เพื่อนคอปืน...ด้ามขวาน

[tum610]

รับซีดี ไปซักซักสองสามชุดไม๊ครับ...

http://www.hifi55.com/?cat=16&id=33310

                      

[Pandanus]

SME = สมี.....



กินเหล้าใครเข้าไป ก็ติดธรรมเนียมของคนนั้น....

[Pandanus]

เอาเรื่องเพื่อนที่เขียนไว้นานแล้ว แต่ไม่มีกะใจจะเผยแพร่หน่อยมั๊ยครับ

มันออกแนวดราม่ายาวยืดสักหน่อย กับอารมย์ที่บรรยายไม่ใคร่ถูก

กับวิถีการดำเนินชีวิตของชาวบ้านแถบถิ่นนี้

[Pandanus]

เห็นร้าง ๆ เรื่องเพื่อนมาหลายวันแล้ว  เรื่องนี้ก็เคยแย้ม ๆ มาสองสามรอบแล้วด้วย

แต่ไม่ค่อยน่าสนใจเท่าไหร่ ก็เลยไม่เอาชุดเต็มลง

[paisal 1]

รอควังครับ 

[Southlander]

รับซีดี ไปซักซักสองสามชุดไม๊ครับ...

http://www.hifi55.com/?cat=16&id=33310

                     

ขายแผ่นนึงสองพันห้า แมร่งยัง..เป-รต ไม่พอ
ขอค่าส่งอีก ห้าสิบบาท
พ่อง.....

[Southlander]

SME = สมี.....
กินเหล้าใครเข้าไป ก็ติดธรรมเนียมของคนนั้น....

นึกถึงน้องโบว์ ที่โชว์ในโรงบาล



โอ๊ย..สามี สามีข๊าาาาา

 

[Southlander]

รอควังครับ 

ชอบแหละนะ 

[Pandanus]

มันมีประเด็นให้ชวนคิด ว่า ระหว่าง จบ ป.๖ แล้วออกมาทำงาน เรียนรู้โลกจริง

กับเรียนต่อไปจนชั้นสูงสุด แล้วทำงานในโลกที่ไม่ใช่ของเรา เบื่อหรือถึงจุดอิ่มก็กลับมาสู่โลกจริง

เรื่องของเสรี กับนิคม หนุ่มปลายวัย (ก็ราว ๆ เกือบ ๆ ลุงตุ้มแหละ) สองคนนี้เป็นรุ่นพี่ หรือเกือบรุ่นน้าผม

ไม่ได้เป็นญาติอะไรกัน แค่คนในหมู่บ้านเดียวกัน รู้จักหน้าค่าตาแต่ไม่มีธุระปะปัง

[Pandanus]

เสรี เป็นลูกชาวสวนกึ่งรับจ้าง มียางของครอบครัวตัวเองไม่ถึงสิบไร่

มีพี่น้องแปดคน(เอาเข้าไปพรือนักหนา...) เสรีเป็นคนก่อนสุดท้อง

ฐานะทางบ้าน ก็อย่างที่บอก ว่ามีสวนไม่ถึงสิบไร่ ค่ารายได้จากสวน ลูกไปโรงเรียนก็หมดแล้ว

พี่น้องทั้งแปด ตามหลังกันมาปีต่อปีแบบไม่มีกระตุก .... ก็เลยทุ่นเรื่องหนังสือหนังหาสมัยเรียนไปได้

(บอกก่อนนะ ทั้งแปด เรียนหนังสือสมัยครูเกื้อมเป็นครูใหญ่ ปัจจุบัน"ลูก"ครูเกื้อมเกษียณแล้ว)

[Pandanus]

และเพราะความรายได้น้อย ลูกมาก ก่อเกิดวิถีชีวิตแบบ แปลก ๆ ที่หาดูได้ยากในปัจจุบัน

สมัยราวปี ๒๕๒๐ หรือบวกลบ ยางพารากิโลละ ๗-๘ บาท ใช้กะลารองรับน้ำยาง

นานวันเข้า ยางมันติดกะลาพอกหนา แคะเอาไปขายก็ได้ราคา กิโลละ ๓-๔ บาท เรียกว่า "ขี้พรก"

ครอบครัวของเสรี พ่อ แม่ และลูกทั้งแปด หาขี้พรกขายเป็นอาชีพเสริม

เดินแบกกระสอบปุ๋ยกันคนละใบ ตามหลังกันเป็นยืดย่านตามสวนยาง(สมัยนั้นเป็นป่ายาง)

ตัวเล็กก็กระสอบเล็กหน่อย ข้างพ่อโน่นเล่นกระสอบข้าวเปลือกเลยทีเดียว....

แบกเอากะลาเปล่า ๆ ที่หาเก็บมา เอาไปเปลี่ยนกับกะลาติดขี้ยางของชาวบ้าน....

ได้เต็มกระสอบแล้วก็กลับบ้าน เอาพรกยางไปแช่น้ำ.... พักใหญ่ก็ลงมือ "แขว็ก"....

