เพื่อนคอปืน...ด้ามขวาน

[Pandanus]

เสรี หลังจากจบ ป.๖ ก็ได้ยางพาราแก่สวนหนึ่งของลุงผมมากรีด...เป็นสวนยางที่ปลูกแบบ มั่ว ๆ

เพราะมีทั้งมังคุด กาแฟ ลางสาด ทุเรียนบ้าน และยางพารา...

ลุงผมคนนี้ ได้เมียใหม่(เมียเก่างูกัดตาย)เป็นชาวชุมพร แกเลยไปทำสวนอยู่ชุมพรบ้านเมีย

สวนของลุงแปลงนั้น ก็เลยอยู่ในความดูแลของเด็กเพิ่งจบ ป.๖ ชื่อเสรี เพียงผู้เดียว ราว ๆ เกือบยี่สิบไร่

เสรีก็ต้องออกเรือนมาโดยปริยาย เพราะสวนอยู่ไกลบ้าน และที่สวนมีขนำเก่า ๆ มีหม้อชามรามไหพออยู่ได้

เสรีตัดยางคนเดียว เก็บคนเดียว ทำแผ่นและรีดที่บ้านน้าสาวผม (สมัยนั้น สวนใหญ่ ๆ เท่านั้นจึงจะมีจักรรีดยาง)

ยางปลูกห่าง ๆ แต่จำนวนมาก แต่ละเช้าเสรีจึงได้ยางร่วม ๆ สิบผืน.....

[Pandanus]

....อธิบายกันหน่อยเรื่องยางสิบผืน ที่ผมบอกว่ามาก.... เพราะสมัยนั้น ยางพันธุ์ไม่ค่อยมีของใคร ส่วนใหญ่เป็นพารา

สิบผืนก็เลยเยอะ ทั้งแต่ละผืน ก็ไม่ใช่ผืนละกิโลเหมือนอย่างทุกวันนี้ แต่ราวสองถึงสามกิโลไปโน่นเลย

เสรีเป็นผู้ใหญ่เกินวัย เวลามี"ออกปาก"ลงแขกทำอะไร เสรีจะอายุอ่อนที่สุดที่ได้รับเกียรติเท่าผู้ใหญ่

อายุสิบสี่ ทำงานได้เท่าผู้ใหญ่ แม้ฝีมือจะไม่สูงมากนัก แต่ก็ได้รับการยอมรับ....

นอกจากยางแล้ว สารพักพืชสวนในป่านั้น ก็อยู่ในความดูแลของเสรี ทั้งเอาทุเรียนบ้านมากวน ทั้งลางสาด มังคุด

เด็กที่ปากกัดตีนถีบมาแต่เล็กแต่น้อย การกินการใช้ก็เลยกระเบียดกระเสียน เสรีถูกค่อนขอดว่าทำตัวเหมือนนกเขา....

...คือ กินแต่ข้าวกับน้ำเหมือนนกเขา อย่างอื่นแทบจะไม่มีจ่าย

[Pandanus]

ใหม่ ๆ ลุงผมก็จะกลับมาทุกเดือน เพื่อขายยาง แล้วแบ่งครึ่งกับเสรี

ซึ่งนานวันแกก็วางใจเสรีมากขึ้น เพราะไม่มีโกง ไม่มีหมกเม็ดเลย

พอช่วงหลัง ลุงผมไปทำเรือตังเก ไม่ค่อยมีโอกาสกลับมาบ่อยนัก ก็ให้เสรีส่ง"โทรเลขธนานัต"ไป(รู้จักกันมั่งป่าว...??)

ส่วนของเสรี ก็เก็บมั่งกินมั่งส่งบ้านมั่งไปตามเรื่อง ส่วนใหญ่จะเก็บ เพราะไม่มีภาระจ่าย....

...แล้วเสรีก็ได้เมีย.... ได้เมียแบบ งงกันทั้งหมู่บ้าน.....

