เพื่อนคอปืน...ด้ามขวาน

[tum610]

ซื้อมาตัวสี่หมื่น กะว่าคงดีสมราคา
ตี๊ไหนได้ เล่นเอาผมบอยขอดไม่ร่วมสังฆกรรมใดๆกับHPจนวันนี้เลย

ที่ทำงาน เครื่องมือทดสอบระบบ..ต้อง HP เป็นหลัก..
ซึ่งใช้งานได้ดีมากสมคำร่ำลือ..

โน๊ตบุ๊คตัวแรก เก็บเงินซื้อ เลยเลือก HP เป็นอันดับแรก ๆ นึกว่ามันคงดีเสถียรเหมือนเครื่องมือที่ใช้
เกือบเส่เหมิน..
ใช้งานก็พอใช้ได้...

แต่รู้ต่อมาว่า.. ชิพการ์ดจอ เอ็นวิเดีย เป็นปฏิปักษ์กับ เอชพี...
...และ อะไหล่ซ๋อม แพงอิ๊บอ๋าย..
รวมไปถึงแบต ..
ใช้ไปใช้มาเริ่มงอแง...(สามปีได้) เปลี่ยนแบต(เทียม)ไปแท่งนึง..
ยกให้น้องไป..ป่านนี้มันโยนทิ้งแล้วมั๊ง...


ที่ทำงาน หลวงให้มาใช้เครื่องนึงกัน เอชพีนี่แหละ..
แต่ยังไม่มีปัญหาอะไร..ยกเว้นแบต..ที่อายุเหมือนไม่ค่อยยืน...



ตอนนี้โน๊ตบุ๊คตัวล่าสุด เกือบสองปีแล้ว...ใช้ Dell ตัวเล็ก ๆ บาง ๆ
ยังดีอยู่ ไม่มีปัญหาไรที...

[samrit..]

เที่ยงแระ...บรรเลงด้วยเมนู

แกงทิหน่อไม้กับกุ้ง + แกงเลียงผักสมรม และแก้คาวปากด้วยส้มแป้น 1 ลูก

ไม่อิ่มแต่อยู่ได้ถึงเย็น...

[lugkrod]

ผลจากการทำแบบนี้ในทุก ๆ สัมมาชีพ (รถรับส่งนักเรียนของผม ไม่มีเงื่อนไขการจ่ายค่ารถครับ จ่ายเมื่อคุณพร้อมจะจ่าย ผัดผ่อนได้ไม่จำกัดงวด)

ทำให้  เมียสงสัย ว่าทำไม ผมซึ่งไม่ค่อยสุงสิงกับใคร ถึงได้มีคนรู้จักมากมายมหาศาลปานนั้น

เอาเป็นว่า เดินในตลาดนัดตอนเช้า ๆ ถ้าไม่ใช่เด็กและวัยรุ่นแล้ว....รู้จักผมทุกคน...!!  แน่นอน เกินครึ่งรู้จักผมฝ่ายเดียว

ขับรถพาพี่เขยไปซื้อนกที่ทุ่งลายสาย ห่างบ้านไปยี่สิบกว่ากิโล   ซึ่งในชีวิตนี้ไม่เคยไปเลย..

พอไปถึง เขานั่งกันเต็มใต้ถุนบ้าน ทั้งเจ้าบ้านและเพื่อนบ้าน ทุกคนผมไม่เคยเห็นหน้า......

คำแรกที่เขาทักเมื่อเห็นหน้าคือ "บ๊ะ โหม๋วังลุงวันนี้มาถึงนี่เลยเหว้อ...."    

ไม่ได้หมายถึงพี่เขยผมแน่ เพราะแกเป็นคนแขวงวิเศษชัยชาญ จังหวัดอ่างทอง

....ทั้งที่นั่งใต้ถุนนั้นสิบกว่าคน  รู้จักผมเกินครึ่ง....  ส่วนผม ไม่รู้จักใครเลย....



ฮาแบบมึน ๆ ดีมั๊ยล่ะ

ลองมาวิ่งรับบ้านตูแล......นุจบมอสามแล้วค่ารถไม่จ่ายที...