ตกเย็นก็เอาไปขาย ส่วนกะลาใบไหนสภาพดี ๆ ก็เก็บไว้เอาไปเปลี่ยนสวนอื่นต่อ

[Pandanus]

...สมัยนั้น กาแฟราคาดี คนแถวบ้านปลูกกาแฟกันเยอะ แต่ปัญหาคลาสสิกทุกยุคสมัยคือ แรงงาน....

ใครเข้าติดครอบครัวเสรี ก็สบายไป  แค่เขาตกลงมาเก็บให้ก็ยิ้มได้แล้ว ที่เหลือก็แค่หางานให้เขาพอวัน...

กาแฟสิบกว่าไร่ ครอบครัวเสรีลงวันเดียวเกือบเกลี้ยง... ลูกเด็กเล็กแดงเป็นลิงเป็นค่างทั้งนั้น

ตัวผอม ๆ กันทั้งครอบครัว เพราะไม่ได้กินเนื้อกินไก่ แต่ละมื้อ ล่อแต่หยวกกล้วยเถือนน้ำชุบ หรือยอดผักยอดหญ้า

แต่ถึงจะผอมยังงั้น ขนาดเจ็ดแปดขวบ ทำงานผู้ใหญ่บางคนยังอาย...

เป็นตัวอย่างมาตั้งแต่พ่อ แม่ และพี่ ๆ ทุกคน ที่ต้องดิ้นรนทำงานให้ได้มากที่สุด เพื่อความอยู่รอด

น้อง ๆ ทุกคนรวมทั้งเสรี ก็เลยขยันและทำงานเป็นทุกอย่าง

[Pandanus]

แต่หนังสือหนังหา อย่าไปหวัง โรงเรียน บางทีก็ไป บางทีก็ขาดกันเป็นอาทิตย์

ยิ่งถ้าเป็นช่วงของป่าออก ขาดกันทีหลาย ๆ วัน เช่นช่วงฤดูลูกประป่า ฤดูลูกกอ(เกาลัด)

เขาหายกันไปแต่เช้ามืด กลับมาเกือบค่ำพร้อมผลอาสินจำนวนมากมาย

เสรีโตมากับความเป็นอยู่แบบนี้ จนจบ ป.๖ จบก่อนผมเข้า ป.๑ เสียอีก...

เรื่องเรียนต่อเป็นไม่ต้องหวัง เพราะรอยทางที่พี่ ๆ ทำไว้ คือ รีบ ๆ จบ ป.๖

จะได้ทำงานเต็มที่ ไม่ต้องกังวลเรื่องโรงเรียน

........นั่นคือ ชีวิตเบื้องต้นของเสรี.....

[Pandanus]

ทีนี้ มาดูอีกคน  นิคม....

นิคมเป็นลูกแม่ค้าหนมจีน พ่อเป็นคนขับสองแถว มีพี่น้องสี่คน... นิคมเป็นคนที่สอง

พี่ของนิคม เรียนเก่งขนาดได้ทุนระดับจังหวัดสมัยนั้น เป็นที่ภูมิใจของพ่อแม่และครูมาก

ตอนเรียนชั้น ม.ศ. ก็ได้รับรางวัลจากมือ นายเอนก สิทธิประศาสตร์ ผู้ว่าฯสมัยนั้นด้วย

นิคมก็ไม่น้อยหน้า เรียนเก่งอันดับต้นของโรงเรียน แต่ก็ยังด้อยกว่าพี่สาวเขา....

[Pandanus]

ชีวิตวัยเด็กของนิคม ไม่ปรากฏแก่ตาชาวบ้านนัก เพราะบ้านของเขา รั้วรอบขอบชิด ซึ่งแปลกคนอื่นอยู่พอควร

แต่ชีวิตวัยเรียนของนิคม ชาวบ้านรู้กันทั่ว เพราะสอบเข้าโรงเรียนดังในจังหวัดได้ ซึ่งน้อยคนนักจะไปถึงขั้นนั้น

นิคมก็เลยใช้ชีวิตวัยเด็กได้คล้ายคลึงกับเด็กยุคนี้พอควร

เช้า หิ้วกระเป๋าหนักอึ้ง ขึ้นสองแถวพ่อ(นั่งหน้าตัลหลอด...)ไปโรงเรียน เย็นกลับ เสาร์อาทิตย์เรียนพิเศษ...

จนวัยหนุ่ม นิคมก็ทำชาวบ้านฮือฮาอีกรอบ เมื่อสามารถเอนทรานต์เข้าเรียนในมหาวิทยาลัยอันดับต้นของประเทศได้

นิคมเรียนวิศวกรรม สมัยนั้นไม่มีใครรู้หรอกว่าไอ้วิชานี้มันออกมาทำอะไรได้

.....ขณะที่นิคมกำลังเรียนมหาลัยอยู่นี้ เราพักไว้ก่อนแป๊บนึง ไปดูซิว่า เสรีทำอะไรอยู่