มาแล่ว........
พี่รมย์ผู้ตาย แกเป็นคนบ้านผมครับ บ้านวังลุงที่แม่ย่าอยู่นั่นแหละ บ้านอยู่ใกล้กัน
เดิมแกเป็นเมียใครไม่รู้ ทิ้งลูกหนีตามพี่พรมาตั้งแต่ผมยังไม่ทันบ่าว มาได้ลูกกับพี่พร สามสาว....
พอช่วงน้ำต้มผักเริ่มขม ก็มีรายการเอาหม้อแกงทั้งแกงอยู่ในครอบหัวกัน มีการตบตีกันให้เป็นขี้ปากชาวบ้าน
แล้วแกก็อีหรอบเดิม หนีตามน้าเมือง ทิ้งลูกทิ้งผัวเอาไว้ ......
(น้าเมือง ก็คือขาใหญ่นักเลงงัวชนที่โดนยายพาฟันลูกวัวไป จากเรื่อง"เทวดาดิน"วันก่อนแหละ)
น้าเมือง แกมีเมียอยู่แล้ว คือน้ากิมพร้อม เมียน้อยคนก่อนของน้าเมืองคือพี่จารุ โดนน้ากิมพร้อมทุบหัวกับหนังสือพิมพ์ไทยรัฐ สลบเหมือดกลางตลาด
น้ากิมพร้อมแกอาชีพขายหมู พี่จารุไปกวนตีนแกอีท่าไหนไม่รู้ แกเอาขวานสับโดกหมูห่อหนังสือพิมพ์รองหมู เดินตามไปทันก็ทุบเปรี้ยง ดีแกไม่เอาด้านคมลง....
หลังจากนั้น พี่จารุก็โดนผัวยิงตายกลางหลาดนั้นแหละ หลาดที่แกโดนแพ่นกะบาลนั้นแหละ....
ผัวผู้ยิงนั้น ไม่ใช่น้าเมือง เพราะน้าเมืองน่ะ แค่ชู้ ผัวแกคือน้าสำราญ ยิงเสร็จรอมอบตัว ปัจจุบันออกมาจากคุกนานหลายปีแล้ว
หนีตามน้าเมืองไปอยู่ไหน ไปอยู่ข้างบ้านน้องแมวไง......
พอผมไปจีบน้องแมว แม่ยายก็ได้ข้อมูลจากสองด้าน ด้านหนึ่งคือพี่รมย์ อีกด้านคือคู่เขยซึ่งเป็นคนบ้านเดียวกะผม
ตอนแกรู้จักผมผ่านทางคู่เขย แกสั่งห้ามน้องแมวคบหากะผมเลยนะ....เพิ่งมาตาสว่างว่าผมเป็นคนดีศรีแผ่นดินตอนรู้จากปากพี่รมย์นี่แหละ
ตอนได้กันใหม่ ๆ เขามาซื้อที่ดินญาติน้องแมว ไร่นึง เอาไว้สร้างหนำเล็ก ๆ อยู่ติดกับบ้านน้องแมวเลย
จนพอได้ลูกกะน้าเมืองอีกสองคน ชื่อน้ำตาลกับข้าวโอ๊ต เขาก็พอมีเงินไปซื้อที่ดินอีกแปลงที่อยู่ปัจจุบัน
ซึ่งบ้านหลังปัจจุบัน ยังสร้างไม่เสร็จที ก่ออิฐขึ้นไปยังไม่สุดหลังคาทีด้วยซ้ำ บานหน้าต่างมีทั้งตราหัววัวคันไถ ทั้งตราเรือใบไวกิ้ง
.....แกมีพ่วงข้างอยู่คันนึง ไปซื้อผักหัวอิฐมาขายตลาดแถวบ้าน
แกปากดี เป็นท้าวแชร์มาหลายรอบไม่เคยมีโกง ลองโกงสิ แกด่าเปิง....
คราวนี้ แกก็เป็นท้าวอีก มือละสองพัน ยี่สิบมือ
ผมแหย่ไปมือนึง ดอกสามสี่ร้อยกำลังดี เลยกะเก็บไว้เปียมือท้าย ๆ ...
แม่ยายโน่น สองมือ เกือบแสน โทร.หาผมทันทีที่รู้เรื่อง
แกไม่ได้หวังเหวิดพี่รมย์หรอกมั๊ง แกหวังเหวิดต้นแปดหมื่น ดอกต่างหากของแกมากกว่า
พี่รมย์ แกมีนิสัย"ผางหลาง" ไม่กลัวหน้าไหนตามประสาแม่ค้า
ข้าง ๆ บ้านแก มีครอบครัวมาจากฝั่งเขาปูนอยู่ครัวหนึ่ง บ้านป้าหงบ....บ้านนี้ นำเพื่อนบ้านแถวนั้นเล่นไพ่ แน่นอน พี่รมย์เริ่มริเล่นไพ่ด้วย
บ้านป้าหงบ แกเล่นไพ่ทุกวัน ลูกเล่นผัวเล่นเมียเล่น..... เพื่อนบ้านหลงเข้าไปทีก็รวมหัวกันเชือดหมู
น้าเมืองเกลียดคนเล่นไพ่....แกบอกการพนันไม่ดี (อ้อ วัวชนนี่ ไม่ใช่การพนันเนาะ....)
