เพื่อนคอปืน...ด้ามขวาน

[เบิ้ม]

หมี่ฮกเกี้ยนสูตรโบราณ ร้านโกลา เดือนนึงเปิดอาทิตย์นึง ต้องรอคิวเป็นชั่วโมง กว่าจะได้กิน แต่ของแกอร่อยจริงๆนะ หอมมากใช้เตาถ่าน 

[GUNRUNNER]

หนังสือ คู่มือพืชมีพิษ มีประโยชน์มากเลยครับ

[Pandanus]

สามคนข้างล่าง พยายามมะงุมมะงาหรา หาที่หลบพิษภัยจากเหล็กไนผึ้ง

ตกใจและกลัวลาน เกิดอะไรขึ้น เสียงเมื่อกี้คือเสียงอะไร

...ในใจต่างคนคิด เสียงตาเทิ่มตกต้นไม้แน่ ๆ


......

ในความเงียบ มีแต่เสียงหึ่ง ๆ ของปีกนับแสนคู่ ที่เริ่มเบาบางลง

มีเสียงประหลาด ๆ อีกเสียงดังขึ้นแทน

เสียงขยับครุถัง เสียงเดินสวบสาบ เสียงจุ๊บจั๊บเหมือนใครดูดนิ้ว

.....

แล้วเสียงกระแอมไอก็ดังขึ้น เบา ๆ  แต่ทั้งสามที่กำลังหลบอยู่นอกแนวโคนไม้ แน่ใจว่าไม่ใช่เสียงพวกตน

"ตาเทิ่ม.."   เสียงคนหนึ่งรวบรวมความกล้าส่งเสียงเรียกออกไป

....

"ตาเทิ่ม.."

"...ฮื่อ.."!!

เสียงตอบกลับมา  พาให้ทั้งสามคนใจชื้น  ตาเทิ่มไม่ใช่เจ้าของเสียงหล่นทึบ ๆ นั่น

[Pandanus]

ทั้งสาม พากันงมทางออกมานอกที่เตียน เริ่มงมเก็บของ

คืนนี้ เสียฤกษ์แล้ว รอแต่ว่า ตาเทิ่มจะลงมือด่าพวกตนเมื่อไหร่เท่านั้น

เก็บของเท่าที่งมหาได้ ครบไม่ครบช่างมัน ออกจากพื้นที่ตรงนั้นก่อน

....

ออกมา ถือสัมภาระพะรุงพะรัง เดินตามหลังร่างตะคุ่ม ๆ

ร่างที่เข้าใจว่าเป็นร่างตาเทิ่ม ตามแสงดาวออกจากพื้นที่ที่ฉายไฟไม่ได้

พอข้ามโตรกธารที่น้ำแห้งมาอีกฝั่ง ก็พยายามเรียกตาเทิ่มให้หยุด จะได้สอบถามใครหยิบอะไรใครติดมาบ้าง

คนเดินหลังสุดก็ฉายไฟขึ้น พอเห็นว่าใครเป็นใคร ก็เห็น

[Pandanus]

ว่าตาเทิ่มหาบครุสองใบใส่หัวน้ำผึ้ง เดินลิ่ว ๆ ไปโดยไม่คิดจะปลงหาบมาให้ลูกเด็กเล็กแดงอย่างที่เคยทำ

พวกสามคนก็มองหน้ากันเลิ่กลั่ก เวรแล้วไง ผลของการซี้ซั้วฉายไฟ

ตาเทิ่มโกรธ เดินไปไม่พูดไม่จา ไม่รอใครด้วย

พวกทั้งสามตัดสินใจเดินตามหลังตาเทิ่มไป ไม่มีใครพูดอะไรกัน

.......


มันเป็นการเดินที่ ทรหดจนสามคนหลัง ร่ำ ๆ จะอุทธรณ์ออกมา

แต่ด้วยความกลัวตาเทิ่มจะอาละวาดใส่ สู้เดินต่อไป ตามหลังแกเงียบ ๆ ไปดีกว่า

จนเกือบสว่าง จึงมาถึงหมู่บ้าน

ดูจากสถานการณ บ้านใครบ้านมันดูจะเหมาะสุด

เหนื่อยแทบรากเลือดจากการเดินไม่มีหยุดตลอดครึ่งคืน ไม่ควรต่อความด้วยเรื่องอื่นใดอีก

[Pandanus]

"กาแฟ ของมึงยังม้าย" ....