[lugkrod]

ซื้อมาตัวสี่หมื่น กะว่าคงดีสมราคา
ตี๊ไหนได้ เล่นเอาผมบอยขอดไม่ร่วมสังฆกรรมใดๆกับHPจนวันนี้เลย

ที่ทำงาน เครื่องมือทดสอบระบบ..ต้อง HP เป็นหลัก..
ซึ่งใช้งานได้ดีมากสมคำร่ำลือ..

โน๊ตบุ๊คตัวแรก เก็บเงินซื้อ เลยเลือก HP เป็นอันดับแรก ๆ นึกว่ามันคงดีเสถียรเหมือนเครื่องมือที่ใช้
เกือบเส่เหมิน..
ใช้งานก็พอใช้ได้...

แต่รู้ต่อมาว่า.. ชิพการ์ดจอ เอ็นวิเดีย เป็นปฏิปักษ์กับ เอชพี...
...และ อะไหล่ซ๋อม แพงอิ๊บอ๋าย..
รวมไปถึงแบต ..
ใช้ไปใช้มาเริ่มงอแง...(สามปีได้) เปลี่ยนแบต(เทียม)ไปแท่งนึง..
ยกให้น้องไป..ป่านนี้มันโยนทิ้งแล้วมั๊ง...


ที่ทำงาน หลวงให้มาใช้เครื่องนึงกัน เอชพีนี่แหละ..
แต่ยังไม่มีปัญหาอะไร..ยกเว้นแบต..ที่อายุเหมือนไม่ค่อยยืน...



ตอนนี้โน๊ตบุ๊คตัวล่าสุด เกือบสองปีแล้ว...ใช้ Dell ตัวเล็ก ๆ บาง ๆ
ยังดีอยู่ ไม่มีปัญหาไรที...

ครับๆสวดยวดครับ...เจ้าเหน้....แผล๊บๆ

[soveat ชุมไพร]

ฮษย โหม๋เมืองคอนบ้านป่าเมืองเถื่อนเพ 

เอาเหอะ  พ่อพันธมิตรชนเผ่า...

แถวนี้ไม่มียิงกันนุ  มีแต่จับยาบ้าทีแสนสองแสนเม็ด

เออ  ตรูยอมฟร่ะ

บ้านตรู หรูสุดก็  สามหมื่นเม็ด กับเงินสดในกอกล้วยอีก ๒ กระสอบปุ๋ย

แถวนี้ไม่ไหว้จอมปลวกโรยเกลือด้วยนะ

[Pandanus]

ซื้อมาตัวสี่หมื่น กะว่าคงดีสมราคา
ตี๊ไหนได้ เล่นเอาผมบอยขอดไม่ร่วมสังฆกรรมใดๆกับHPจนวันนี้เลย

.........
.........

ตอนนี้โน๊ตบุ๊คตัวล่าสุด เกือบสองปีแล้ว...ใช้ Dell ตัวเล็ก ๆ บาง ๆ
ยังดีอยู่ ไม่มีปัญหาไรที...

สมล่ำแหละ....

ของแกแต่ละอย่าง  เอียด ๆ เพ....  น่าแปลกที่ไม่ใคร่สูญ

ของเพื่อนแก สูญได้สูญดี  สูญกระทั่งซองถอก.....

[Pandanus]

ฮษย โหม๋เมืองคอนบ้านป่าเมืองเถื่อนเพ 

เอาเหอะ  พ่อพันธมิตรชนเผ่า...

แถวนี้ไม่มียิงกันนุ  มีแต่จับยาบ้าทีแสนสองแสนเม็ด

เออ  ตรูยอมฟร่ะ

บ้านตรู หรูสุดก็  สามหมื่นเม็ด กับเงินสดในกอกล้วยอีก ๒ กระสอบปุ๋ย

แถวนี้ไม่ไหว้จอมปลวกโรยเกลือด้วยนะ

ว่าจะทำวาไรตี้ หรือพ็อกเก็ตบุ๊ครวมเล่มซักที

ตั้งชื่อว่า  "ไนก์เบอร์ สตอรี่...."



