อีนางโพยพริตตี้มันไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรกะบ้านเมืองจริง ๆ นะเนี่ย... อีเฮีย
ประชาชนคนจะตายไม่มีงานทำกันหมดแล้ว..กะนโยบายมอมเมาประชานิยมของพวกมัน...
โรงงานขนาดย่อยขนาดเล็กปิดตัวกันเป็นแถว...เจ๊ง สู้ค่าแรงไม่ไหว
ผลข้างเคียงคือ ร้านอาหาร ขายน้ำ ขายของแถวข้างโรงงานที่ขาและยบริการให้กับคนงาน..
ก็ต้องพลอยปิดตัวเจ๊งไปกัน...
ห้างสรรพสินค้า ห้างโน่น ห้างนี่....พ้นต้นเดือนมาสองวัน... คนโหรงเหรงซะแล้ว....
จ่ายตังค์ที่เคาน์เตอร์สบาย คิวไม่ยาวแล้ว...
ไปเดินตลาดอาหารสด...เมื่อก่อนต้องเดินเลี่ยง เดิมเบียด...เดี๋ยวนี้เดินกันโล่ง...
ร้านอาหารแผงลอยราคายุติธรรมแถวหลังโรงพยาบาลหดใหญ่ก็เดินสบาย...
มีแต่คนขายที่สายตาเคร่งเครียดและเต็มไปด้วยความหวังว่าจะมีคนมาซื้อเหมือนเมื่อก่อน
น่าเห็นดู....
ตลาดสันติสุขกลางเมืองหดใหญ่ สายสาม...
ไม่บอกไม่รู้ ว่าที่นั่นเป็นตลาดกลางเมืองของหดใหญ่
ที่เคยคับคั่งด้วยผู้คน.. เดี๋ยวนี้มีแต่แม่ค้าพ่อค้านั่งเฝ้าแผง..
ไม่เว้นแม้แต่ในห้างสะดวกซื้อ....คนก็บางตาลงอย่างเห็นได้ชัด...
มีที่ไม่โล่งก็ท้องถนน....รถอะไรกันนักกันหนา...
ยิ่งถ้าวันไหนฝนตก...ไอ่หย่า..
ไม่เว้นแต่นายหัวนมหลังโลตุส...ยังบ่นว่าเดี๋ยวนี้ยอดขายหดวูบ...คนลดกำลังซื้อ
คนไม่มีตังค์ไว้จ่ายสุรุ่ยสุร่าย....ยกเว้นพวกอีนางโพยพริตตี้...
ฮุมฮ๊ำ... ฮุมฮำ...