"มี..แต่เป็นกาแฟซองนะ ซุปเปอร์ กินได้ม้าย"

"ฮาย.. เอามาต่ะ"

ผมล้วงเป้หลัง เอากาแฟซองแดง ๆ ส่งให้แก  แกเงยหน้าขึ้นมองผม...

"ไหน...ชงมากันแล่ะ.."

"บ๊ะ... แล้วกะแก้วกะอยู่หั้น กากะอยู่หั้น ชงเข้าแลถิ๊"

.."งั้นกูไม่เล่าต่อ....มึงไม่ชงให้เรื่องจบเท่านี้..."


.....เวร... ตาแก่นี่เว๊ย...   ผมนึกในใจ แต่ก็ชงให้ไป  ดีนะที่แกจ้องเขม็งอยู่ตลอด...

ไม่งั้นล่ะก็ เป็นได้เจอกาแฟสูตรพิศดารกันมั่งแหละ

[Pandanus]

สองวันต่อมา สามคนนั้น ก็รวมตัวกันมาบ้านตาเทิ่ม

มาถึงก็เจอแต่เมียคนสุดท้อง บอกว่าตาเทิ่มไม่อยู่ ไม่รู้อยู่บ้านไหน

พวกสามคนก็พากับสืบหา  ปรากฏว่า แกอยู่อีกฝั่งหนึ่ง บ้านเมียคนที่สอง

ไปถึง เมียแกก็บอกว่า เจอแต่เรื่องประหลาดไม่หยุดหย่อน

ตาเทิ่มมานอนอยู่ที่ศาลาริมคลอง มีคนไปเจอแกช่วงเย็นใกล้ค่ำ

พร้อมหาบครุใส่หัวน้ำผึ้งที่มดตอมเต็มไปหมด

ก่อนนั้น พวกตัดยางผ่านไปมา บอกว่าแกนอนอยู่ตั้งแต่เช้าแล้ว แต่เห็นเป็นตาเทิ่ม เลยไม่มีใครอยากยุ่งด้วย

เมียแกสงสัย เลยตามไปดู ปลุกแกก็ไม่ตื่น จนพลบค่ำ แกก็ตื่นของแกเอง

เมียแกชวนไปบ้าน แกก็เดินตาม ส่วนครุใส่น้ำผึ้ง แกก็ไม่สนใจเอามา

[Pandanus]

มาถึงบ้าน แกบอกเมียแกว่า เนือยข้าว....

เมียแกก็หุงข้าวต้มแกงให้ ....



แกกินหมดหม้อ...



และดูอาการเหมือนกับว่า ถ้ามีอีก แกก็กินอีก....

กินแล้ว แกก็เดินไปเดินมา ออกนอกบ้านไปเดินเวียนเรือน...

แกจะเดินอยู่นานแค่ไหนไม่รู้ เมียแกก็เข้าห้องหลับไปก่อน

รุ่งเช้ามา เห็นแกเดินเข้าบ้าน มานอนบนที่นอนหน้าโทรทัศน์

เมียแกก็หุงข้าวปลาตั้งไว้ แล้วก็ออกไปทำงานรับจ้างที่โรงยางตามปรกติ

กลับมา เห็นข้าวเกลี้ยงหม้อ กับเกลี้ยงถ้วย ส่วนตาเทิ่ม หลับที่เดิม...

เป็นยังงั้นมาสองวันแล้ว  ถามอะไรก็ไม่พูด ไม่ตอบ

[tum610]

 

[Pandanus]

วันที่เจ็ด พวกสามคนนั้นก็ต้องตาลีตาเหลือกมาบ้านเมียตาเทิ่ม...

มาถึง คนมุงดูกันเต็มบ้าน  พวกสามคนก็แทรกคนเข้าไปดู

เห็นตำรวจ กับมูลนิธิ กับอีกคนน่าจะเป็นหมอหรือพยาบาล

กำลังล้อมร่างใครคนหนึ่ง หน้าทีวีในห้องโถง อันเป็นที่นอนที่ตาเทิ่มนอนเมื่อหลายวันก่อน




ร่างนั้น ขึ้นอืดและส่งกลิ่นเหม็นตลบ...

......

