กราบขออภัยเพื่อนฝูงและพี่น้องที่เคยเล่นมุก"น้ำต้มไก่"กันมาด้วยนะครับ
วันนี้ เมื่อเช้า มีเรื่องให้ผมปรี๊ดแตกนิดหน่อย
เหตุเพราะว่า วันนี้ หลังจากเขามารับขาหมูไปแล้ว ผมต้องเอาเครื่องสเต็ลขึ้นไปตัดกิ่งไม้ที่หักลงมาขวางทางยาง จำนวนมากมาย
แต่เนื่องจากเมื่อคืน ผมเฝ้าหน้าเตาจนดึกดื่น เช้ามาก็เลยสะโหลสะเหล เรี่ยวแรงหดหาย เร่งเครื่องไม่ค่อยออก
ที่พึ่งทางความรู้สึกที่ผมทำประจำ คือ ซุปไก่สักขวด ฉลามหรืออะไรโง่ ๆ อีกขวด ตบท้ายด้วยกาแฟแก่ ๆ สักถ้วย
....พอผมแวะร้านประจำ ซื้อสารพัดของที่ผมว่ามา แถมชามะนาวอีกขวด ก็เจอ"ไอ้หำ"
จริง ๆ มันชื่อไอ้ไข่ครับ จับพลัดจับผลูได้เมียชาววารินชำราบ
เมียไม่รู้จักไข่ รู้จักแต่หำ เลยเรียกผัวว่า พี่หำ.... พวกเราชอบมาก เลยพร้อมใจเรียกตามเมียมันกันหมด
มันผ่ามาทักผมว่า "อ้าว นายหัว ล่อของแพงเลยนะ.... แพงกว่าของเราหลาว...." แล้วเอื้อมมือมาคว้ากล่องซุปไก่ในถุงผมยกชู...
....ผมนั้น ทีแรกก็ว่า ไอ้เหียกนี่ โวยวายทำบักตื้ออะไรของมันนักหนา
ไม่ได้ปรี๊ดเท่าไหร่หรอก.....
....แต่พอเห็น"ของเรา" ที่มันถือในมือ ผมก็ปรี๊ดเลย .....
เหล้าชุมชนครับ.....ขวดเล็กสุดที่มีขาย ขวดละ ๔๐ บาท....
....ผมกลั้นคำด่าที่คิดได้ฉับพลันนั้นไว้แค่ปลายปาก.... ไอ้ชิบผาย กรูซื้อของแพงกรูก็กินทำงานโว้ย
ส่วนมึง พอเมียพ้นบ้านไปทำงานโรงไม้ยาง มึงก็เอาเลยนะ