วางแผงได้ไม่เกินอาทิตย์  น่าว่าตรูคงถูกจ้างยิง....

[แอบดูที่รูเดิม]

ทุกวันนี้ใช้fujitsuร้ายๆ 1หน่วย ทนจิ๊บอ๋ายเลยครับ

[Pandanus]

สตอรี่เรื่องแรก....อวยเสี่ยโจ้กรณีซ่อมเกียงเจ้าพายุ  "หนังวงศ์"

หนังวงศ์  เป็นนายหนังตะลุงยุคก่อนปี ๒๕๐๐ รับเล่นหนังแถวละแวกบ้าน (สมัยนั้นอำเภอพรหมคีรีกับอำเภอนบพิตำยังไม่มี)

งานออกปาก งานวัด รับหมด คนแก่อายุเกินห้า - หกสิบ แถวท่าศาลาหรือนบพิตำ รู้จักหนังวงศ์ทั้งนั้น

หนังวงศ์เล่นหนังเป็นงานอดิเรก ส่วนงานประจำนั้น รับเลื่อยไม้กับเลื่อยโก้งโค้ง  ช่วงอายุห้าสิบเศษนั้น รับสร้างบ้านด้วยแต่ไม่กี่หลัง

การเล่นหนังตะลุงสมัยที่หลอดไฟฟ้ายังไม่มีใช้นั้น ถ้าเป็นหนังโกลน หนังโรงเล็ก ๆ มีแต่นายหนังกับมือฉิ่งมือทับ ก็อาจใช้ตะเกียงธรรมดา

หรือถ้าเวลาซ้อมก็เป็นใต้ขี้ชันไปเลย  ส่วนหนังโรงใหญ่ มีมือปี่มือโหม่งและเครื่องตีเข้ามาด้วย ก็จะใช้ตะเกียงเจ้าพายุ

เวลาเล่นก็จะเห็นตัวหนังชัดเจนกว่า ผู้ร่วมสมัยทั้งสองยุค ยืนยันว่า เห็นชัดกว่าหลอดไฟปัจจุบันอีก (ก็สมัยก่อนไฟสว่างเขาไม่พร่ำเพรื่อ)

หนังวงศ์เล่นหนังมาตั้งแต่พอเริ่มบ่าว (ข้อมูลไม่ชัดเจนว่าอายุเท่าไหร่) แล้วเลิกเล่นตอนอายุเกือบหกสิบแล้ว เหตุว่า...เสียงหมด..

เพราะนายหนังสมัยนั้น ด้นสดแล้ว ยังเสียงจริงอีกด้วย (ถ้าเป็นสมัยนี้ นายหนังได้หลอดเสียงแตกกับลำโพงรำวงแน่ ๆ)

ตะเกียงเจ้าพายุที่หนังวงศ์ใช้ เป็นยี่ห้อ SOLAR ขนาด ๒๐๐ แรง กับ ๓๐๐ แรง อย่างละตัว เอาไว้ส่องจอตัว อีกตัวใช้งานทั่วไป

พอหนังวงศ์เลิกเล่นหนัง (พ.ศ.๒๕๑๖)แล้วไม่มีใครรับช่วงต่อ ตะเกียงเจ้าพายุสองดวงนั้น ก็นาน ๆ ใช้ที นานเข้าก็เสีย .. จุดไม่ติด

ลุงจิม..เป็นหลานหนังวงศ์  เป็นลูกของน้องสาวนายหนัง  ...  เปล่าหรอก ลุงจิมไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับหนังตะลุง.. ชอบแล แต่เล่นไม่เป็น

แกได้กับชาวหัวทุ่ง ไปทำไร่ยาสูบกับพี่เมียที่หัวทุ่ง (พ.ศ.๒๕๑๘) ตกกลางคืน ฝานยาบ่มยากัน มันมืด จุดใต้ก็แสงไม่พอ

