เพื่อนคอปืน...ด้ามขวาน

สมัยสักยี่สิบกว่าปีที่แล้ว สมัยบาวๆ

สมัยนั้น เขาน้ำค้าง ยังไม่สงบเท่าไหร่หรอก แต่ก็ไม่น่ากลัวเท่าไหร่แล้ว( งงมั้ย ตูยังงงเลย) เอาเป็นว่า เปรียบเทียบให้ควังเฉยๆ

ไปใช้ชีวิตอยู่แถบริมเขาน้ำค้าง...ด้วยความไม่รู้ ขึ้นเขาไปหานก จนชาวบ้านที่ไปอยู่ด้วยรู้เข้า เขาก็ห้ามว่า อย่าขึ้นไป มิใช่ไร กับระเบิดยังมีเยอะ...

สมัยนั้น ขับรถดันสวน เผาปลน ประมาณนี้...........

เรื่องมีอยู่ว่า วันหนึ่ง มีหลาดนัด นายหน้าที่พารถ ด้วยความที่เบ่งหน่อย แสดงความเป็นนักเลง ด้วยการไปเซิ้อโดกวัวมาต้มซุบ หากใครอิสงสัยว่าทำไมไมหมู นายหน้าไม่มีเปลือกไขครับ

ต้มยอดมวงใว้ดิบดี......เราหลบมาจากทำงานหวันเย็น แกกะว่า วันนี้ไม่ต้องไปหากับข้าว แกเตรียมใว้ให้แล้ว....โดกงัวต้มยอดมวง อั้ยย๊ะ เราคิดในใจ หรอยวันนี้ อาบน้ำกะนเสร็จสับ กะล้อมวง แกก็กินข้าวพร้อมกับเรา......

หรอยคับ โดกงัวต้มยอดมวง เด็กบ่าวๆด้วย ครดกันได้แรงอก จะอิ่มแร๊ะ ถ้วยสุดท้าย.......แกก็ตักมาเพิ่ม.....

พอยกตั้งกลางวง แกหายหลังผลึง....ตีนจก นอนอ้าซ่าอยู่ในถ้วย....

แกว่าบัดสีจัง....เราเรอะ บายๆ เขี่ยตีนจกทุ่ม กินต่อ จบ.........

น่าว่ามันหล่นมาจากหลังคาลงหม้อพอดี ตอนปรุง หรือปรุงเสร็จแล้ว ตั้งเปิดฝาหม้อใว้

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เพื่อนคอปืน...ด้ามขวาน (อ่าน 25589508 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 496 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้