เพื่อนคอปืน...ด้ามขวาน

[Pandanus]

ว่ากันตามที่จริง ผมทำเพราะอยากรวย อยากหาจ๊อบที่มันสร้างฝันได้

ฝันนี้ ไม่ใช่ฝันแบบขายแอมเวย์หรือขายประกัน ไอ้ที่เขาเช่าห้องประชุมโรงแรมมาพล่ามให้ฟัง

แต่หมายถึงสร้างกิจการอะไรที่มันโตได้ เป็นรูปธรรม เอื้อมถึงจับต้องได้

ผมไม่เชื่อเรื่องงานจำพวกจับเสือมือเปล่า  คนจะรวยได้ต้องปล้ำตัวและมุมานะอย่างสาหัส

งานสวนที่ทำบนที่ดินนั่น เป็นแบ็คอัพไว้ยามพลาดพลั้งจากหนทางที่ดิ้นรนอยู่

แล้วยังมีงานราชการของเมียไว้คอยสนับสนุนอีกที

ที่เหลือก็คือ สติ ไตร่ตรองใคร่ครวญดู ว่าหนทางที่จะไป มันเริ่มเดินจากตรงไหนและไปทางไหน ยังไง

ผมพลาดมาเยอะ ทำปลายมือปลายเท้าเสียจนโอกาสหลุดมือไปหลายหน

และที่แย่คือ ทำเป็นเล่นอยู่นานมาก  ตั้งแต่เรียนจบ มัวแต่ไปทำงานให้คนอื่นอยู่

[Pandanus]

ถามว่า แล้วทำไมยังรั้งยังรออยู่อีก .... น่าจะลุยได้แล้ว

แหะ แหะ  บอกตรง ๆ ยังไม่ใคร่หาญลุยเท่าไหร่  อายุขนาดนี้ ไม่ควรพลาดอีกแล้ว

ซึ่งถ้าใจยังไม่พร้อมลุยเต็มร้อย กลัวแต่จะไปแผ่วปลายเหมือนที่แล้วมา

[เบิ้ม]

ต้องไม่มีคำว่าถอยครับ เหมือนเข้าสู่สนามรบ ห้ามถอดใจ ไม่มีทางให้ถอย (แม้บางครั้งจะมีอารมณ์นั้นบ้าง ตามประสามนุษย์)

ของจานปราชแนวนี้ ผมว่าไปได้ไกลและต่อยอดได้อีกมาก

คนทั่วไปเค้าอยากมีหนทางแบบนี้แหละ! แต่เค้าหาไม่เจอ

ไปหาหนังสือ"เถ้าแก่มือโปร" ของคุณวิลเลี่ยม ไฮเน๊กมาอ่านครับ ผมอ่านเมื่อ12ปีก่อน  

สมัยก่อนขยัีนอ่านนะ แต่หลังๆขี้เกียจ 

[เบิ้ม]

ขออำภัยที่ริอ่านแน่ะนำ เรื่่องทำมาหากินครับ ผมฟามรู้ก็แค่ห่างอึ่ง อาศัยลูกอึดเท่านั้นเอง 

[Pandanus]

อีกอย่างที่ทำให้ยังรออยู่ คือ จ๊อบอื่นที่ทิ้งลำบาก

ทั้งงานรับส่งนักเรียน ที่หาคนมาแทนไม่ได้ง่าย ๆ (ลูกหลานผมทั้งนั้นแหละในรถหั้น ปีนี้ ลงไปสอง ขึ้นมาห้า)

สวน...ยังปลูกสร้างไม่แล้วเสร็จอีกสองแปลง ไอ้ที่ลงไปแล้วก็ยังต้องดูแลอีกสักพัก

งานชุดเช่านั่นของน้องเมีย เค้าฝากไว้(ยื่นหน้าไปอาสารับเองตะหาก) รอให้เค้าเข้าที่เข้าทางเรื่องการสร้างครอบครัวใหม่

อีกไม่นานเค้าจะเอาคืน  แล้วมันก็ดันทำเงินได้เป็นกอบเป็นกำ ถึงจะไม่ได้เราทั้งหมดก็เถอะ (แบ่งครึ่งกับเจ้าของ)

ส่วนงานซ่อมคอมนั่น ยังทำได้เรื่อย ๆ เอาเวลาว่าง ๆ เล็มทำเรื่อย ๆ ก็ได้

[เบิ้ม]

ปอลิง......หน้าร้อนนี่เพลียเนอะ  สูญเสียพลังงานจัง   

[เบิ้ม]

ทำไรทำไปเต๊อะ.....อีกไม่กี่ปีเราก็หมดแรงทำละ สมๆไว้ เวลาไม่มีแรง จะได้มีกิน(บอกตัวเองครับ)     

[Pandanus]

สวนนั้น จะวางมือได้ก็คงหลังสองปีไปแล้ว

รถรับส่ง คงวางมือพร้อม ๆ กัน ตอนลูกอยู่ ราว ป.๕ ซึ่งตอนนั้น คงดูแลตัวเองไปรถสองแถวได้แล้ว

ชุดเช่านั้นมีห้วงเวลาอยู่แล้ว 

ซ่อมคอมเลิกตอนไหนก็ได้ เพราะตอนเริ่มทำก็พยายามไม่ก่องานผูกพันมัดตัว



นี่ เพ้อฝันเฉย ๆ นะ  ตราบใดที่ยังไม่ได้"ภริยานุมัติ"....ก็แปลว่ามันอาจฝ่อก็ได้

[Pandanus]

ทำไรทำไปเต๊อะ.....อีกไม่กี่ปีเราก็หมดแรงทำละ สมๆไว้ เวลาไม่มีแรง จะได้มีกิน(บอกตัวเองครับ)     

ผมเริ่มช้าครับ

ทิ้งเวลาไปเป็นสิบกว่าปี กะว่าจะทำเล็ก ๆ ไปก่อน

อะไรที่น่าสนใจก็จับ แต่ทำเล็ก ๆ คล้ายโมเดล....

แล้วก็ได้รู้ว่า ลูกปลาหลายตัวมันแกงกินอร่อยสู้ปลาใหญ่ตัวเดียวไม่ได้





คิดช้า ทำช้านี่ มันก็รวยช้าตาม .....  ทำท่าจะแก่ซะก่อนแล้วนี่

[Pandanus]

สำบัดสำนวนนี่เก่งแฮะ  แต่ตัวงานแง่งห่วย......

[เบิ้ม]

 

[Pandanus]

ครู อันดับ ค.ศ.๑  เพิ่งบรรจุไม่เกิน ๕ ปี

[Pandanus]

มีเมียเป็นครูนี่ ปล่อยให้สวยนักไม่ได้ครับ

ไม่ใช่ว่าจะขี้หึงนะ....แต่กิจกรรมนอกสถานที่เค้าโคดเยอะเลย

ไปโน่นกับเพื่อนครูห้าวัน  อบรมที่นั่นสามวัน ดูงานสี่วัน ทัศนศึกษาเจ็ดวัน พาเด็กไปแข่งทักษะห้าวัน

เข้าค่ายลูกเสือสองคืน ออกร้านกับ อบต.สองวัน ไปส่งครูย้ายที่อิสานสองวัน  ฯลฯ

[เบิ้ม]

สนไรครับ............เฮียเลี้ยงเอง ให้สวยนิ 

[นายกระจง]

เก็บดอกดอลล่าร์เสร็จ มาทำรายงานต่อครับ บายใจคืนนี้ครับ