ส่วนผม "เสคม" ครับ
คล้ายๆผม
ชีวิตตั้งแต่เด็กจนเรียนจบผมเหมือนเสรีตรงที่ผมต้องช่วยพ่อแม่ทำนาหนักมากทำทุกอย่างตั้งแต่ดำนาเก็บข้าว(กับแกะนะ)
โตพอถือหางไถควายเหล็กได้ก็ช่วยพ่อไถนาตลอด (เหนื่อยนะเพราะทั้งวัน พักครึ่งวันแบบไถวัวไม่ได้)
เหมือนนิคมตรงที่ตอนเด็กผมเรียนเก่งมากจนคนแถวบ้านลือไปทั่ว ป๑ ถึง ป๖ ผมครองที่๑ตลอดกาล ไปต่อมัธยมต้น
ผมสอบเข้าได้ที่หนึ่งของผู้เข้าสอบแข่งขันทั้งหมด ตอนเรียนผลการเรียนก็เลิศทั้งสายชั้น
จบ ม.ต้น มาสอบเข้าเทคนิคสาขาที่ผมสอบเข้าเด็กนิยมมากที่สุดทั้งจังหวัดสมัยนั้นหกร้อยกว่าคนผมได้ที่๔
จบ ปวช. ไปสอบเข้า ปวส.เทคโนฯ ผมสอบติดอีก (ที่เดิมก็ติดแต่โกหกพ่อว่าไม่ติด)
จบ ปวส. ต่อปริญญาตรี ผมติดอีก
แต่ทำงานแล้วไม่เหมือนนิคมตรงที่ ผมทำงานตลอดมา ยังไม่เคยลาออกไปทำอย่างอื่น ถึงแม้ตอนนี้แม่ยายจะโอนที่สวน
พ่อจะโอนที่นาให้ผมแล้วก็ตาม ผมเห็นตัวอย่างที่น้าฉ็องเล่าเรื่องคนทำงานออฟฟิสไปทำสวนแล้วไม่ประสพความสำเร็จ
บวกกับที่ผมเคยเกิดอุบัติเหตุจนแขนหักขาหลุด ผมไม่สามารถทำงานแบบในนาในสวนได้ดีอีกแล้ว ผมเลยเลิกความคิดนั้น
ต่อไปถ้าผมจะทำอะไรคงไม่หักมุมแบบนิคมจากออฟฟิสไปทำสวน แต่คงทำแบบที่เคยทำนี่แหละ
