ปล่าว...
ผมมีหน้าที่ทำกับข้าวเลี้ยงเด็กและเติมหมึกปากกาไวท์บอร์ดให้ครู
สำคัญนะครับ หน้าที่เติมหมึกเนี่ย
ถึงกับต้องเลี้ยงข้าวกันเลย สอนกันกี่วิชานิ เรียนคนละกี่ชั่วโมงครับ
ของคนโตนะ เช้าวันเสาร์ อังกฤษ ต่อวิทย์ พักเที่ยง ต่อด้วยคณิต คนกลาง เช้าภาษาไทย อังกฤษ ต่อด้วยคุมอง
วันอาทิตย์ คนโต วิทย์ ภาษาไทย แล้วก็คณิต คนกลาง ภาษาไทย ภาษาอังกฤษ แล้วก็พอ คนเล็ก ศิปะช่วงเช้าทั้งสองวันครับ
เวลาไปพักที่บ้าน ขับรถรับกันเวียนหัวนิครับ จากตรงนี้ไปตรงโน้น ต้องขอบคุณจีพีเอสครับ ไม่งั้นผมหลงตายนิครับ
เสาร์อาทิตย์เลยมักมาอยู่ในเมืองครับ รับส่งสะดวกครับ ไม่ต้องตีรถกลับบ้านครับ
ลูกผมสองคนขี้คร้านอีตายกับเรื่องเรียนพิเศษ เสาร์-อาทิตย์ ให้ไปเรียน
ไม่ไปเลย พาไปได้ไม่กี่หน...เลิก ทั้งเจ้าอีฟตัวโต
ส่วนเจ้าคิมตัวเล็ก ไอ้นี่ยิ่งกว่า ไม่เอาอะไรเลย พาไปเรียนพิเศษที่ไหนทำฤทธิ์ที่นั้น ครูไม่ดี ครูใจร้าย ที่เรียนไม่ดี
ตกลงตั้งแต่เล็กจนโต ผมสบาย เสาร์-ทิตย์ ไม่ต้องเที่ยววิ่งพาลูกไปเรียนพิเศษที่ไหน
แต่พอมันอยู่ ม๔. ปลายๆ แปลกแฮะ มันอยากไปเรียนเอง หาคอร์สเอง หาที่เรียนเอง ไปเอง แสดงความมุ่งมั่นว่าอยากเอ็นเข้ามหาลัยให้ได้