[Pandanus]

สิ่งที่ ทีมชัณสูตร บอกกล่าว ทำเอาชาวบ้านอ้าปากค้าง และคัดค้านผลกันให้วุ่น

เมื่อทีมชัณสูตร ยืนยันว่า นายเทิ่ม เสียชีวิตมาแล้วราว ๑ สัปดาห์ หรืออาจจะกว่า

ด้วยสาเหตุ คอหัก กระดูกสันหลังหัก แขนและซี่โครงหักหลายส่วน

และยืนยันจะนำตัวเมียตาเทิ่มไปสอบปากคำถึงสาเหตุการตาย และสาเหตุที่ ทิ้งศพไว้ในบ้านจนศพขึ้นอืด

แต่ก็ไม่สำเร็จ เพราะชาวบ้านไม่ยอม ด้วยว่า เห็นตาเทิ่มเข้า ๆ ออก ๆ บ้านอยู่ตลอดทั้งอาทิตย์

และเมียแก ขณะนั้น ก็เป็นลมแล้ว เป็นลมอีก จนเอาความอะไรไม่ได้เลย

[Pandanus]

หลังงานศพที่แสนกระอักกระอ่วนผ่านพ้นไป

เมียแกก็ขึ้น ๆ ลง ๆ โรงพัก กับโรงพยาบาลเป็นว่าเล่น

สุดท้าย เมียแกก็ต้องไปอีกโรงพยาบาล...   โรงพยาบาลจิตเวช สุราษฎร์ธานี




คำเล่าคำลือ ลงท้ายที่การสอบถามจากสามคนที่ไปยวนผึ้งกับแกมา

พอได้รู้เรื่อง คนเฒ่าคนแก่ก็ตบขาผาง.... สรุปเรื่องราวได้ปานตาเห็น

ว่า แกตายตั้งแต่อยู่บนเขาโน่นแล้ว  แต่โดนผีแอบ มาจนแอบต่อไม่ได้เพราะร่างเสื่อม

จึงต้องทิ้งร่างนั้นไป ร่างนั้นก็คืนสภาพอย่างที่มันควรเป็น คือขึ้นอืด...

[Pandanus]

ผ่านไปหลายปี จนหนึ่งในสามคนนั้น คือคนที่ฉายไฟใส่ตาเทิ่ม

ได้มาเจอกับลูกชายตาเทิ่มที่เกิดจากเมียคนที่เป็นบ้าของแก

ชายกำยำ วัยกำลังห้าว กับวัยกลางคนร่างผอมบาง ที่เป็นต้นเหตุให้พ่อตัวเองตาย แม่ตัวเองเป็นบ้า

การพูดจากล่าวหาว่าร้ายก็เกิดขึ้น จนลุกลามไปเป็นการท้าทายมาต่อสู้กัน

ชายวัยกลางคน เลือกที่จะไม่สู้.... วิ่งหนีอย่างไม่คิดจะเอาเชิงชาย เอาศักดิ์ศรีไว้อีก

ถ้าสู้ แกอาจจะถึงตาย เพราะสังขารไม่เอื้อ ... สู้ให้ไอ้ศักดิ์ศรีมันตายแทนดีกว่า

เก็บข้าวของ ออกจากบ้าน เดินตัดเขาหนีมาอีกฝั่ง มาหางานทำเอาดาบหน้า

จนมาได้ทำงานเป็นลูกจ้างตัดยางบนเขาฝั่งนี้...

[tum610]

                                                 

[Pandanus]

ทุกวันนี้ แกก็อยู่ของแกคนเดียว ลงมาซื้อข้าวสารอาหารแห้งเป็นครั้งคราว

ตัดยางทำขี้อยู่บนเขา ว่าง ๆ ก็สูบกัญชาไปตามเรื่องตามราว

มีวิทยุ กับแผงโซลาร์เซลเก่า ๆ ที่สหายรุ่นน้องจัดหามาให้ชุดหนึ่ง

เอาไว้ชาร์จแบ็ตไฟติดหน้าผาก อัฐบริขารเท่าที่จำเป็น

ไม่ค่อยคบค้ากับใคร มีปืนลูกซองหักลำเถื่อนอยู่กระบอกหนึ่ง กับลูกครึ่งแรงหัวจีบห้าหกนัด

ครบกำหนดขายขี้ยาง ก็มีเจ้าของสวนพาทีมมอเตอร์ไซค์ปีนเขารับจ้าง อันมีอยู่หลายคัน ไปรับขี้ยางลงมาขาย

ขายได้แล้ว แกก็ตามลงมารับตังค์ส่วนแบ่ง ซื้อเสบียง แล้วก็กลับขึ้นเขาต่อไป