เพื่อนคอปืน...ด้ามขวาน

[คมขวาน รักในหลวง]

        ชอบแระ
ได้ยอนให้เพื่อนเสียเบี้ย
        เรื่องกล้อง
อีกอย่างที่ผมกลัว
เมื่อก่อนก็เคยเล่นกล้องฟิล์ม SLR
พยายามหักห้ามใจตัวเอง กลัวบาน ครับ

[คมขวาน รักในหลวง]

        พูดเรื่องเครื่องเสียง
ผมว่าคนส่วนใหญ่(แม้แต่ผมเอง)
โดนหลอกหู เสียจนชิน จาก(เครื่อง)เสียง
โดยทั่ว ๆ ไป  พอไปฟังลำโพงนอนิเตอร์ เจ๋ง ๆ
กลายเป็นว่าเสียงมันรู้สึกทะแม่ง ๆ  คงเพราะเราโดนฟัง
เสียงที่โดนปรุงแต่ง(จนเสียรด)กรอกหู บ่อย ๆ จนชิน ครับ

[tum610]

        ชอบแระ
ได้ยอนให้เพื่อนเสียเบี้ย
        เรื่องกล้อง
อีกอย่างที่ผมกลัว
เมื่อก่อนก็เคยเล่นกล้องฟิล์ม SLR
พยายามหักห้ามใจตัวเอง กลัวบาน ครับ

เก่งนะครับ..หักห้ามใจได้...

ช่วงใช้กล้องฟิล์ม....บอดี้สอง  แฟลชสอง แบตกริ๊ป มอเตอร์ไดรฟ์
เลนส์อีกสี่ห้าตัว..

ไม่รวมขาตั้ง สั้น ยาว ฟิลเตอร์ อุปกรณ์จุกจิกของกล้องและแฟลชอีก
ไปเที่ยวเดินภูกระดึง พาไปแค่ครึ่งเดียว....
แทบหลังแอ่น....

                         


ปัจจุบันเหลือเป็นกล้อง m4/3 กะเลนส์จิ๋ว ๆ สามสี่ตัว
คอมแพ็คบาง ๆ อีกหนึ่ง.... 
ไปเที่ยว ใส่ในกระเป๋าสะพายเล็ก ๆ สบาย ๆ 

[tum610]

        พูดเรื่องเครื่องเสียง
ผมว่าคนส่วนใหญ่(แม้แต่ผมเอง)
โดนหลอกหู เสียจนชิน จาก(เครื่อง)เสียง
โดยทั่ว ๆ ไป  พอไปฟังลำโพงนอนิเตอร์ เจ๋ง ๆ
กลายเป็นว่าเสียงมันรู้สึกทะแม่ง ๆ  คงเพราะเราโดนฟัง
เสียงที่โดนปรุงแต่ง(จนเสียรด)กรอกหู บ่อย ๆ จนชิน ครับ

ดีแล้วล่ะครับ....หูไม่หาเรื่องให้เสียเบี้ย...

บางคนพอฟังเครื่องเสียงระดับมอนิเตอร์
เครื่องไม่ปรุงแต่ง ราคาแพงระยับ
.... เค้าก็ฟังกันไม่ได้  ก็ว่าเสียงมันไม่มีสีสัน จืดชืด
ลื่นเกินเหมือนกินแกงจืดไม่ใส่น้ำปลา.... 
ต้องมีการปรุงแต่ง ให้เข้ากับเพลง เข้ากับอารมณ์บ้าง.... จึงจะฟังสนุก 

นั่นก็สไตล์ใครสไตล์มัน หูใครหูมัน...แล้วแต่ความชอบของแต่ละบุคคลครับ
เหมือนเข้าร้านก๋วยเตี๋ยว...สั่งก๋วยเตี๋ยวมาอย่างเดียวกัน
แต่บางคนกินเลยไม่ต้องปรุง  บางคนใส่น้ำตาล
บางคนใส่น้ำปลา ใส่พริกน้ำส้ม..บางคนใส่หมดเลย...

[submachine -รักในหลวง-]

คุกมีไว้ขังคนจน ที่ไม่มีทางสู้ ไม่มีเส้น ไม่มีสาย และนามสกุลไม่ดัง

สร้างผลงานกันดีจริง ๆ ....  

http://www.gunsandgames.com/smf/index.php?topic=240529.0

พูดยังไงดี
ช่างซ่อมรถ ซื้อของมือสองมา ร้อยทั้งร้อยรู้ว่าซื้อของโจร แต่ซื้อเพราะมันถูก และไม่เคยถูกจับ
ข่าวลงด้านเดียวเลยยังไม่ทราบว่า ทำไมถูกจับข้อหาซื้อของโจร
แต่ถ้าให้ตั้งสมมุติฐานเอา สาเหตุต้องมาจากจับโจรได้ก่อน แล้วโจรสารภาพว่าเอามาขายให้ใคร

