ชีวิตมักมีเรื่องไม่คาดฝันเสมอๆ
เมื่อต้นปีที่แล้ว สอบออมสินได้ ทั้งข้อเขียนและสัมภาษณ์
รอเวลาเรียกตัวเข้าบรรจุ ด้วยใจจดจ่อ ตั้งความหวังกับงานใหม่กับชีวิต
เมื่อต้นเดือน พ่อโทรมาบอกให้ทำใจ เพราะว่าเค้าอาจไม่เรียกตัวเข้าบรรจุ....เพราะไม่มีตำแหน่งว่าง
....แต่ดันมีการเปิดสอบใหม่ซะงั้น...ทำเพื่ออะไร...
ทำกันแบบนี้ ปรับกันตกตั้งแต่ตอนสอบข้อเขียนไปเลยดีกว่า
เหมือนกับการทำลายความหวังของคนคนนึงเลยทีเดียว
จริงๆก็ไม่อยากโพสเล่าให้ฟังหรอกครับ
แต่คิดว่าพี่ๆในด้ามขวานเป็นที่พึ่งทางใจได้ที่นึง
ได้ระบายบ้าง ไม่อยากอัดอั้นไว้
ชีวิตมันมีเรื่องไม่คาดฝันบ่อยจริงๆ...เฮ้อ
ติมาพึ่งเรา.... เรากะเบ่อหวังติพึ่งเพื่อนอยู่เหมือนกันเบ่อ......
เรื่องที่เกิดขึ้นนี้ อาจดูเป็นเรื่องร้าย เรื่องหดหู่ที่ไม่มีหนทางแก้ไข
แต่มีข้อดีอยู่อย่างหนึ่งครับ...... ลองตรองดู
......ธรรมดา คนสอบเข้างานมั่นคงที่เป็นที่ต้องการสูงขนาดนั้น ปัญหาใหญ่ที่ทำให้คนสอบไม่ได้ข้อหนึ่ง
คือ "ความมั่นใจ"ครับ
เรื่องใหญ่เรื่องโตเลยทีเดียว.... เพราะหากว่าไม่มั่นใจไปจากบ้านแล้ว พลังมันหดมันหาย
ความรู้ความจำที่อุตส่าห์ศึกษาอุตส่าห์ท่องมา มันพลอยหลบพลอยลี้ไปด้วย
ยิ่งตอนสัมภาษณ์ยิ่งแล้วใหญ่ ไม่มั่นใจมันสอบแพ้ตั้งแต่ไม่ออกจากบ้านด้วยซ้ำ
แต่นี่น้าแอบ สอบผ่านมาได้แล้ว .....
ส่วนเรื่องเรียกบรรจุ มรึงไม่เรียกก็ช่างมรึง มรึงเปิดสอบเมื่อไหร่ กรูก็จะไปสอบอีก และกรูจะสอบได้ เพราะกรูเคยสอบได้มาแล้ว......
สมัครใหม่ครับ..... ความมั่นใจมีแล้ว สอบได้ไปครึ่งนึงแล้ว
เหลือแต่ความ"สู้" ที่อาจต้องปลุกกันหน่อย
ลองน้ำต้มไก่ใส่ซีอิ๊วดำสักสองขวดดิ..... รับรอง สู้ได้สบาย
