ค่ะ
ผม*คนที่หน้าหมวย ขาวๆ ตัวเล็กๆ น่ารักๆ น่ะเหรอ (ผมแกล้งถามนิ ก็คลีนิคนี้ครอบครัวของคุณหมอเขาเปิดให้เอง)
พนักงานต้อนรับ*ค่ะ เอาใบนัดนี่ไปก่อนนะคะ
ผม*ครับๆ (หยิบมาดูใบนัดเปล่าๆ ไม่เห็นเขียนนัดอะไรให้)
ตรงนี้แหละที่ผมดวงดีแคล้วคลาดจริงๆ เห็นไม๊ ตั้งใจไปเจ็บตัวอยู่แล้วแท้ๆๆ....แต่ดันไม่เจ็บ....มันแคล้วคลาด
แคล้วคลาดกับหมอด้วยจริงๆ ...รอดตัวไป ไม่เจ็บตัวอีกต่างหาก
ถึงว่าตั้งกะทีแรกที่เข้ามา ทำไมคลีนิคถึงว่าง ไม่มีคนไข้เลย