ผมมีเพื่อน(ญาติห่างๆเลยแหละ) ที่จบช่างยนต์ เรียนจบมา ทำงานในร้านขาย-ซ่อมมอเตอร์ไซด์
จนพอมีเงินเก็บ ขอแบ่งที่ดินทางบ้านที่ติดถนนได้ เปิดอู่ซ่อมมอเตอร์ไซด์เล็กๆพร้อมขายอะะไหล่ น้ำมันเครื่อง โซ่ ฯลฯ

เปิดมา4-5ปี กิจการก้าวหน้าปีละเล็กละน้อย ลูกค้ามากขึ้น วันดีคืนดีมีคนคุ้นเคยกันมาซ่อมรถคันเดิม
ที่เคยเอามาเข้าอู่หลายหน เขาซ่อมแล้วเขาบอกขาย นัยว่าให้ช่างขายให้ด้วย

แน่นอน คนทำการค้าคิดหักกลบลบหนี้แล้วพอมีกำไร ก็จอดขายไว้หน้าร้าน
ไม่ถึง3วันขายได้ พร้อมกำไรเล็กน้อย เลยติดใจ กับงานง่ายๆ
เขาเคยบอกผมไว้หลายปี แล้วผมก็ตอบกลับสั้นๆว่า มอเตอร์ไซด์ มันขายตัวมันเองได้อยู่แล้ว
ที่เหลืออยู่ที่มือช่าง โดยเฉพาะรถมือสอง ซึ่งเขาก็เข้าใจ.....

หลังจากนั้น จับรถขายอีกหลายคันเป็นเวลาหลายเดือน จนกระทั่ง
มี ต.ร. กลุ่มหนึ่ง เข้ามาถามไถ่รถที่จอดขาย เขาก็เสนอขายตามระเบียบ
ให้ดูเอกสารรถพร้อมชื่อ เบอร์โทรเจ้าของ  แล้วก็อึ้ง เมื่อ ต.ร.ถามกลับว่า  
"มีใบอนุญาตค้าของเก่ามั้ย?"

เดี๋ยวมาต่อ.....

[submachine -รักในหลวง-]

แน่นอน เขามีใบอนุญาตทำการค้า ทะเบียนการค้า พร้อม
แต่ขายรถมือสอง ต้องมีใบอนุญาตค้าของเก่าด้วยเหรอ?

งานนั้นไปจบที่โรงพัก ญาติต้องมาประกันตัวให้วุ่น โทรศัพท์มือถือแบตหมดกลางโรงพัก
เดือดร้อน ต.ร.ต้องหาที่ชาร์ตแบตมาให้ จนประกันตัวได้ จำไม่ได้ว่ากี่หมื่น
แต่ที่แน่ๆ จำได้ว่ายัดเงินเกือบแสน แต่ ต.ร.ไม่เอา ส่งฟ้องอย่างเดียว
นอนไม่หลับกันทั้งบ้าน ทั้งญาติใกล้ตัว ญาติไกลตัว
ถามใครก็ว่ากันไปต่างๆนานา บ้างก็ว่าติดคุกไม่กี่วัน บ้างก็บอกเปิดร้านไม่ได้อีก
แล้วแต่จินตนาการด้านกฎหมายของแต่ละคน  

กว่าจะส่งอัยการ กว่าจะฟ้องศาล รุ่มร้อนกันในอกน่าดู
ซึ่งแน่นอน ไม่มีใครอยากให้เกิดกับตัว แต่เมื่อเกิดแล้วก็ต้องยอมรับสภาพ
กฎหมายเราอาจรู้กันไม่ถ้วนทั่ว แต่เราจะอ้างความไม่รู้ไม่ได้
แต่สิ่งที่รู้กันทุกผู้ทุกนามคือ การสารภาพจะทำให้ได้ลดหย่อนผ่อนโทษ
เพื่อนคนนี้ก็ไม่ได้รับการยกเว้น มันสารภาพตั้งแต่คำถามแรกจากศาล

เรื่องเหลือเชื่อสำหรับเขาบังเกิด


ศาลสั่งปรับ จ่ายค่าปรับไม่กี่พัน แล้วก็จบ....    

[paisal 1]

       ชอบแระ
ได้ยอนให้เพื่อนเสียเบี้ย
        เรื่องกล้อง
อีกอย่างที่ผมกลัว
เมื่อก่อนก็เคยเล่นกล้องฟิล์ม SLR
พยายามหักห้ามใจตัวเอง กลัวบาน ครับ

เก่งนะครับ..หักห้ามใจได้...