[Pandanus]

วงดนตรีทหารมาเล่นที่โรงเรียน เกี่ยวกับ ปจว.(ปฏิบัติการจิตวิทยา)สำหรับพื้นที่สีแดงหรือสีเหลือง

ตอนนั้นก็เริ่มออกตัวคอมมิวนิสต์กันแล้ว ราว ๆ หลังปี ๒๕๒๕ หลังสมโภชน์กรุงฯ

มีชิงช้าม้าหมุนของเอกชนมาร่วมแจม เสรีเราก็เด็กวัยรุ่นกะเค้าเหมือนกัน ก็ไปเล่นไปเที่ยวตามประสา

รายละเอียดตรงนี้ไม่มีใครรู้ ว่าเด็กสาวอายุสิบสี่สิบห้า ติดสอยห้อยมากับคณะงานเขาได้อย่างไร

แล้วเสรีไปรู้จักเอาอีท่าไหน ถึงได้ชักชวนมาอยู่ด้วยกันแบบ ไม่มีพิธีรีตองโดยสิ้นเชิง

ตอนนั้น เสรียังไม่ยี่สิบเลย เมียแกก็ ราวสิบห้า ชาวบ้านโจษกันให้รึ่ม....

อ้อ เมียแกชื่อ กบ... พูดใต้นี่แหละ แต่หน้าตาผิวพรรณไม่เหมือนคนใต้ หนักไปทางสาวเหนือมากกว่า

พักเรื่องเสรีไว้แป๊บนึง ให้เขาข้าวใหม่ปลามันกันสักเดี๋ยว 

...เราไปดูนิคมกันหน่อย....

[Pandanus]

นิคมเรียนจบ กลับมาจับทหาร ได้ใบดำก็เลยบวชหนึ่งพรรษา  สึกแล้วก็ไปทำงานที่สมุทรปราการ....

ข่าวนิคมสมัยนั้นเท่าที่เข้าหู ก็เรื่องว่า นิคมมีเงินเดือนเป็นหมื่น....  ให้เด็กอย่างเราจินตนาการกันไปว่า

มันต้องทำอะไรมั่งในแต่ละวัน ถึงจะได้เดือนละเป็นหมื่น....

นิคมไม่มีเรื่องอะไรให้ตื่นเต้นหวือหวานัก นิ่ง ๆ เรียบ ๆ แต่หรูหราดูดี...

กลับมาบ้านสงกรานต์เดือนสิบ ขับรถเก๋งหรู เอาเหล้าขวดละเป็นพันมาเปิดกินกัน ....

จนอายุเกือบสี่สิบ จึงได้แต่งงานกับสาวกรุงเทพ ทำงานอะไรไม่รู้ รู้แต่ว่า ขาวและสวยกว่ามนุษย์แถวนี้มาก

พอเขาเข้าห้องหอกัน เราก็ไม่ควรไปกวน ควรจะกลับไปดูเสรีกันสักหน่อย

[Pandanus]

....เสรี อยู่กินกับน้ากบมาพักใหญ่ ได้ลูกสองคน...แต่เกิดหนเดียว

ลุงของผม...ก็ต้องการเงินก้อนใหญ่ เพื่อต่อเรือตังเกเป็นของตัวเองที่ชุมพร....

...ร้อนเงินหนัก ก็เลยมาบอกขายที่ดิน...สวนที่เสรีอยู่นั่นแหละ...

แต่ ใครล่ะ จะมีเงินมากมายขนาดนั้น เพราะสมัยนั้น เงินกู้สำหรับคนบ้านนอกมันไม่ใช่ของง่าย

แถมที่ดินของลุง ยังเป็น ส.ค.๑ เอาเข้าธนาคารไม่ได้อีกด้วย (ถ้าได้แกทำแล้ว ไม่มาบอกขายหรอก)

ประกาศขายไปเป็นเดือนสองเดือนยังขายไม่ได้ จนแกลดราคา... ลดลงเกือบครึ่ง เรื่องเหลือเชื่อก็บังเกิด....

คนที่ไม่มีใครนึกถึง ก็ได้ตกลงซื้อ ด้วยเงินสดเต็มราคา....  เสรี...!!!

