เอาน่า....
ตอนนี้เมียผมไม่อยู่นะ ไปราชการต่างจังหวัดสัปดาห์นึง
ตลอดสิบสามปี เราสัญญาว่า เราจะไม่แยกจากกันเลย
หลายปีก่อน เธอก็ไปบรรจุที่ยะลา ผมก็พยายามประคองคำสัญญานั้นไว้ตลอด
ไม่มีวันหยุดไหนที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน... รถผมสี่ปี ใช้ไปสามแสนกิโลเมตร
..จนผมดิ้นรนวิ่งเต้นพาเธอกลับมาบ้านจนได้
นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายปี ที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน
ฮายรำพึงรำพันไหร๋ แน่จริง กะกำดอกไม้สัญญา ไปโพล่หน้าที่พัก She ตอนเช้าของพรุ่งนี้ซิ จบ....
สุดๆแล้ว ไปเองไม่ได้ โทรหาร้านที่ใกล้ที่สุด ยอมเสียเบี้ยเพิ่มนิดหน่อย....คำสัญญาคุณ ก็จะไม่ว่างเปล่า.....
ลองแล เอาใจช่วย ทำเหอะ เสียเบี้ยไม่กี่บาท ที่หาๆมา มันมีความหมายมากล้นเลยแหละ
เอาต๊ะ ..เสริชหาร้านที่ใกลที่สุดเบย....ราคามันเลือกได้ อิโถกอิแพง มันอยู่ที่เราเลือก ราคาแพงมันก็ไม่ได้สำคัญหรือดีไปกว่าราคาถูก สำคัญกับสิ่งที่เกิดขึ้นมากกว่า
เราเข้าใจพันนี้