ช่วงใช้กล้องฟิล์ม....บอดี้สอง  แฟลชสอง แบตกริ๊ป มอเตอร์ไดรฟ์
เลนส์อีกสี่ห้าตัว..

ไม่รวมขาตั้ง สั้น ยาว ฟิลเตอร์ อุปกรณ์จุกจิกของกล้องและแฟลชอีก
ไปเที่ยวเดินภูกระดึง พาไปแค่ครึ่งเดียว....
แทบหลังแอ่น....

                        


ปัจจุบันเหลือเป็นกล้อง m4/3 กะเลนส์จิ๋ว ๆ สามสี่ตัว
คอมแพ็คบาง ๆ อีกหนึ่ง....  
ไปเที่ยว ใส่ในกระเป๋าสะพายเล็ก ๆ สบาย ๆ  

ผมบ้ากล้องตอนทำงานใหม่ๆ เงินเดือนน้อยแต่ดิ้นรนถอย FM2n มาตัวหนึ่ง   

[เบิ้ม]

ต้องมีใบอนุญาตค้าของเก่าครับ ขอจดที่อำเภอ ต้องพิมพ์นิ้วมือ เช็คประวัติอาชญากรรม สมัยก่อนต่อปีละ500มั้ง เคยทำสิบกว่าปีก่อน  ต้องทำบัญทึกการขายส่งตรวจเวลาต่ออายุด้วยนะ

ใบนี้สำคัญมาก ช่วงให้ขาพ้นตะรางข้างนึง

[submachine -รักในหลวง-]

เบิ้มๆ

http://pantip.com/topic/32599901

[Udomkd]

        แป่ว...
สรุปว่าทนฟังเสียง(บ่น)ต่อไป
        รอตกเบิก
ค่าตำแหน่งค่อยหยบเมียถอย
ชุดอินทิเกรตเล็ก ๆ สักชุด ครับ

เข้ามาบ่อย ๆ ครับครู....
เดี๋ยวก็จะได้เป็นชุดใหญ่เอง....    

นึกว่า อิไม่แหลงด้วย

[tum610]

       ชอบแระ
ได้ยอนให้เพื่อนเสียเบี้ย
        เรื่องกล้อง
อีกอย่างที่ผมกลัว
เมื่อก่อนก็เคยเล่นกล้องฟิล์ม SLR
พยายามหักห้ามใจตัวเอง กลัวบาน ครับ

เก่งนะครับ..หักห้ามใจได้...

ช่วงใช้กล้องฟิล์ม....บอดี้สอง  แฟลชสอง แบตกริ๊ป มอเตอร์ไดรฟ์
เลนส์อีกสี่ห้าตัว..

ไม่รวมขาตั้ง สั้น ยาว ฟิลเตอร์ อุปกรณ์จุกจิกของกล้องและแฟลชอีก
ไปเที่ยวเดินภูกระดึง พาไปแค่ครึ่งเดียว....
แทบหลังแอ่น....

                        


ปัจจุบันเหลือเป็นกล้อง m4/3 กะเลนส์จิ๋ว ๆ สามสี่ตัว
คอมแพ็คบาง ๆ อีกหนึ่ง....  
ไปเที่ยว ใส่ในกระเป๋าสะพายเล็ก ๆ สบาย ๆ  

ผมบ้ากล้องตอนทำงานใหม่ๆ เงินเดือนน้อยแต่ดิ้นรนถอย FM2n มาตัวหนึ่ง    

ตัวแรกตอนทำงานใหม่ ๆ กับเงินเดือนไม่ถึงสามพัน
กล้องตัวแรก SLR Zenith เก่า ๆ รุ่นจำไม่ได้แล้ว...เป็นกล้องครู
ที่ต้องปรับเองหมดทุกขั้นตอน แม้กระทั่งตอนโฟกัส
ต้องหมุนรูรับแสงให้กว้างสุด เพื่อจะได้มองสว่าง ๆ
โฟกัสเสร็จก็ต้องหรี่รูรับแสงกลับไปยังที่ค่าวัดแสงได้

ไฟแฟลชก็ไม่มีหรอก ทีทีอง ทีทีแอล
แมนวลล้วน ๆ กะระยะห่างด้วยสายตา
แล้วมาหรี่รูรับแสงตาม GN ของแฟลช

กล้องป้ายแดงตัวแรกที่ซื้อตอนเงินเดือนน้อยนิด
Yachica FX3 พร้อมซูมติดกล้องตัวนึง....
โดนลักจากห้องเลย....โดยคนข้างบ้าน  

ซื้อใหม่... Cosina CT1 Super ซูมติดกล้องเช่นกัน

ใช้ไปใช้มา เงินเดือนเริ่มเยอะขึ้นหน่อย
ขยับขยายเป็น Minolta X700 เลนส์อีกสองสามตัว