ก็เลยจะซื้อตะเกียงเจ้าพายุ ลุงจิมว่า ของบ้านแกยัง  ลุงวงศ์เอาไว้เล่นหนัง เอามาซ่อมก็น่าจะใช้ได้ 

แล้วก็ เอา SOLAR ทั้งสองตัว มายำรวมกันได้ตะเกียงดี จุดติด ๑ ตัว (อีกตัวหาย....) ทำไร่ยากันสองสามปี เลิก.. มาหักป่าแก่ปลูกยาง

ก็เอาตะเกียงลูกนั้นติดมาด้วย ใช้บ้างไม่ใช้บ้าง จนปี พ.ศ.๒๕๒๗ ไฟฟ้าเข้า.... ก็ยังคงใช้อยู่เนือง ๆ ตอนไฟฟ้าดับ(นาน)

ครั้งสุดท้าย ไม่มีใครจำได้ ว่าจุดเมื่อไหร่  แต่ตะเกียงดวงนั้น อาศัยอยู่ในห้องเก็บสมบัติบ้าเกินสิบห้าปี

ปี พ.ศ.๒๕๔๖ หนุ่มหล่อคนหนึ่ง สมมุติชื่อ นายแพนด้า แต่งงานกับลูกสาวลุงจิม  เข้านอกออกในบ้านอยู่หลายครั้ง

เห็นตะเกียงลูกนั้นมาก็หลายหน กิโลจีน ลูกคิด เตารีดหัวไก่ ฯลฯ หายไปกับคนขอเกือบหมดแล้ว  แต่ตะเกียงนั้น ก็ยังอยู่..

นายแพนด้าเข้าเวบ gunsandgames เจอกลุ่มเล่นตะเกียงเจ้าพายุ ชื่อกลุ่ม "บานตะเกียง" ก็เลยสอบถามดู ว่า พอซ่อมได้มั๊ย

แล้วนายแพนด้าก็ได้คุยกับ คนเล่นตะเกียงอยู่จังหวัดเดียวกัน สมมุติชื่อ นายวิลสัน บอกว่า มันยังซ่อมได้ เอามาฝากไว้เถอะ..

นายแพนด้าดีใจมาก กะว่า ค่าซ่อมพันสองพันหรือเท่าไหร่ก็จะซ่อม ขอให้มันซ่อมได้เถอะ 

ผ่านไปแป๊บเดียว นายวิลสันบอกว่า ซ่อมเสร็จแล้ว( . . . ! ! . . . )     มีโป๊ะมีอะไรให้พร้อม จุดติด   ...

นายแพนด้าดีใจที่สุด โทรศัพท์ถามนายวิลสัน ว่าค่าใช้จ่ายสักเท่าไหร่ จะได้ไปกดเงินให้

นายวิลสันตอบว่า  ไม่มีค่าใช้จ่ายหรอก......( . . . ! ! . ! ! . . )




นายแพนด้าเอาตะเกียงไปให้ลุงจิมดู ลุงจิมซึ่งปรกติจะไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจา

หลังจากเห็นตะเกียงดวงนั้น ได้รับการบูรณะขึ้นมา

แกก็เล่าเรื่องแต่เก่าก่อน ที่เกี่ยวข้องกับตะเกียงดวงนั้นให้นายแพนด้าฟังจนดึกดื่น...

เห็นรอยยิ้ม เสียงหัวเราะของลุงจิม...

ตะเกียงเจ้าพายุเพียงดวงเดียว ยี่ห้อที่นักเลงของเก่าไม่สนใจ แต่มีสิ่งสูงค่า คือคุณค่าทางใจซ่อนอยู่

ท่านที่อ่านนิทานเรื่องนี้จนจบ  คิดว่า ตัวละครใด ในนิทานเรื่องนี้ ควรได้รับการสดุดี....

[Pandanus]

ทุกวันนี้ใช้fujitsuร้ายๆ 1หน่วย ทนจิ๊บอ๋ายเลยครับ

ดีแล้วครับที่มันทน.....

