บันทึกของดิฉัน! อ่านแล้วไม่ขำนะ
หลังจากการประชุม ฉันเดินออกจากโรงแรมและหากญแจรถ
ฉันต้องตกใจมากเพราะกุญแจรถไม่อยู่ในกระเป๋าของดิฉัน
ฉันรีบวิ่งไปที่ห้องประชุมฯ มองหากุญแจรถ ไม่พบเช่นกัน
ฉับพลันฉันนึกขึ้นได้ ฉันต้องลืมทิ้งไว้ในรถแน่
เพราะสามีเคยตะโกนบอกหลายครั้งว่า อย่าลืมคากุญแจไว้ที่รถนะ!
ฉันยิ่งมั่นใจว่า การคาลูกกุญแจไว้ในรถน่าจะเป็นสาเหตุ
ที่หาลูกกุญแจไม่เจอ
ฉับพลันฉันก็นึกได้ว่า รถต้องถูกขโมยขับไปแล้ว
ทันที ทันใด ฉันก็วิ่งไปที่จอรถ ฉันคิดถูก ที่จอดรถว่างเปล่า!
ฉันไม่รีรอหยิบโทรศัพท์โทรแจ้งตำรวจ บอกสถานที่ของเหตุการณ์
ลักษณะรถยนต์ สถานที่จอดรถ พร้อมสารภาพกับตำรวจว่า
ฉันลืมดึงลูกกุญแจ. คาลูกกุญแจไว้ที่รถ
และนั่นคือสาเหตุที่รถถูกขโมยขับออกไป
หลังจากนั้น ฉันโทรหาสามีด้วยความลำบากใจและรู้สึกผิด.ว่า...
"ฮัลลโล ที่รัก!" (พูดตะกุกตะกัก ไพเราะที่สุดแบบรู้สึกผิด)
"ฉันลืมกญแจไว้ในรถ และรถถูกขโมยไปแล้ว"
เงียบ..ไม่มีเสียงตอบ? ฉันคิดว่าเขาไม่รับสาย?
และแล้วฉันต้องตกใจ!!!
เมื่อได้ยินเสียงตะโกนออกมาจากโทรศัพท์ว่า..:
"กูเป็นคนขับรถไปส่งมึงที่โรงแรม"
แม้ไม่สุภาพ ฉันก็เงียบและพูดตอบอย่างขวยเขินว่า
"กรุณามารับฉันหน่อยค่ะ?"
เสียงสามีตะโกนใส่มาอีกครั้งว่า..
"กูจะไปรับให้เร็วที่สุด ตอนนี้กูถูกจับ
มึงรีบอธิบายให้ตำรวจเข้าใจก่อนว่า
กูไม่ได้ขโมยรถมา!!!"
รายการLineกนก TalkaTive_Nation22
ก๊อปมาจากเฟส
