ปล่าว...
ผมมีหน้าที่ทำกับข้าวเลี้ยงเด็กและเติมหมึกปากกาไวท์บอร์ดให้ครู
สำคัญนะครับ หน้าที่เติมหมึกเนี่ย
ถึงกับต้องเลี้ยงข้าวกันเลย สอนกันกี่วิชานิ เรียนคนละกี่ชั่วโมงครับ
ของคนโตนะ เช้าวันเสาร์ อังกฤษ ต่อวิทย์ พักเที่ยง ต่อด้วยคณิต คนกลาง เช้าภาษาไทย อังกฤษ ต่อด้วยคุมอง
วันอาทิตย์ คนโต วิทย์ ภาษาไทย แล้วก็คณิต คนกลาง ภาษาไทย ภาษาอังกฤษ แล้วก็พอ คนเล็ก ศิปะช่วงเช้าทั้งสองวันครับ
เวลาไปพักที่บ้าน ขับรถรับกันเวียนหัวนิครับ จากตรงนี้ไปตรงโน้น ต้องขอบคุณจีพีเอสครับ ไม่งั้นผมหลงตายนิครับ
เสาร์อาทิตย์เลยมักมาอยู่ในเมืองครับ รับส่งสะดวกครับ ไม่ต้องตีรถกลับบ้านครับ
วัตถุประสงค์คนละอย่างกันครับ
ครูภูธร ไม่ค่อยสนใจสอนเด็กสักเท่าไหร่ สอนสักแต่ว่าให้พอพ้น ๆ ชั่วโมง ไม่ตั้งใจมากมาย
เด็กคนไหนตกหลังเพื่อน พออ่านผิด เขียนผิด โดนครูด่า โดนเพื่อนหัวเราะ จะยิ่งตกหลังและขาดความมั่นใจเข้าไปอีก
หน้าที่ของเรา คือ ทำให้เด็กเป็นกันเอง ไม่ให้เด็กประหม่า พยายามพูดภาษาเดียวกับเด็ก
ทำให้เด็กมั่นใจในตัวเองและไม่กลัวครู
.....จึงเป็นที่มาของการ..ถักเปียให้ครู