[Pandanus]

เสรีซื้อที่ดินแปลงนั้น ตอนผมยังไม่เกณฑ์ทหาร เทียบอายุแล้ว เสรีก็ราว ๒๗-๒๘ ปี

ทันทีที่ซื้อขายเสร็จ เสรีก็จัดการ โค่นล้างสวนเสียเกลี้ยง.... แล้วลงยางพันธุ์

ตอนยางยังไม่เปิดกรีด ไม่แน่ใจว่าห้วงปีไหน น้ากบก็ทำเซอร์ไพรต์ ด้วยการไปรับพ่อและแม่มาที่นั่น....

เรื่องนี้ ฮือฮามากพอดู เพราะข่าวว่า(ตอนนั้นผมไม่ได้อยู่บ้าน)พ่อแม่น้ากบ เป็นคนมีฐานะ และน้ากบ มีพี่ชายคนเดียว

เรื่องจะไปไงมาไงตรงนี้ก็ยังคลุมเครือ ทราบแต่ว่า พ่อแม่แกเอารถกระบะมาให้ลูกเขยคันนึง

เป็นมิตซู ไซโคลน (ตอนนี้รถคันนั้นก็ยังอยู่นะ เสรีใช้บรรทุกปาล์มอยู่)

[Pandanus]

เสรีสร้างบ้านใหม่บนที่ดินนั้น เป็นบ้านหลังเล็ก ๆ ก่ออิฐถือปูน (ปัจจุบันเป็นบ้านพักลูกจ้างสวนยางและปาล์ม)

ยางราคาดีขึ้นเรื่อย ๆ เสรีก็ขยัน ลูกก็แค่ไอ้แฝดสองคน น้ากบก็... เอ่อ ขี้เหนียว จนคนค่อนขอด...

ครอบครัวเขาสร้างฐานะขึ้นมาเรื่อย ๆ จนซื้อที่ทางในชุมชนได้สองไร่ ราคาตอนนั้นไร่ละแสนห้า นับว่าแพงมหาศาล

จนปี ๒๕๔๖ ... รัฐจัดให้มีการทำโฉนด....  เสรีก็พลอยฟ้าพลอยฝนได้โฉนดกับเขาด้วยยี่สิบกว่าไร่

ตอนนั้น เสรี ไม่เหลือเค้าเด็กปากกัดตีนถีบคนเดิมแล้ว 

....บ้านปูนบนสวนยางโฉนดยี่สิบกว่าไร่ เมียสวย ลูกสอง ขับกระบะตอนครึ่ง...!!

[Pandanus]

นับมาจนถึงวันนี้ ..... สวนยางส่วนหนึ่งของเสรี ก็ล้างออกปลูกปาล์ม ตอนนี้ได้รับผลเต็มที่ทีเดียว

ลูกของเสรี เรียนหนังสือที่ราชภัฏ จบแล้วก็เป็นครูอยู่ที่สุราดคนนึง กระบี่คนนึง (คนที่กระบี่แต่งงานแล้ว)

เสรีสร้างบ้านใหม่บนที่ดินเพิ่งซื้อ ยังคงเป็นบ้านหลังเล็ก ๆ เหมือนเดิม แต่วัสดุและฝีมือช่าง ดูจะดีกว่าเดิมมาก

รายได้มั่นคง ไม่ปากกัดตีนถีบอีกแล้ว แต่เสรีก็ยังขยัน และน้ากบก็ยังขี้เหนียวอยู่เหมือนเดิม

[Pandanus]

....นิคม แต่งงานแล้ว มีลูกคนเดียว พ่อเลิกขับสองแถวแล้ว

แต่ยังเป็นเจ้าของรถสองแถวให้เช่าสองคัน รายได้วันละหกร้อย(คันละสามร้อย)

และมีเครื่องดนตรี ลำโพงงานให้เช่า ก็ตระเวณไปตามงานต่าง ๆ มีรายได้พอควร 

ส่วนแม่ของนิคม รับซื้อผลไม้และผักจากชาวบ้านไปส่งตลาดพืชผล กำไรไม่เป็นที่ปรากฏ เพราะแกไม่เคยบอก

ความเปลี่ยนแปลงใหญ่ของนิคม ก็เมื่อคราวที่ยางพารา ไต่ราคาขึ้นมาถึงร้อยกว่าบาท (ราว ๆ ปี ๕๒)

นิคม รวบรวมเงินจากหลายแหล่งเป็นเงินก้อนใหญ่ ซื้อสวนยางใกล้เปิดกรีดแปลงหนึ่ง

[Pandanus]

เงินราวสามล้านบาท ซื้อที่ดินสวนได้แค่ ๑๒ ไร่ เพราะตอนนั้น ที่ดินก็เริ่มไต่ราคาแล้วเหมือนกัน (ตอนนี้ สองเท่าของตอนนั้นแล้ว)

ยางเปิดกรีดได้หลังซื้อเพียงปีเดียว ก็มาเจอกับราคายางพุ่งสูงพอดี....