ซ่อมยากโคดเลยแหละ แบรนด์นี้นะ  สมกับที่มันเสียยาก

[soveat ชุมไพร]

ฮษย โหม๋เมืองคอนบ้านป่าเมืองเถื่อนเพ 

เอาเหอะ  พ่อพันธมิตรชนเผ่า...

แถวนี้ไม่มียิงกันนุ  มีแต่จับยาบ้าทีแสนสองแสนเม็ด

เออ  ตรูยอมฟร่ะ

บ้านตรู หรูสุดก็  สามหมื่นเม็ด กับเงินสดในกอกล้วยอีก ๒ กระสอบปุ๋ย

แถวนี้ไม่ไหว้จอมปลวกโรยเกลือด้วยนะ

ว่าจะทำวาไรตี้ หรือพ็อกเก็ตบุ๊ครวมเล่มซักที

ตั้งชื่อว่า  "ไนก์เบอร์ สตอรี่...."



วางแผงได้ไม่เกินอาทิตย์  น่าว่าตรูคงถูกจ้างยิง....

อย่ากลัว เตี้ย โดนจับไปแล้ว ไม่มีใครแย่งตำแหน่ง...ที่สุดของพรมคีรีจากท่านพี่แล้ว

[Pandanus]

ฮษย โหม๋เมืองคอนบ้านป่าเมืองเถื่อนเพ 

เอาเหอะ  พ่อพันธมิตรชนเผ่า...

แถวนี้ไม่มียิงกันนุ  มีแต่จับยาบ้าทีแสนสองแสนเม็ด

เออ  ตรูยอมฟร่ะ

บ้านตรู หรูสุดก็  สามหมื่นเม็ด กับเงินสดในกอกล้วยอีก ๒ กระสอบปุ๋ย

แถวนี้ไม่ไหว้จอมปลวกโรยเกลือด้วยนะ

ว่าจะทำวาไรตี้ หรือพ็อกเก็ตบุ๊ครวมเล่มซักที

ตั้งชื่อว่า  "ไนก์เบอร์ สตอรี่...."



วางแผงได้ไม่เกินอาทิตย์  น่าว่าตรูคงถูกจ้างยิง....

อย่ากลัว เตี้ย โดนจับไปแล้ว ไม่มีใครแย่งตำแหน่ง...ที่สุดของพรมคีรีจากท่านพี่แล้ว

หึ หึ

ไอ้เตี้ยโดนจับไปคน  ไม่ได้ทำให้ตรูเลิกพกปืนก่อนออกจากบ้านได้เลยฟร่ะ

ยังจำตอนฉลองปีใหม่ปีก่อน ๆ ได้ดี  แม่ม เด็กเพิ่งขึ้น เพิ่งถูกรีไทร์มาจาก ปวช.เทคนิค มาหมาด ๆ

ชัก วอลเธอร์ พี ๘๘ ออกมาซัดขึ้นฟ้าสิบกว่านัด.... 

พอยิงเสร็จ  คนโน้นคนนี้เอาปืนมาดู  พอถึงมือตรู  ตรูเห็นมีรอยตะไบลบเลขปืน....

อ้าว  ไอ้จิ๊บหาย  เรียนชั่วแล้วไงมึง.....

ปัจจุบันนี้มันย้ายไปอยู่บ้านหลังใหญ่.....  สามสิบเม็ดในกระเป๋า  และสี่ร้อยกว่าเม็ดที่บ้าน

[submachine -รักในหลวง-]

ว่างๆพ่อเอาเครื่องคอมป์ลูกมาซ่อม ช่างเร้อคอมป์มา ได้เห็นซุกในนั้นสัก9-10เม็ดแหละ

[tum610]

สตอรี่เรื่องแรก....อวยเสี่ยโจ้กรณีซ่อมเกียงเจ้าพายุ  "หนังวงศ์"

หนังวงศ์  เป็นนายหนังตะลุงยุคก่อนปี ๒๕๐๐ รับเล่นหนังแถวละแวกบ้าน (สมัยนั้นอำเภอพรหมคีรีกับอำเภอนบพิตำยังไม่มี)

