โม่งห้วครก..ที่นี่เรียกกาหยูครับ
เที่ยวหลังค่อยฝากไปให้คุณ TD ด้วยครับ ...
เมียมาเห็น เปิดถุง จกกินเล่นพักเดียว...ทั้งสองอย่าง
เม็ดมะม่วง (ต่อไปจะเรียกว่า มมม.) ที่ผมเคยกินๆ มา
ผมว่าของระนองอร่อยกว่าเพื่อนเพราะใช้เม็ดมะม่วงพื้นเมืองคั่วจากเม็ดของผลสุกจากต้นแล้ว
และยังมีเยื่อพรมจารีหุ้มติดเม็ดอยู่ (มันอร่อยตรงนี้แหละ)
ซึ่งเยื่อพรมจารีนี้ก็ช่วยรักษาความหอมความมันไว้อย่างดี เอามาแกะเองตอนจะกินเท่านั้นครับ อย่าเอาแบบที่โดนแกะเยื่อพรมจารีมาแล้ว
ไม่เหมือน มมม.พันธ์เม็ดใหญ่ๆ ที่มีขายทั่วไปนะครับแบบนั้น ไม่หอม ไม่อร่อยเท่า
รายละเอียดดี..
มาพักอยู่หลายวัน ตอนนั้นพักอยู่แถวไหนครับ ..
แฟนผมรับราชการอยู่ สนง.สรรพสามิต เคยย้ายไปทำงานระนองราวสองปี
และผมก็ขับรถชนตอนลงไปเยี่ยมนั่นแหละ เข้า รพ.ชุมพร เดือนครึ่ง อีกเดือนครึ่งย้ายไปพักฟื้นที่ระนอง
แฟนเช่าบ้านอยู่เลยบ้านพักสรรพสามิตไปหน่อยหนึ่ง หมู่บ้านอะไรจำไม่ได้
บ้านอยู่เรียงสูงต่ำตามเนินลงมา มีอยู่ครั้งผมขับรถไปเยี่ยม ด้วยความเคยชินจากการแต่เคยขับรถจอดรถแต่ที่ราบ
พอจอดเนินหน้าบ้าน ผมก็รู้นั่นแหละว่ารถอาจไหลได้ ผมก็เข้าเบรคมือ แต่ขึ้นเบาๆ ไม่สุด
เช้าขึ้นมาบ้านถัดไปอีกสามหลังมาบอกว่า รถผมไหลลงไปชนกะรั้วบ้านเขาอยู่ แต่เขาไม่เอาเรื่องค่ารถผมชนรั้วเขา
แต่ขอบกระโปรงหลังรถผมยุบ 555 ถูกซ่อมหลายตางค์หล่าว
เดี๋ยวนี้บ้านพักสรรพสามิสร้างใหม่เสร็จแล้วเห็นว่าน่าอยู่ นั่นแหละครับถนนเดียวกัน แต่เข้าไปลึกกว่า
แฟนอยู่นี่เธอยื่นขอ ป3. 11มม.ได้แบบสบายๆ ง่ายๆ กระบอกหนึ่ง
ผมเลยถอย 11มม.ที่นี่แหละ(ชื่อแฟน) ของ แดน เวสสัน พ้อยแมนเซเว่น
5555 ถามนิดเเดียวเล่ายาว ชอบระนองครับ คนนครฯ อพยพไปอยู่กันเยอะ