..ยางกรีดใหม่ ๑๒ ไร่ ทำเงินให้นิคมมาก มากจน...ทำให้นิคมลาออกจากงาน หอบลูกหอบเมียมาทำสวนยาง....!!



คนที่ทำงานสำรวยอยู่แต่ในสำนักงาน พอมาอยู่สวนก็เลยประดักประเดิดนิดหน่อย สำหรับนิคม....

...แต่กับเมีย หนักกว่านั้นมาก ....  แม้ว่ายางจะราคาดีขนาดไหน แต่สิ่งแวดล้อมที่ไม่เหมือนเดิม...ทำนางทนไม่ได้

[Pandanus]

นางหอบลูกหนีนิคมไปในวันหนึ่ง นิคมไปตามง้อหลายรอบ ได้คืนมาแต่ลูกคนเดียว....

นิคมมาใช้ชีวิตอยู่ในป่าในดงได้ระยะหนึ่ง ตอนมาใหม่ ๆ หนี้สินที่ก่อไว้จากการซื้อที่ดินก็พอเอายางมาโปะได้....

พอเกิดอุทกภัยปี ๒๕๕๔ ราคายางก็ดิ่งลงเหว.... นิคมก็เอาเท้าก่ายหน้าผาก...

ขายรถฟอร์จูนเนอร์ไป ได้เงินมาเอาไปโปะหนี้....

ขายทรัพย์สินอื่น ๆ ไป ทองหยองทองแหยดขายหมด ก็เอาไปโปะหนี้....

[Pandanus]

....สุดท้ายแล้ว นิคมขายสวนยางแปลงนั้นไป... ได้ราคาเป็นกำไรกว่าตอนซื้อนิดหน่อย

ปิดหนี้สินจนหมด...เหลือพอซื้อรถเก๋งอัลติสมือสองไว้ขับส่งลูกคันเดียว....แล้วก็ไปอยู่บ้านแม่...

อยู่ ๆ มาได้พักหนึ่ง ปีที่แล้วนี่เอง ก็เปลี่ยนรถเก๋ง เป็นกระบะดีโฟร์ดีมือสอง ใช้บรรทุกสินค้าให้แม่แกไปตลาด

แล้วในห้วงใกล้ ๆ กัน นิคมก็ทำเรื่องเหลือเชื่ออีกเรื่อง

คนอายุ ๔๖ ปี กลับไปสมัครงานที่นิคมอุตสาหกรรมระยอง....

ที่มันฮาคือ แกได้งานเสียด้วย...

[Pandanus]

ตอนนี้ ทราบว่า ครองตำแหน่งเงินเดือนราวสามหมื่น ก็ยินดีกับแกด้วย 

ส่วนลูกแก เมื่อไม่มีคนรับส่ง ก็ย้ายมาเรียนโรงเรียนใกล้บ้าน...

เรื่องนี้คงยังมีต่อ เพราะดูเหมือน นิคม วิศวกรรมศาสตร์จุฬาฯ จะยังไม่เจอจุดหมายของตัวเองที



ส่วนเสรี... จุดหมายของตัวเอง น่าจะมาถึงตั้งแต่อายุ ๑๔ แล้ว ปัจจุบันก็กำลังไต่ขึ้นเรื่อย ๆ

คงจะไต่ขึ้นไปจนสูงสุดเท่าที่คนจบ ป.๖ จะขึ้นถึงได้แหละ

 


ชื่อและสถานภาพ ขอเปลี่ยนแปลงเพื่อให้เกียรติเจ้าของเรื่องนะครับ

[tum610]