เพื่อนคอปืน...ด้ามขวาน

ปรากฏว่าคืนนั้นนายหนังไม่เป็นอันเล่นหนัง ไม่ใช่มีคนโลนหนังหน้าโรงหรอก หนังดังระดับนั้นมีแต่คนคอยดู
แต่ว่าเหตุมันเกิดมาจากบนโรงหนังนั่นเอง เพราะว่า โรงหนังที่ทำให้หนังขึ้นมาเล่นนั้น เอาไม้กระดานจากเล้าไก่มาปู (สมัยก่อนเจ้าภาพต้องทำโรงหนังเอง)
ทำให้กลิ่นขี้ไก่มันส่งกลิ่นกระจายรุนแรงจนนายหนังทนไม่ไหว เลิกโรงกลับบ้านไปในกลางดึกทั้งที่ยังไม่สว่าง เรียกว่ายังไม่จบงานว่างั้นเถอะ (สมัยก่อนหนังเล่นยันโต้รุ่ง)

เรื่องนี้มันทำให้นายพ่วงทั้งโกรธจัดทั้งเสียหน้ามาก รุ่งเช้านายพ่วงตามไปถึงบ้านนายหนังที่บ้านทุ่งคา (อยู่บนถนน สายนคร-เชียรใหญ่ จากทุ่งคาถ้าเดินตัดลงทุ่งนาก็ถึงบ้านผมพอดี)
เจอนายหนังปล้องกำลังอุ้มลูกกินขนมจีนตอนเช้ากันพอดี นายพ่วงจะต่อว่าจะทะเลาะอะไรกันแค่ไหนก็ไม่ทราบ แต่นายพ่วงได้ชักปืนยิง นายหนังปล้อง จนสิ้นลมคาชามขนมจีน
และอ้อมกอดลูก

ภายหลังทราบข่าวว่านายพ่วงก็ประสพชะตากรรมเดียวกันโดนยิงตายคาอ้อมกอดลูกสองคน (ไม่แน่ใจว่าลูกทั้งสองโดนยิงด้วยไม๊)

สมัยนั้นการบันทึกผลงานของนายหนังน่าจะมีแต่เสียง เทปเสียงของหนังปล้องน่าจะมีคนเก็บไว้บ้าง ลุงเริญ น่าจะมีนะ
ลูกศิษย์ก้นกุฎิของหนังปล้องที่สืบทอดมาชื่อเสียงดังมานานก็ หนังปฐม อ้ายลูกหมี

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เพื่อนคอปืน...ด้ามขวาน (อ่าน 25439843 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 197 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้