และก็ผัดเปลี่ยนมาเรื่อย ๆ
Nikon F801 + SB24
Nikon FM2n + MD12 + SB15
Canon EOS 630 + Metz 40
Canon EOS 5 + Grip E4 + 550ex

พอยุคดิจิตอล..
กล้องตัวหลายตังค์...ต้องยืมสหกรณ์
เพื่อจะได้ผ่อน....   แบบน้อย ๆ สบาย ๆ

Nikon D70 + SB 600
Nikon D300 + Grip + SB 600 ตัวเดิม

และเลนส์อีกเยอะแยะ...


ปัจจุบัน แก่ เหลือแค่
Olympus EM5 ตัวเล็ก  ๆ กะเลนส์อีกหน่อย
มีกล้องฟิล์มเหลือไว้ระลึกความทรงจำตัวนึง  Nikon FE2  เลนส์ 35-70  50/1.4

                 อะไรมันกันนักกันหนาฟระ... กะช่วงจับกล้องมาสามสิบปี...

[สหายอ๋อง เซียนปลาซิว]

พูดถึงกล้องยังนึกเสียดาย  ตอนโบกรถจากเบตงถึงแม่สาย  สมัยนั้น  กล้องปัญญาอ่อนยังโคตรแพง

ไม่มีรูปถ่ายเก็บใว้เป็นที่ระลึกเลย   

[คมขวาน รักในหลวง]

        แป่ว...
สรุปว่าทนฟังเสียง(บ่น)ต่อไป
        รอตกเบิก
ค่าตำแหน่งค่อยหยบเมียถอย
ชุดอินทิเกรตเล็ก ๆ สักชุด ครับ

เข้ามาบ่อย ๆ ครับครู....
เดี๋ยวก็จะได้เป็นชุดใหญ่เอง....    

นึกว่า อิไม่แหลงด้วย

         

[Southlander]

ในบางแง่มุมที่ทำไมผมชอบเล่นเครื่องเสียง
ในเรื่องความบ้าห้าร้อยจำพวก (มีเยอะนะ) ผมว่าการเล่นเครื่องเสียงเป็นหนึ่งในงานอดิเรกที่เล่นแล้ว
มันคุ้มค่ากับการลงทุนมากที่สุดในแง่ที่ผลตอบแทนกลับมาในการให้ความสุขกลับมาจากของที่เราเล่น
เมื่อเทียบกะการเล่นงานอดิเรกแบบต่างๆ เพราะเรานึกจะหาความสุขก็แค่ปิดสวิชท์เท่านั้น
 และการเล่นเครื่องเสียงเป็นการลงทุนที่คุ้มค่าต่อการเสื่อมราคามากที่สุด คือไม่ใช่เครื่องเสียงที่ซื้อมา
ราคาจะไม่ตกนะครับ ตกรูดมหาราชแน่นอนถ้าคุณซื้อมือหนึ่งแล้วคิดจะปล่อยต่อ
 นั่นคือ มูลค่าทางการเงิน ของมันตกลงไป
แต่ คุณค่าทางดนตรี ของมันไม่ตกลงไปเท่าไหร่เลย คือการเสื่อมสึกหรอของอุปกรณ์อีเลคโทรนิคส์ชนิดนี้
มีน้อยมากๆ เสียงที่ซื้อมาในวันแรกเป็นเช่นไร สิบปีผ่านไป เสียงก็ยังคงเป็นเช่นนั้น
เพราะฉนั้นการเลือกซื้อหาเครื่องเสียงมือสองจึงเป็นอะไรที่คุ้มค่าเงินมากๆ เพราะคุณจ่ายน้อยกว่าคนซื้อมือหนึ่งมากๆ
แต่อรรถรสและความสุขที่ได้ จากการเสพเครื่องเสียงนั้น ไม่ได้น้อยลงตามราคาเลยครับ
ผมจึงไม่ได้มองเครื่องเสียงมือสองด้อยคุณค่าแต่อย่างใด
จัดไปตามกำลังทรัพย์ในขณะนั้นครับ มีมากเล่นของใหม่ มีน้อยเลือกมือสองที่ดีๆ

[tum610]

พูดถึงกล้องยังนึกเสียดาย  ตอนโบกรถจากเบตงถึงแม่สาย  สมัยนั้น  กล้องปัญญาอ่อนยังโคตรแพง

ไม่มีรูปถ่ายเก็บใว้เป็นที่ระลึกเลย   

ของผมรูปอ้อร้อตอนนักศึกษา...เหม็ดเลย น้ำท่วม 
ฟิล์มก็สูญ...