งานออกปาก งานวัด รับหมด คนแก่อายุเกินห้า - หกสิบ แถวท่าศาลาหรือนบพิตำ รู้จักหนังวงศ์ทั้งนั้น

หนังวงศ์เล่นหนังเป็นงานอดิเรก ส่วนงานประจำนั้น รับเลื่อยไม้กับเลื่อยโก้งโค้ง  ช่วงอายุห้าสิบเศษนั้น รับสร้างบ้านด้วยแต่ไม่กี่หลัง

การเล่นหนังตะลุงสมัยที่หลอดไฟฟ้ายังไม่มีใช้นั้น ถ้าเป็นหนังโกลน หนังโรงเล็ก ๆ มีแต่นายหนังกับมือฉิ่งมือทับ ก็อาจใช้ตะเกียงธรรมดา

หรือถ้าเวลาซ้อมก็เป็นใต้ขี้ชันไปเลย  ส่วนหนังโรงใหญ่ มีมือปี่มือโหม่งและเครื่องตีเข้ามาด้วย ก็จะใช้ตะเกียงเจ้าพายุ

เวลาเล่นก็จะเห็นตัวหนังชัดเจนกว่า ผู้ร่วมสมัยทั้งสองยุค ยืนยันว่า เห็นชัดกว่าหลอดไฟปัจจุบันอีก (ก็สมัยก่อนไฟสว่างเขาไม่พร่ำเพรื่อ)

หนังวงศ์เล่นหนังมาตั้งแต่พอเริ่มบ่าว (ข้อมูลไม่ชัดเจนว่าอายุเท่าไหร่) แล้วเลิกเล่นตอนอายุเกือบหกสิบแล้ว เหตุว่า...เสียงหมด..

เพราะนายหนังสมัยนั้น ด้นสดแล้ว ยังเสียงจริงอีกด้วย (ถ้าเป็นสมัยนี้ นายหนังได้หลอดเสียงแตกกับลำโพงรำวงแน่ ๆ)

ตะเกียงเจ้าพายุที่หนังวงศ์ใช้ เป็นยี่ห้อ SOLAR ขนาด ๒๐๐ แรง กับ ๓๐๐ แรง อย่างละตัว เอาไว้ส่องจอตัว อีกตัวใช้งานทั่วไป

พอหนังวงศ์เลิกเล่นหนัง (พ.ศ.๒๕๑๖)แล้วไม่มีใครรับช่วงต่อ ตะเกียงเจ้าพายุสองดวงนั้น ก็นาน ๆ ใช้ที นานเข้าก็เสีย .. จุดไม่ติด

ลุงจิม..เป็นหลานหนังวงศ์  เป็นลูกของน้องสาวนายหนัง  ...  เปล่าหรอก ลุงจิมไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับหนังตะลุง.. ชอบแล แต่เล่นไม่เป็น

แกได้กับชาวหัวทุ่ง ไปทำไร่ยาสูบกับพี่เมียที่หัวทุ่ง (พ.ศ.๒๕๑๘) ตกกลางคืน ฝานยาบ่มยากัน มันมืด จุดใต้ก็แสงไม่พอ

ก็เลยจะซื้อตะเกียงเจ้าพายุ ลุงจิมว่า ของบ้านแกยัง  ลุงวงศ์เอาไว้เล่นหนัง เอามาซ่อมก็น่าจะใช้ได้ 

แล้วก็ เอา SOLAR ทั้งสองตัว มายำรวมกันได้ตะเกียงดี จุดติด ๑ ตัว (อีกตัวหาย....) ทำไร่ยากันสองสามปี เลิก.. มาหักป่าแก่ปลูกยาง

ก็เอาตะเกียงลูกนั้นติดมาด้วย ใช้บ้างไม่ใช้บ้าง จนปี พ.ศ.๒๕๒๗ ไฟฟ้าเข้า.... ก็ยังคงใช้อยู่เนือง ๆ ตอนไฟฟ้าดับ(นาน)

