เพิ่งกินข้าวเย็นมาตะกี้ มีเรื่องขำขี้แตกขี้แตนคือ แม่บ้านต้มไข่เอาไว้แนมกะแกงพุงปลา เธอว่ามันเข้ากั๊นเข้ากัน
แต่เธอชอบต้มแบบสไตล์ที่เธอชอบแต่ผมไม่ชอบคือไข่ขาวพอแข็งตัวหน่อยๆ ไข่แดงยังเหลวๆเลย ส่วนผมชอบแบบสุกๆ ไม่ก็แค่ใจกลาไข่แดงเป็นยางหน่อย
ผมจับไข่ใบหนึ่งมาแบะเปลือกดู ไข่ขาวที่ไม่สุกยังไหลมาเลย ผมบอกว่า นี่เธอต้มแบบนี้ชั้นจะกินยังไงเนี่ย
เธอรีบบอกว่า อย่าเพิ่งแกะเปลือให้หมด เอาไข่ใส่ในเว๊บกดสักจึ๊กพอ (เว๊บบ้านผมจึ๊กหนึ่งเท่ากะสามสิบวิ)
ได้การผมเอาใส่ชาม กดไปสองจึ๊ก (60วิ) ด้วยความคิดว่าให้สุกไปเลย
แล้วผมก็มานั่งกินข้าวพลางๆ ในขณะที่ตักเข้าปากไปได้สักสองสามคำนั่นเอง
ทั้งผมทั้งแม่บ้าน ตกใจสะดุ้งขึ้นสุดตัวพร้อมๆกัน เพราะได้ยิินเสียงดัง ปุ้ง ขึ้นมาหนึ่งครั้ง
ผมตกใจเฮ้ย ไฟอะไรช็อตกันตรงไหนแล้ววะ รีบลุกไปดูเวฟทันทีเห็นตัวเลกำลังวิ่งที่30วิกว่าๆ
รีบกดสต็อป เปิดฝาเวฟออกมา
ไข่ระเบิดครับ กระจายเต็มเวฟเลย
เราสองสองคนระเบิดเสียงหัวเราะออกมาพร้อมกัน
กว่าจะกินข้าวเสร็จ มองหน้ากันก็หัวเราะออกมาพร้อมกันหลายครั้ง