แกเคยเข้าไปอาละวาดกลางวงเล่นตอนไปตามพี่รมย์ออกจากวงไพ่มาแล้ว
ครั้งนั้น แกพูดลอย ๆ แต่คนได้ยินกันทั้งบ้านว่า "ถ้ากูเห็นมึงเล่นไพ่อีก กูจะยิงให้ตายโหงคาวงไพ่เลย"
......เรื่องนี้ เพิ่งผ่านมาไม่ครบเดือนที....
พี่รมย์ แกก็มีคนที่แกแพ้ทางอยู่เหมือนกันแหละ
คนแรก ก็น้ากิมพร้อมเมียหลวง....พี่รมย์เข้าถูกทาง เลยขายของตลาดเดียวกันได้
ไปซื้อของหัวอิฐ สามารถเอาลูกทั้งสองคนไปฝากเมียหลวงช่วยเลี้ยง
ข้างเมียหลวง ไปเที่ยวอีสานกับเทศบาล ซื้อผ้าไหมสุรินทร์มาฝากเมียน้อยผัวให้คนลือมาแล้วเหมือนกัน
...อีกคนที่พี่รมย์แพ้ทาง ก็น้าเมืองนี่แหละ เพราะแกเอาจริง....ตามประสาลักเลงงัวชน...
แกดอดไปเล่นไพ่ตอนหัวค่ำ ตอนที่น้าเมืองมากินน้ำชาที่ข้างร้านคอมหวยตามวัตรปฏิบัติของแก
เข้าบ้านเมียหลวง รับรายงานเรื่องโน่นนี่นั่น แล้วกลับไปนอนบ้านเมียน้อยตอนดึก ๆ สี่ห้าทุ่มเป็นประจำ
ในข่าวบอกว่าไงนะ....กินข้าวกับเพื่อนบ้านเหรอ....
อื้มมม ออกข่าวรักษาหน้าผู้กำกับภูธรนบพิตำดีเนาะ.... ขืนออกข่าวว่ากำลังเล่นไพ่สิ.....
ย้ายทั้งกระบิ....
แกเล่นไพ่ที่บ้านน้ารส...น้าสมรส .... ขออนุญาตขยายตรงน้าสมรสนิดนึงนะ
สมรสผู้พี่ สำราญผู้น้อง มีวัฒนธรรมเดียวกันกับน้าเมือง คือ เมียสองคน สามารถปรองดองกันได้
น้ารส เมียหลวงคือน้าสม มีฐานะพอควร เมียน้อยคือน้าดา ปากกัดตีนถีบ...เพิ่งเสียลูกติดผัวเก่าไปเพราะกินแมลงทอดเมื่อไม่นานนี่เอง
http://www.dailynews.co.th/Content.do?contentId=188745สำราญ เมียหลวงคือน้าจิ๋ม อยู่อย่างลำบากอด ๆ อยาก ๆ เมียน้อยคือจิรา อยู่สุขสบายดี
บ้านที่เขาเล่นไพ่กันคือบ้านสมรส คือบ้านน้าสมเมียหลวงนั่นแหละ เล่นกันตรงโรงรถข้างบ้าน
จังหวะพี่รมย์โก้งโค้งอีท่าไหน มือปืนส่องมาจากป่ายาง....เพี๊ยะเดียว ทะลุตัวพี่รมย์ ไปโดนหน้าอกไอ้เจ้าโอ๊ตกระสุนฝังใน...
......
ตอนนี้ ไอ้โอ๊ตปลอดภัย แต่พี่รมย์ ตายตั้งแต่ยกขึ้นรถมูลนิธิแล้ว....กระสุนทะลุหัวใจ รูเท่าหัวไม้ขีด แต่เลือดปานประปาแตก
น้าเมือง....กลับมาจากกินน้ำชาตอนสามทุ่มเศษ ไม่รู้เรื่องอะไรที
กลับไปถึงบ้าน คนเต็มแหม็ด คนวงไพ่ก็ชี้บอกตำรวจ นั่นแหละ คนนี้แหละ ที่เคยบอกว่าจะยิงพี่รมย์ให้ตายคาวงไพ่....
ตำรวจก็ จับเลย.....
แล้วพาแกจะให้แกไปเอาปืน..... (ปืนแกน่ะ จุดสามแปด เอ็ม.สิบ ผมเคยเห็นหลายครั้งแล้ว)
แต่ปืนแก อยู่ที่บ้านลูกเขย....พอไปเรียก ลูกเขยไม่ยอมเปิดประตู (ลูกเขยเป็น อดีต ส.ท. เป็นพ่อค้าหมูในตลาดด้วย)
เรียกยังไงก็ไม่เปิด ไม่มีหมายค้นเข้าไม่ได้ก็เลยต้องถอย
หลังจากนั้นก็พาน้าเมืองไปตรวจหาเขม่าดินปืน.... ปรากฏว่า ไม่พบ....
แล้วสายสืบก็ไปหาข่าวที่ร้านน้ำชา ได้ความว่า แกอยู่ที่ร้านนั้นตั้งแต่หัวค่ำจนสามทุ่มกว่า และเป็นยังงั้นทุกหัวค่ำ
พยานหลายสิบปากยืนยันเหมือนกัน....เช้าวันนี้ น้าเมืองก็ได้รับการปล่อยตัว...
กำลังอ่านอยู่ครับ มีตอนต่อไปหม้ายนิ