ครั้งสุดท้าย ไม่มีใครจำได้ ว่าจุดเมื่อไหร่  แต่ตะเกียงดวงนั้น อาศัยอยู่ในห้องเก็บสมบัติบ้าเกินสิบห้าปี

ปี พ.ศ.๒๕๔๖ หนุ่มหล่อคนหนึ่ง สมมุติชื่อ นายแพนด้า แต่งงานกับลูกสาวลุงจิม  เข้านอกออกในบ้านอยู่หลายครั้ง

เห็นตะเกียงลูกนั้นมาก็หลายหน กิโลจีน ลูกคิด เตารีดหัวไก่ ฯลฯ หายไปกับคนขอเกือบหมดแล้ว  แต่ตะเกียงนั้น ก็ยังอยู่..

นายแพนด้าเข้าเวบ gunsandgames เจอกลุ่มเล่นตะเกียงเจ้าพายุ ชื่อกลุ่ม "บานตะเกียง" ก็เลยสอบถามดู ว่า พอซ่อมได้มั๊ย

แล้วนายแพนด้าก็ได้คุยกับ คนเล่นตะเกียงอยู่จังหวัดเดียวกัน สมมุติชื่อ นายวิลสัน บอกว่า มันยังซ่อมได้ เอามาฝากไว้เถอะ..

นายแพนด้าดีใจมาก กะว่า ค่าซ่อมพันสองพันหรือเท่าไหร่ก็จะซ่อม ขอให้มันซ่อมได้เถอะ 

ผ่านไปแป๊บเดียว นายวิลสันบอกว่า ซ่อมเสร็จแล้ว( . . . ! ! . . . )     มีโป๊ะมีอะไรให้พร้อม จุดติด   ...

นายแพนด้าดีใจที่สุด โทรศัพท์ถามนายวิลสัน ว่าค่าใช้จ่ายสักเท่าไหร่ จะได้ไปกดเงินให้

นายวิลสันตอบว่า  ไม่มีค่าใช้จ่ายหรอก......( . . . ! ! . ! ! . . )




นายแพนด้าเอาตะเกียงไปให้ลุงจิมดู ลุงจิมซึ่งปรกติจะไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจา

หลังจากเห็นตะเกียงดวงนั้น ได้รับการบูรณะขึ้นมา

แกก็เล่าเรื่องแต่เก่าก่อน ที่เกี่ยวข้องกับตะเกียงดวงนั้นให้นายแพนด้าฟังจนดึกดื่น...

เห็นรอยยิ้ม เสียงหัวเราะของลุงจิม...

ตะเกียงเจ้าพายุเพียงดวงเดียว ยี่ห้อที่นักเลงของเก่าไม่สนใจ แต่มีสิ่งสูงค่า คือคุณค่าทางใจซ่อนอยู่

ท่านที่อ่านนิทานเรื่องนี้จนจบ  คิดว่า ตัวละครใด ในนิทานเรื่องนี้ ควรได้รับการสดุดี....

                                         

[Pandanus]

ปีก่อนโน้นอีกปี  นั่งกินกับน้องเมียและเพื่อน ๆ แถวบ้านเมียเกือบสิบคน

พอได้ที่ ถึงเวลาเปลี่ยน พ.ศ.  พวกชักออกมายึงกันตู้มต้าม  มีกันเกือบทุกคนอ่ะ

แล้วมันมีอยู่คนนึง...เจ้าบ้านที่เราไปนั่งกันนั่นแหละ  ชักหักคอไอ้เท่ง นำจดปี ๑๙ ออกมาทั้งกำลังเมาแประ

วาดไปมาทั่วทั้งวง....หลบกันจ้าละหวั่น.....

แล้วมันก็ง้างนก ซัดตูมออกไปทางนอกวงด้วยมือข้างเดียว..... 

ผล.... มือแหกเย็บเกือบสิบเข็ม  กรงนกชายคาแหว่งไปซีกนึง นกตายสนิท .... กระถางกล้วยไม้กระจาย  และชายคาเป็นรูโหว่....