27 ก.ย.56 ผู้สื่อข่าวรายงานว่า นายวิมล ไทรนิ่มนวล นักเขียนซีไรท์ประจำปี 2534
ได้โพสต์บทร้อยกรองลงเฟซบุ๊คส่วนตัวที่ใช้ชื่อว่า วิมล ไทรนิ่มนวล
แสดงความคิดเห็นและวิพากษ์วิจารณ์เกี่ยวกับพฤติปฏิบัติ
และพระวินัยของสงฆ์ที่หย่อนยานลงทุกขณะ จนจะกลายเป็นพระปลอมกันไปหมด
ร้อยกรอง ของ วิมล ที่โพสต์ลงเฟซบุ๊ค
ลืมธรรม ลืมวินัย ในที่สุด
ลืมคำที่พระพุทธเจ้าท่านกล่าวสอน
ลืมว่าไหนวิเวกไหน "อโคจร"
สูดจมูกส่ายร่อน..หา "ปัจจัย"
โยมชี้นั่ง พระก็นั่ง ชี้เดิน-เดิน
อ้างถึงความจำเริญแห่งยุคสมัย
ทั้งอาวุโสภันเตทุกทุกวัย
เก็บพระรัตนตรัยไว้ท่องจำ
พอจับได้ไล่ทัน ว่า..พระปลอม
เป็นแดงเทียมก็ยอม พอขำขำ
โยมห้าร้อยพระห้าร้อยร่วมระยำ
ดีไม่ทำ-วัดไม่กวาด อนาถใจ
สำนักพุทธ-มหาเถร ไม่เน้นมอง
พากันจ้องจับเณรกันเป็นใหญ่
ระวังเณร aum neko จะโตไว
จะอ้างประชาธิปไตยไม่ห่มจีวร
ลืมธรรม ลืมวินัย ในที่สุด
นักวิชาการฝ่ายพุทธไม่สังหรณ์
นักการศึกษาฝ่ายพุทธไม่อุทธรณ์
สุดท้ายจึงม้วยมรณ์..แก่จานบิน!!!
นักเขียนคนนี้ เป็นหนึ่งในนักเขียนต้นแบบของผม เป็นนักเขียนที่เขียนเรื่องราวตามที่มันควรจะเป็น
ไม่เห็นใจ ไม่ปราณีปราสัยจิตใจผู้อ่าน
เราจะเห็นเรื่องราวของนางเอก โดนตัวร้ายข่มขืนจนสำเร็จ ....โดยไม่มีไอ้หน้าหล่อคนไหนมาช่วยได้ทัน
เราจะเห็นพระเอกของเรื่อง เป็นคนดีสไตล์พระเอก แต่ถูกตัวโกงใส่ร้ายจนติดคุกและเสียนางเอกไป
เราจะเห็นพระสงฆ์ ที่มีจริยวัตรงดงาม เป็นที่ศรัทธาเลื่อมใสของชาวบ้าน แต่มีพฤติกรรมรักร่วมเพศ
.......
จากเรื่อง "งู" วิมล ไทรนิ่มนวล เปรียบเทียบงูเหลือมที่เข้ามาขโมยยกินลูกหมูอันเป็นความหวังของเขา
เปรียบกับพระที่คอยแต่จะขอบริจาค เอาเงินเอาสิ่งของอันจำเป็นในการดำรงชีวิตไป
...........
จากเรื่อง "คนทรงเจ้า" การเข้าทรง หลอกลวงผู้คนให้ศรัทธา แล้วบังคับบันดาลเอาสิ่งต้องประสงค์ของคนทรงมา
จ้าวแผ่นดิน , โคกพระนาง , คนจน ,นิกส์เอดส์ ...... ล้วนแล้วแต่ "แรงส์" ทั้งนั้น
ซึ่งผมไม่สามารถหาอ่านได้จากนักเขียนคนใด.....
สมมุติเอาพล็อตเรื่อง "เพชรพระอุมา" ให้วิมลเขียน .... ทุกคนจะตายเรียบในเส้นทางต้น ๆ ทาง
แล้วการตายก็จะตายแบบ....ไม่น่าตาย เช่น ประมาณว่า รพินทร์ถูกบุญคำทำปืนลั่นใส่ คุณหญิงโดนหินจากหน้าผาหล่นใส่คอหัก
ตัวละครของวิมล..ไม่ใช่ผู้วิเศษ ไม่ใช่ตัวละครที่ผู้อ่านจะลุ้นให้เป็นนั่นเป็นนี่ได้
แต่เป็นเหมือนเรื่องจริง ไม่ใช่สะท้อนสังคส แต่คล้ายตีแผ่สังคม....
